Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ (239)

Zωή ...

Ηταν τότε , στις 20 Ιουλίου του 2006 ...

Εικοσιτέσσερα χρόνια ακριβώς , ούτε μία ημέρα διαφορα , μετά το πρωτο μου μπαρκο , που περνούσα ξανα μετά από πολύ καιρό την διώρυγα του Παναμά , με πορεία προς το Πίσκο και το Ματαράνι , στο Περου .

Η ώρα ηταν σχεδόν τέσσερεις , τα ξημερωματα .

Σε λιγο θα αρχιζε να χαραζει , αλλα επικρατουσε ακομη ένα ασυνήθιστο μαβύ υγρό σκοταδι και το τροπικο δασος ηταν σχεδον ολοκληρωτικα τυλιγμενο μεσα στην διάφανη γάζα της πρωινής ομίχλης και την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 20 Μάιος 2009 στις 20:38 — 5 σχόλια

Διάπλους ...

Ντρίν , ντρίν , ντρίνννν ...

Τρείς κτύποι τηλεφώνου , όπως πάντα ... με τον τελευταίο να μοιάζει λίγο πιο παρατεταμένος .

Άκουσα με ανακούφηση το σενιάλο για το σταμπάι πως αριβάρουμε στο αγκυροβόλιο του Ματαράνι , στο Περού . Ο ατζέντης από τα χθες μας είχε ειδοποιήσει πως το λιμάνι είχε κίνηση και θα καθόμασταν αρόδου .

Τράβηξα τις κουρτίνες από το πλωριό φιλιστρίνι της καμπίνας μου, μπας και ξεχωρίσω πόσο δρόμο έχουμε ακόμη ίσαμε το αγκυροβόλιο και έβγαλα το κεφάλι μου απ` έξω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 19 Μάιος 2009 στις 7:01 — 8 σχόλια

Νέα μέρα ...

... Βραδυάζει νωρίς ...

Νομίζεις πως ο ήλιος δίνει ένα μακροβούτι και χάνεται νικημένος στον ορίζοντα , όπως άξαφνα κάνει και την φανέρωσή του το ξημέρωμα , που ενώ είναι πίσσα σκοτάδι , σωστά μεσάνυχτα , να ξάφνου δίνει μιά και ξεφυτρώνει από το πουθενά θαρρείς , απ` εκεί που δεν τον περιμένεις . Η νύχτα τότε φωτίζεται απότομα και τα σκοτάδια της διαλύονται σ` ένα ματωμένο φως που φλογίζει ολόγυρα το κύμα . Την ίδια στιγμή σαν αερόστατο το πυρωμένο άρμα του θεού Απόλλωνα αναδύεται με βήμα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 17 Μάιος 2009 στις 20:29 — 7 σχόλια

Βυθός ...

Στης ψυχής μου τη δίνη μπλεγμένος

συντροφιά στο φεγγάρι της χάσης ,

δεν με νοιάζει που μόνος θα μείνω

σαν με χάσεις ... ξανά μη με ψάξεις .

Ένας άνθρωπος ονειροπόλος

στην πεζότητα παγιδευμένος ,

στου μυαλού τα στενά μονοπάτια

Προμηθέας ... δεσμώτης δεμένος .

Τα σημάδια του χθες δεν θα κρίνω

του πολέμου παράσημα μοιάζουν ,

δίχως πρόβα τον ρόλο μου παίζω

ερινύες εντός μου μονάζουν .

Σ` ένα τούνελ δραπέτης στο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 15 Μάιος 2009 στις 23:36 — 5 σχόλια

Κι όμως ...

... έτσι λοιπόν χωρις πολλες τυμπανοκρουσιες και επιβραβευση για τα εξη χρονια προσπαθειας και επιτυχιας , τελειωσε το δημοτικο σχολειο , με μοναδικους μαθητες να μπορουν να καυχιουνται για το πολυποθητο ... γιά φαντάσου τώρα ... « αριστα δεκα » , δυο μοναχα παιδια .

Εμενα και την Βασιλική.

Δυο παιδια με κοινη μοιρα , την ελλειψη πατερα και την ασθενεια της τελειομανιας .

Δυο παιδια καταδικασμενα να κυνηγανε την ιδια τους τη σκια με τον ηλιο στη πλατη , σ` ενα αγωνα χωρις θεατες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 14 Μάιος 2009 στις 0:06 — 6 σχόλια

Εγκώμιο ...

Θέλω δειλά σαν προσευχή να ψιθυρίσω

αγάπης λόγια στο αυτί σου κάποιο βράδυ ,

θέλω τα χέρι τρυφερά να σου κρατήσω

να νοιώσω πάλι της ανάσας σου το χάδι .

