Τριγύρω πηχτό σκοτάδι

Κι η σημαία

Με τον αγκυλωτό σταυρό

Να κυματίζει

Στον φυλασσόμενο

Ιερό βράχο

Της Ακροπόλεως

Και να δαγκάνει

Τις ανυπόταχτες καρδιές

Ενός λαού

Πισθάγκωνα δεμένου.



Δυο παλικάρια

Που κουβαλούν

Στις ράχες τους

Του χρυσού ήλιου το φως

Αψηφώντας

Τον κίνδυνο

Αναρριχώνται

Μ’ απαράμιλλο ηρωισμό

Και την κατεβάζουν

Απ’ τον ιστό της.



Κι η αυγή

Που… Συνέχεια

Ω Κωνσταντινούπολη ανάμεσα σε επτά λόφους πορφυρογεννημένη

Τα μάτια μου τα γαλανά δακρύζουν καθώς από το Βόσπορο σε αντικρίζω

Εσύ του…

Συνέχεια

Το ψηλό δεντρί της λευτεριάς

Με τα γιγάντια κλαδιά διψάει

Αλλά όχι για νερό για αίμα…

Συνέχεια

Η σκούνα έσκιζε τη σαν λάδι θάλασσα του μεσοκαλόκαιρου γοργά

Το φεγγάρι αγκυροβολημένο στο ξάστερο πέλαγος τ’ ουρανού

Τα δελφίνια…

Συνέχεια

Διασχίζοντας με το τρένο

Το καμένο δάσος

Εικόνες μαρτυρικές πλημμυρίζουν τα μάτια μου.



Το χώμα σταχτερό

Αναδίνει παντού

Την αποπνικτική μυρωδιά της πύρινης συμφοράς.



Ο άνεμος αφορμισμένος

Σηκώνει την πασπαλισμένη τέφρα

Και τη σκορπίζει παραδίπλα στη μουντή θάλασσα.



Τα πεύκα νεκρωμένα

Στέκουν γερτά στο τραγικό τοπίο

Με τα κατάμαυρα σαν την πίσσα κόκαλά τους.



Τα ελάφια ξεψυχισμένα

Κείτονται στο έδαφος… Συνέχεια

Πανδαμάτωρ χρόνε

Μπορεί να είσαι αόρατος ταξιδιώτης

Όμως τ’ αποτυπώματα σου

Τα βλέπω παντού…

Συνέχεια

Οι επαναστάτες συναντήθηκαν

Στο σταυροδρόμι της ιστορίας.

Το χώμα βάφτηκε…

Συνέχεια

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό σχολειαρόπαιδο ακόμα

Καπετάνιος στα ποντοπόρα πλοία ήθελα να γίνω

Σε μακρινούς τόπους εξωτικούς να…

Συνέχεια

Εκείνο το σπίτι στην ακρογιαλιά

Με τα παράθυρα τα θαλασσιά

Που ο άνεμος το ασβεστώνει

Τα βήματά μου ακόμα…

Συνέχεια

Η σιδερένια πόρτα

Ξεκλειδώνει

Ήρθαν

Να τον…

Συνέχεια

Στο ξανθό ακρογιάλι

Αγκυροβολημένα πανιά

Του μπάτη δροσερή αγκάλη

Χταπόδια στη στεριά.…

Συνέχεια

Σαν κάρβουνα

Ριχτήκανε

Στο πυρωμένο

Μαγκάλι…

Συνέχεια

Στο ματωμένο μαντρότοιχο

Που ο Χάρος πήρε

Τους διακόσιους Έλληνες πατριώτες

Κείνο τ’ ανθισμένο πρωινό

Της πρώτης του Μάη

Συνάχθηκαν καλλίφωνα πουλιά

Κρατώντας στα ράμφη τους

Όμορφα της άνοιξης λουλούδια.



Και τ’ αγέρι συγκινημένο

Σκύβοντας με περίσσια ευλάβεια

Σταμάτησε εκεί

Για να προσκυνήσει

Ενόσω η πολιτεία

Πίσω απ’ τα κλειστά παράθυρα

Βυθίζονταν στη σιωπή

Τα σκορπισμένα κομμάτια

Της γενναίας ψυχής… Συνέχεια