ΟΤΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ...ΦΟΒΑΤΑΙ..

[ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ]

ΟΤΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ...ΦΟΒΑΤΑΙ..

Στης ζωής τις άδειες τσέπες

κρύα χέρια σεργιανάνε

χάνονται στις άγριες στέπες

και μια όαση ζητάνε

βρέχει η αυγή μαντάτα

τα παιδιά ρωτάν που πάμε

τ'όνειρά μας τα φευγάτα

απ'το Ζάλογγο πηδάνε

τ'άπαρτα για δες τα κάστρα

τα κυκλώσαν νυχτερίδες

άφησες το μέλλον στ'άστρα

και ξεστάχιασαν οι ελπίδες

δίδυμες μορφές τα πλήθη

ίδιες οι πληγές στα στήθια

μια καρδιά χιλιάδες χτύποι

μπήκαν λύκοι μες στα σπίτια

τ'αύριο αν θες ν'αλλάξει

στο γυαλί μπροστά κοιτάξου

ας το φόβο να πετάξει

μα απ'τη σιγουριά φυλάξου

R ξύπνησες κι ο εχθρός φοβάται

και τις νύχτες δεν κοιμάται

έξωση του κάνει ο χρόνος

τρίζει απόψε κάθε θρόνος

...όταν ο εχθρός ουρλιάξει

νέα μέρα θα χαράξει

το'χει η μοίρα σου γραμμένο

τούτο χώμα να είν'βαμμένο...

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Εξαιρετικό Γεωργία,Μπράβο.

[Παντελής]

πλούσια η γραφή σου, στη περιγραφή και τα νοήματα Γεωργία.

 

καληνύχτα σου!!!!!

[Ειρήνη]

τ'όνειρά μας τα φευγάτα

απ'το Ζάλογγο πηδάνε

Απίθανος στίχος!!!!

---

μπήκαν λύκοι μες στα σπίτια!!!!

Καταπληκτική!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

[alter ego#--ξινή]

Μπράβο φίλη μου!!!