Θέλω στο χθες σαν άγγελος να φτερουγίσω

μες της ψυχής σου το κενό να ταξιδέψω ,

ρότες παράτολμες μόνος να διασχίσω

κι αν χρειασθεί τη ευτυχία μας να κλέψω .

Σαν το ηφαίστειο που κλαίει να εκραγώ

στις αμαρτίες μου εγκώμιο να πλέξω ,

δεν με φοβίζει στην φωτιά αν θα καώ

ούτε αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 11 Μάιος 2009 στις 23:04 — 4 σχόλια

Σκισμένα λάβαρα ...

Ο ταυτισμός στην ανθρώπινη φύση είναι ενδιάθετος , βιολογικός . Χρόνια τώρα , μια σκέψη αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του πνευματικού μου οικοδομήματος περί των σχέσεων πλοίων και ναυτικών . Η ακραία σκέψη που αν και θα σας καταθέσω , δεν σκοπεύω δογματικά να επιμείνω για την ορθότητα της , ότι ο ίδιος o εαυτός μας και όχι το φθαρτό υλικό σώμα μας αλλά η ψυχή μας η ίδια , ένα ψήγμα του πυρήνα της , δεν φέυγει ποτέ από το πλοίο μας , μα βρίσκεται εκεί . Και θα βρίσκεται για πάντα εκεί . Και θα είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 10 Μάιος 2009 στις 9:06 — 6 σχόλια

Προσευχη ... Γευομαι την αλμυρα σου καυτη στα δυο μου χειλη , σαν αυγουστιατικο μεστο , ολογλυκο σταφυλι , μυριζω τον αερα σου , μοιαζει με θειο μυρο , το ματι μου σε χαιρεται οπου κοιταξω γυρο. Ειν…

Προσευχη ...

Γευομαι την αλμυρα σου καυτη στα δυο μου χειλη ,

σαν αυγουστιατικο μεστο , ολογλυκο σταφυλι ,

μυριζω τον αερα σου , μοιαζει με θειο μυρο ,

το ματι μου σε χαιρεται οπου κοιταξω γυρο.

Ειναι φορες που` σαι γλυκια , και αλλες θυμωμενη ,

μα εισαι παντα η αγνη , παλια μου αγαπημενη ,

παιδι σαν ημουν ενοιωσα το πρωτο αγγιγμα σου ,

ποτε μου δεν το ξεχασα , γι`αυτο και ζω σιμα σου .

Ποσες βραδυες με κρατησαν ξαγρυπνο τα φιλια σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 8 Μάιος 2009 στις 21:15 — 4 σχόλια

Χίλια χρόνια ... Φόρτωσα στη βαλίτζα ότι απόμεινε , απ την οργή και την αξιοπρεπειά μου , τους πόθους , τις ελπίδες και τους φόβους μου , του χθες τα λάθη και τα αμαρτήματά μου . Το ημερολόγιο και …

Χίλια χρόνια ...

Φόρτωσα στη βαλίτζα ότι απόμεινε ,

απ την οργή και την αξιοπρεπειά μου ,

τους πόθους , τις ελπίδες και τους φόβους μου ,

του χθες τα λάθη και τα αμαρτήματά μου .

Το ημερολόγιο και τις φωτογραφίες μας ,

το δακτυλίδι και τα γραμματά σου ,

το παγωμένο σου φιλί και το αντίο σου ,

το ξεχασμένο σ` αγαπώ και τη ματιά σου

Σκαριά σακατεμένα γίναν φίλοι μου ,

μαζί παλέψαμε τη μοίρα μας παρέα ,

κάτω απ ουρανούς που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 6 Μάιος 2009 στις 18:26 — 4 σχόλια

Γυαρδα ... Πηρα μετάλλευμα ατόφιο , απ` της αγάπης τ` ορυχείο , να κτίσω πλοίο στο καρνάγιο και στης ψυχής το ναυπηγείο . Διάλεξα της καρδιάς το σχήμα , ψηλά να βάλω για σινιάλο , να μου θυμίζει σαν …

Γυαρδα ...

Πηρα μετάλλευμα ατόφιο , απ` της αγάπης τ` ορυχείο ,

να κτίσω πλοίο στο καρνάγιο και στης ψυχής το ναυπηγείο .

Διάλεξα της καρδιάς το σχήμα , ψηλά να βάλω για σινιάλο ,

να μου θυμίζει σαν το βλέπω , κάποιον μου έρωτα μεγάλο .

Άλλαξα δες του χθες τα λάθη , σαν τα παλιά σάπια μπρακέτα ,

και γύρισα άλλη σελίδα , πέταξα τα παλιά πακέτα .

Φόρεσα τα καλά μου ρούχα και χάραξα νέα πορεία ,

συγχώρησα τον εαυτό μου , του χάρισα την τιμωρία .

