Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

Βάζουν τις σκέψεις μέσα σε πλυντήριο βιώνουμε σταγόνας το μαρτύριο

χρεώνουνε τον ήλιο στην ημέρα φορολογήσανε και τον αέρα

απ’την καρδιά τους στάζουν δηλητήριο στον έρωτα κόλλησαν εισιτήριο

παπάδες ψεύτικοι κλεμμένα ράσα τάμα γυρεύουνε για την ανάσα

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

Στο δευτερόλεπτο πληγές ανοίγονται παιδιά πεθαίνουν με σφουγγάρι σβήνονται

μας μαστουρώνουνε δόλιες εικόνες εμπόδια βάζουνε σκάρτους κανόνες

της τηλεόρασης τα οδοφράγματα κάγκελα χτίζουνε σε αθώα οράματα

μέχρι να βγει η ψυχή να ξεψυχήσει ότι είχε το έδωσε σε ένα μπαξίσι

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

Όνειρα μπλέχτηκαν σαθρά συστήματα τοποθετήσανε νεκρά διαστήματα

κορμιά ταλαίπωρα πόνου κρεβάτι παγίδα στήσανε πλαστό ραχάτι

δικάζουνε την άθλια διαβίωση έσχατη των ποινών στην επιβίωση

πυρποληθήκανε σκόρπιες φαβέλες τις σάρκες τρώνε με χρυσές μασέλες

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ

Πήραν τους κύκλους τους τετραγωνίσανε τριγωνομετρικά ανθρώπους πείσανε

οργή της μάνας ποιος θα τη μαλάξει γάλα μωρού το έχουν μεταλλάξει

δείκτες ρυθμίζουν πένθιμο εμβατήριο με μετοχές ζωών χρηματιστήριο

νόθα χαμόγελα κάλπικο βλέμμα ένας παράδεισος μέσα στο ψέμα

Προβολές: 98

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 12 Αύγουστος 2011 στις 18:13: Εξαιρετικο!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 12 Αύγουστος 2011 στις 18:39: Υπέροχο κι αληθινό!!!!!!!!!!

Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι δημιουργικοί,

γιατί η πραγματικότητα είναι απάνθρωπη.

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 12 Αύγουστος 2011 στις 18:55: *

νόθα χαμόγελα κάλπικο βλέμμα ένας παράδεισος μέσα στο ψέμα ...

Χρήστο,

Πολύ παραστατική η περιγραφή σου ... γιά την νέα τάξη πραγμάτων ...μου άρεσε πολύ ...

Ο κόσμος μάτωνε ... κάποιος τον λάβωνε ...

βοήθεια ζήταγε ... Eσένα κοίταγε ,

χάος πλανιότανε ... το φως χανότανε ...

θολοί ορίζοντες ... παντού γνωρίζοντες ,

της γης τα βήματα ... φιδίσια σχήματα ...

αίμα που στάλαζε ... χρώματα άλλαζε ,

φάλτσο στερέωμα ... φαύλο περέωμα ...

στιγμές παράλογες ... ρότες παράτολμες ,

ψυχές και σώματα ... λάσπες και χώματα ...

υποστηλώματα ... του νου εκτρώματα ,

φώτα που κρύψανε ... άστρα που σβήσανε ...

πέτρινα βλέμματα ... συνήθη ψέμματα ,
( ... )

νεκρά αισθήματα ... θύτες και θύματα ...

πέτρινα βήματα ... βαρειά πατήματα ,

ο κόσμος μάτωνε ... φοβος τον πάγωνε .

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Αύγουστος 2011 στις 22:08: Μπράβο Χρήστο!!!!

Έτσι όπως ακριβώς είναι...δυστυχώς...!!!!!

"μέχρι να βγει η ψυχή να ξεψυχήσει ότι είχε το έδωσε σε ένα μπαξίσι"

Σχόλιο από τον/την Katia στις 12 Αύγουστος 2011 στις 22:50: Λογια αληθινά και οργισμενα και πως να μη μ αρεσουν... Εκτιμω ιδιαιτερα τους δημιουργους που αισθανονται την αναγκη να εκφρασουν την εποχη τους!!!!!!!!!

Την καλησπερα μου Χρηστο!