''ΤΑ...ΣΩΜΑΤΑ''

στίχοι JOBAK...



Νερό, πηλός τα σώματα

σαν κέρινα ομοιώματα

μες στη βροχή πως λιώνουνε

και στη φωτιά παγώνουνε



δυο, ενωμένα σώματα

του δειληνού τα χρώματα

ουτοπίες χαρισμένες

και κρυφά παντού δοσμένες



έτσι κι αλλιώς τα σώματα

ανώνυμα ονόματα

χωρίς φτερά χαρταετοί

στον ουρανό και μια στή γη



οι έρωτες στα σώματα

σαν τέρατα ασώματα

σφίγγες που αυτοκτονούνε

με κεντρί όταν φιλούνε



R.…

ΣΙΝΙΑΛΟ...

στίχοι jobak



Μες στο χωράφι του μυαλού μου

φύτεψαν σπόρο πλαστικό

να πέφτει η κόρη του ματιού μου

σε φαύλο αντικατοπτρισμό



Ιδέες αποφλοιωμένες

με τάϊσαν να μην πεινώ

και μ'ενοχές μεταλλαγμένες

να μη θυμάμαι τι ζητώ



Μου φούσκωσαν με σιλικόνη

του αύριο το βαθύ κενό

πολιορκημένη γκρίζα ζώνη

μοιάζει η ζωή μου απο καιρό



Μέρες γυμνές,…

''ΟΙ ΔΡΑΚΟΙ''

stixoi jobak...



Πόσο ακόμα θα το ζούμε

τούτο χώμα που πατούμε

να το σκάβουν,να το κλείνουν

το θεριό αρνί να ντύνουν.



Ρεφενέ παπατζηλίκια

αλεπούδες με τσιφλίκια

ζάλωσαν της γης την πλάτη

μεγατόνους με απάτη.



Με σταυρούς και θυμιατήρια

χρεωμένα τρεχαντήρια

απ'τα μετρημένα ο λύκος

τρώει και δεν είναι μύθος.



Τ'ονειρά σου στα πατάρια

φτιάχνουν τρύπες στα ντουβάρια

μπας τον ήλιο και τον δούνε

να…

'Φ Ο Β Ο Σ''

STIXOI JOBAK...



το φόβο μου αγκαλιάζω

κοντά του να κρυφτώ

κι αυτός πελώριο κύμα

με πάει στο βυθό



..κι εκεί που λέω με πνίγει

με βγάζει στη στεριά

αντίστροφα μετράω

και με ρουφάει ξανά



φοράει γαλάζια ρούχα

ολόλευκο παλτό

κι εγώ νομίζω αστέρι

πως πέφτει τυχερό



μνημόσυνο του κάνω

του φόβου σαν γιορτή

μα βάζει κάθε Οκτώβρη

στην τούρτα μου κερί



...και σαν εγώ τ…

ΜΕΣΑ...ΣΤΟ ''ΟΝΕΙΡΟ''...…

''ΚΑΙΡΟΣ ΕΥΝΟΥΧΟΣ''

stixoi jobak



Σε τύλιξε του σκοταδιού το ρούχο

κι έπεφτε πάλι αυτή η κίτρινη βροχή

μήτρα που γένναγε έναν καιρό ευνούχο

σ'ένα τραπέζι μ'άδειο πιάτο σε καλεί



...ελπίδα που τη βρίσκεις..που…

ΜΕ  ΕΝΑ  ΤΑΓΚΟ...



...σα χαμοπούλι η θωριά μου και σηκώθηκε

όταν του φόβου μου τη μπέρτα αποτραβούσα

η περηφάνια μου σε δεκανίκι ορθώθηκε

και με το άχτι στη σκανδάλη προχωρούσα



κι άμα σ΄απόσταση βολής κι οι δυό σταθήκαμε

σαν οδοιπόροι ξαποστάσανε οι ανάσες..

μέσα στης ζήσης το καμίνι βουτηχτήκαμε

και σαν βρυκόλακες  κρυφτήκαμε σε κάσες..



κι αφού μετρήσαμε εκατό και δέκα κόψαμε

όσα τα δίκια και τα άδικα αντάμα..

κι εγώ κι ο φόβος…

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ



Νέα τάξη αρχίζει πραγμάτων

στρατιές σε αρρένα καινούργιων θυμάτων

κάποτε στο'λεγε το άσμα ασμάτων

φυλάξου γιατί έρχονται ορδές των τεράτων



γύρω μου νάτες φρουρές των αγγέλων

προστάτες της μέρας νταβάδες μπουρδέλων

τρομάζω όταν βλέπω υποκλίσεις καπέλων

φορέσανε μάσκα στο ανύποπτο μέλλον



γιατί πεινάω με είπανε λύκο

όλο και πιο λίγο σε μένα ανήκω

στη λίστα αναμένω κι εγώ των προσφύγων

η ηχώ της ζωής μου…

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΗΜΑΙΕΣ



Χτυπάω του φόβου μου τα γκέμια

μήπως ξυπνήσει ο άλλος μου εαυτός

να βγεί απ της μοναξιάς μου τα χαρέμια

και να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο στητός



πατούσανε τα θέλω μου στις μύτες

του φόβου τους φοβούνται άγνωστα θεριά

τάζουνε στο αύριο μοναχά τις νίκες

μα οι ήττες τους γελάνε κρυμένες στη γωνιά



του παραλόγου μου χάϊδεψα τη χαίτη

για να δαμάσω τον κακό τον οιωνό

παρακαλώ την αίσθηση την έκτη

να με φυλάει απ του…

ΑΣΕ ΜΕ



άσε με κι εγώ θα βρω το θάρρος να μπορέσω

στα βλέφαρά σου να σταθώ, να δώσω μιά να πέσω

να πιστεύω άσε με, πως κάτι θα κερδίσω

απόψε με την ήττα μου που θα μονομαχίσω

 άσε με ...   άσε με ...



άσε με να βρίσκομαι στ' ασήμαντα τα πράγματα

να 'μαι η λύση ανάγκης όταν σε πιάνουν κλάματα

κοντά σου να υπάρχω κι όμως να μη φαίνομαι

να πέφτω στη φωτιά σου χωρίς ποτέ να καίγομαι

άσε με... άσε με...



άσε με τα εφεδρικά να είμαι τα…

ΟΤΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ...ΦΟΒΑΤΑΙ..…

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ...ΚΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ..
…

ΕΤΣΙ…


''
ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ''


οι δυό γροθίτσες μια…

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ



…

ΣΑΝ ΟΔΟΙΠΟΡΟΙ ΣΑΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ…

ΚΑΙ ΓΩ...ΧΟΡΕΥΩ...…

ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ..ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΜΕ ΘΕΣ..!

το φύσημα τ' ανέμου με παρέσυρε…

KI AΠOMEINEΣ..ΣΤΟ ''ΒΡΑΧΟ''...…

Ο ΦΥΓΑΣ

σαν φυγάς μ' αναμεσά μας , δίνεις χρώμα στ' όνειρα μας…