Ο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 2 Μάιος 2009 στις 9:51 — 3 σχόλια

Η χρυσόμυγα … Ξεκινάω σήμερα , ξεκινάω τώρα , γιά ταξίδι άγνωστο στου μυαλού τη χώρα . Παραισθήσεις φίλοι μου, ξεφτισμένοι χάρτες της ψυχής φαντάσματα , στοιχειωμένοι ναύτες . Της καρδιάς τα σήματα…

Η χρυσόμυγα …

Ξεκινάω σήμερα , ξεκινάω τώρα ,

γιά ταξίδι άγνωστο στου μυαλού τη χώρα .

Παραισθήσεις φίλοι μου, ξεφτισμένοι χάρτες

της ψυχής φαντάσματα , στοιχειωμένοι ναύτες .

Της καρδιάς τα σήματα έσο ες σταλμένα ,

σε σταθμό παράκτιο , χρόνια ξεχασμένα .

Αφορμή η πλήξη μου στα παλιά να τρέξω

ψάχνοντας μια συντροφιά κάποιον για να παίξω .

Το κορμί μου βρίσκεται σε κλωστή δεμένο ,

στο κενό μετέωρο ... , ... ελευθερωμένο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 30 Απρίλιος 2009 στις 0:14 — 6 σχόλια

Σπασμένο ιστίο ... Ξύπνα καμάρι μου ... η μέρα σου γνέφει ... σε καλεί τη ματιά σου ν` αδράξει , η ψυχή μου το βλέμμα στο άπειρο στρέφει να μη δεις ότι θέλει να κλάψει . Σαν παιδί φοβισμένο σε ψάχ…

Σπασμένο ιστίο ...

Ξύπνα καμάρι μου ... η μέρα σου γνέφει ...

σε καλεί τη ματιά σου ν` αδράξει ,

η ψυχή μου το βλέμμα στο άπειρο στρέφει

να μη δεις ότι θέλει να κλάψει .

Σαν παιδί φοβισμένο σε ψάχνω

στις εικόνες του χθες ... ζεις χαρά μου ,

στων χειλιών σου την άκρη κουρνιάζω

δραπετεύοντας στα όνειρά μου .

Στις παλάμες μου μέσα σε κρύβω

την ανάσα σου σκύβω ν` ακούσω ,

μες τον κόρφο σου θέλω να σβήσω

με το φως το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 28 Απρίλιος 2009 στις 16:37 — 5 σχόλια

Κισμέτ ... Με φύκια του ωκεανού και νήμα μεταξένιο , η μοίρα μου αδιάκοπα τις μέρες μου υφαίνει , κι είναι φορές που φθονερά το είναι μου πονάει , και της ζωής μου την κλωστή μαζεύει και μικραίνει …

Κισμέτ ...

Με φύκια του ωκεανού και νήμα μεταξένιο ,

η μοίρα μου αδιάκοπα τις μέρες μου υφαίνει ,

κι είναι φορές που φθονερά το είναι μου πονάει ,

και της ζωής μου την κλωστή μαζεύει και μικραίνει .

Άλλες που αναπάντεχα αγάπη μου χαρίζει ,

δώρα που δεν τα άξιζα , μοναδικές ημέρες ,

γιατί αυτή με κυβερνά και τις στιγμές μου ορίζει

σαν το καπρίτσιο του καιρού που ξεψυχά στις ξέρες .

Τόσα χατήρια ζήτησα και κείνη βρήκε τρόπο

αληθινά να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Απρίλιος 2009 στις 11:11 — 4 σχόλια

Μικροαστικά … Είναι τα οράματά μου μικροαστκά , από όνειρα κλεμμένα μεσημεριανά . Μεροκάματα του τρόμου στα καράβια , με ρημάξαν κι η ζωή μου είναι άδεια . Ταξιδεύει το μυαλό μου καθημερινά , σε …

Μικροαστικά …

Είναι τα οράματά μου μικροαστκά ,

από όνειρα κλεμμένα μεσημεριανά .

Μεροκάματα του τρόμου στα καράβια ,

με ρημάξαν κι η ζωή μου είναι άδεια .

Ταξιδεύει το μυαλό μου καθημερινά ,

σε αυλές και σε θρανία φθινοπωρινά .

Η καρδιά μου χελιδόνι σε μπαλκόνι ,

σε αλάνες και πλατείες ξημερώνει .

Έχω μέσα μου κρυμμένο κάτι που πονά ,

λάθη περασμένα και παντοτινά .

Το κορμί μου ένας τόπος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Απρίλιος 2009 στις 10:49 — 5 σχόλια

Μονομάχοι ... Σε ξεχασμένες προσευχές ζητώ την ηρεμία και σε γητείες μυστικές την παντοδυναμία , μ`ένα δαυλό ψάχνω να βρω δειλά τα σκαλοπάτια που οδηγούν στη έσω γη , στου νου τα μονοπάτια , λύνω χρ…

Μονομάχοι ...

