Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΟΤΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ...ΦΟΒΑΤΑΙ..

ΟΤΑΝ Ο ΕΧΘΡΟΣ...ΦΟΒΑΤΑΙ..

Στης ζωής τις άδειες τσέπες

κρύα χέρια σεργιανάνε

χάνονται στις άγριες στέπες

και μια όαση ζητάνε

βρέχει η αυγή μαντάτα

τα παιδιά ρωτάν που πάμε

τ'όνειρά μας τα φευγάτα

απ'το Ζάλογγο πηδάνε

τ'άπαρτα για δες τα κάστρα

τα κυκλώσαν νυχτερίδες

άφησες το μέλλον στ'άστρα

και ξεστάχιασαν οι ελπίδες

δίδυμες μορφές τα πλήθη

ίδιες οι πληγές στα στήθια

μια καρδιά χιλιάδες χτύποι

μπήκαν λύκοι μες στα σπίτια

τ'αύριο αν θες ν'αλλάξει

στο γυαλί μπροστά κοιτάξου

ας το φόβο να πετάξει

μα απ'τη σιγουριά φυλάξου

R ξύπνησες κι ο εχθρός φοβάται

και τις νύχτες δεν κοιμάται

έξωση του κάνει ο χρόνος

τρίζει απόψε κάθε θρόνος

...όταν ο εχθρός ουρλιάξει

νέα μέρα θα χαράξει

το'χει η μοίρα σου γραμμένο

τούτο χώμα να είν'βαμμένο...

Προβολές: 101

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 23 Μάιος 2012 στις 23:29: Εξαιρετικό Γεωργία,Μπράβο.

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 24 Μάιος 2012 στις 0:01: πλούσια η γραφή σου, στη περιγραφή και τα νοήματα Γεωργία.

καληνύχτα σου!!!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 24 Μάιος 2012 στις 2:33: τ'όνειρά μας τα φευγάτα

απ'το Ζάλογγο πηδάνε

Απίθανος στίχος!!!!

---

μπήκαν λύκοι μες στα σπίτια!!!!

Καταπληκτική!!!!!