Σε ξεχασμένες προσευχές ζητώ την ηρεμία

και σε γητείες μυστικές την παντοδυναμία ,

μ`ένα δαυλό ψάχνω να βρω δειλά τα σκαλοπάτια

που οδηγούν στη έσω γη , στου νου τα μονοπάτια ,

λύνω χρισμούς πανάρχαιους γενειές λησμονημένους

κάνω θυσίες σε βωμούς στα έγκατα κρυμμένους ,

ρότες διαβαίνω αλαργινές , με όρτσα τα κατάρτια

σε πεισματάρικα σκαριά που` χουν σπασμένα ξάρτια ,

κάποιες φορές αισθάνομαι τη δύναμη να ρέει

από πηγές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 22 Απρίλιος 2009 στις 21:49 — 7 σχόλια

Ερωμένες … Κρυμμένος πίσω απ το δυσμικό ορίζοντα με φως τις ράχες χρύσωνε του πράσινου βουνού , αργά βασίλευε ο ήλιος ... μεγαλόπρεπα , σκιαγραφόντας τις ακτές της Κοτονού . Τρεις μέρες δρόμο πίσω …

Ερωμένες …

Κρυμμένος πίσω απ το δυσμικό ορίζοντα

με φως τις ράχες χρύσωνε του πράσινου βουνού ,

αργά βασίλευε ο ήλιος ... μεγαλόπρεπα ,

σκιαγραφόντας τις ακτές της Κοτονού .

Τρεις μέρες δρόμο πίσω μας μένει το Μαρακές

τραγούδι καμηλιέρικο λένε οι Βεδουίνοι ,

της αραπίνας το φιλί αγιάτρευτη πληγή

κάποτε επουλώνεται ... αλλά ποτέ δεν κλείνει .

Σε τούτες δω τις θάλασσες πάντα νωχελικά

οδεύει το Φθινόπωρο νωθρό προς τον Χειμώνα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 21 Απρίλιος 2009 στις 19:16 — 10 σχόλια

Ομούσιος ...

Άπ την ίδια ουσία πλασμένοι ,

ο γυαλός , το καράβι κι εγώ ,

πριν χιλιάδες αυγές γεννημένο ,

το κοχύλι που ψάχνω να βρώ .

Το κορμί μου πατρίδα φευγάτη ,

ένας μόλος στην άκρη της γης ,

μία πόλη που έσβησε ο χρόνος ,

κάποιας άλλης παλιάς εποχής .

Ξεχασμένη σε κάποιο καρνάγιο ,

η ψυχή μου αιώνες μετρά ,

ενωμένη με κείνο το πνεύμα ,

που μαζί της , δειλά ξαγρυπνά .

Κυκλωμένη με θέλω και πρέπει ,

φυλακή που να βγείς δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 14 Απρίλιος 2009 στις 8:28 — 12 σχόλια

Μπορεί ... Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό , μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα που κάναν το ταξίδι μακρυνό . Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα που μας οδή…

Μπορεί ...

Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα

που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό ,

μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα

που κάναν το ταξίδι μακρυνό .

Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα

που μας οδήγησαν σε λάθος αγκαλιές ,

μπορεί να ήτανε τα μπλάβα κύματα

που μας παρέσυραν σε έρημες ακτές .

Μα ήταν όλα τα μικρά που ζήσαμε

ότι μας μάγεψε ... παντού σ`αυτή τη γη ,

κι όσες πιστέψαμε κι αγαπηθήκαμε

όλες μας χάρισαν μιά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Απρίλιος 2009 στις 22:47 — 6 σχόλια

Λυκαυγές … Τα αργοκύλητα εκείνα ξημερώματα , που σμίγουνε τ` άστρα με τη ρεστία στο λυκαυγές , ο χρόνος μεταφυσικά κυλά , κι ανακατεύεται το φως με τη μαγεία . Του θόλου ο μανδύας αστροστόλιστος , …

Λυκαυγές …

Τα αργοκύλητα εκείνα ξημερώματα ,

που σμίγουνε τ` άστρα με τη ρεστία

στο λυκαυγές , ο χρόνος μεταφυσικά κυλά ,

κι ανακατεύεται το φως με τη μαγεία .

Του θόλου ο μανδύας αστροστόλιστος ,

διάστικτος με τ` ουρανού τ` αχνάρια ,

ηδονικά η μέρα περιπλέκεται

στης νύχτας τα στερνά απομεινάρια .

Τα βράδυα που τα κρύα καταστρώματα

μεταμορφώνονται σε κόσμο φρεναπάτης ,

αφέσου για να νοιώσεις το μυστήριο

του ανεξήγητου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Απρίλιος 2009 στις 8:32 — 11 σχόλια