Ιστολόγιο του/της Αρτέμης Αξαρλής (309)

Η … προσευχή!

Αδυνατώ, στα ουράνια  επίκληση να αρθρώσω,

τα χείλη μου, μαρμάρωσαν λέξη καμιά, δε βγαίνει

άδεια η ψυχή  παντέρημη, από το φόβο τρέμει

κι’ όμως, στιγμή δε σκέφτεται, ένα  πάτερ ημών…!

Βλέμμα, δεν επιτρέπεται εκεί, ψηλά να ορθώσω

τα αρχεία, διασαλεύουνε οι τύψεις  στο μυαλό μου

προβάλλοντας, μια ζοφερή από τον εαυτό μου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 10 Ιούνιος 2014 στις 11:26 — 3 σχόλια

Ένα τέρμινο.

Κουπλέ

Άντε, να σου φέρω τ’ άστρα

αφού λες, πως  τα αξίζεις.

Να σου κτίσω, χίλια κάστρα

τα  όνειρα σου, ν’ ασφαλίζεις.

Τριαντάφυλλα να φέρω

στη   ποδιά σου ν ‘…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 2 Ιούνιος 2014 στις 19:22 — Χωρίς σχόλια

Ωμή …αλήθεια.

Κάποιοι κανόνες  εις  τους αιώνες

απαραβίαστοι θεωρούνται εξ’ υπαρχής

έτσι, συνήθως  οι δίχως  ήθος

τα αξιώματα κατέχουν, περιωπής.

Την όποια  αξία στην εξουσία

έστω ως  εξαίρεση σπανίως, θα τη βρεις…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 22 Μάιος 2014 στις 12:22 — 2 σχόλια

Είσαι εκεί.

  Κουπλέ

Μπορεί, να έφυγες 

ταξίδι, σ’ άλλους  κόσμους

σ’  άγνωστους  ουρανούς

δίχως , επιστροφή.

Μ’ εγώ, σε νιώθω 

τρυφερά, πάνω απ’ τους ώμους

η  παρουσία  σου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 12 Μάιος 2014 στις 18:20 — 3 σχόλια

Του χρόνου… απομεινάρια.

Κοίταξα εμπρός, ξωπίσω αγναντεύοντας

την ολισθηρά σκιά του παρελθόντος

δυσανάλογα, να θεριεύει

στο απροσδόκητο μου  μέλλον .

  Κι’ αν …προσαρμόστηκα στο τώρα

στην χρονομηχανή της  ιστορίας

το χθες, ολισθηρή κληρονομιά

στο… σήμερα ανακύπτει, καρέ , καρέ.

 

Η  ανεπάρκεια, υπερτερεί…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 3 Μάιος 2014 στις 17:51 — Χωρίς σχόλια

Όσο, για τα συγγνώμη

Κουπλέ

Ωραία , είναι τα άστρα,

με τα χλωμά φεγγάρια,

για τις ρομαντικές  μας

διαδρομές.

Μα, εκείνα τα κεφάλαια

καθώς, στοιχειώνουν άδεια

τις σκοτεινές μας μνήμες

κι’ ενοχές?

 

Ρεφρέν

Όσο, για τα συγγνώμη

που,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 23 Απρίλιος 2014 στις 19:38 — 3 σχόλια

Κάντε στην άκρη.

Κουπλέ

 

Κάντε  στην  άκρη  ο  άγγελος  μου

θέλει  να  ρίξει,  βαρύ  ζεϊμπέκικο.

Κάντε  στην  άκρη  ο  άνθρωπος  μου

να  του  χτυπάω,  παλαμάκια  θέλει  εγώ.

 

 

Ρεφρέν

 

Θαυμάστε κέφι, κοιτάξτε μπρίο,

ένα  κορμάκι  που  έχει  θείο,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 7 Απρίλιος 2014 στις 10:51 — 1 σχόλιο

Δημαγωγία.

Της  δημαγωγίας  ειδεχθής  πηγή,

ορίζεται η ευφράδεια…

  Του λόγου οι κορώνες  χωρίς  υπερβολή

…διδάσκουν την ακράτεια.

Ελάχιστοι προσόντων λαλίστατοι ,εκλεκτοί,

τολμούν, με υπονοούμενα

εν’ τη ρύμη του λόγου, με μια  παραβολή

ν’ αλλάζουν, τα  εννοούμενα .

 

Στ’ αληθές  φροντίζουν,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 1 Απρίλιος 2014 στις 17:16 — 3 σχόλια

Ένα κομμάτι ουρανό.

Κουπλέ

Ζωή ποτέ, δεν γύρεψα

ανέστειλα, ακύρωσα

στις απαιτήσεις  που έβαζες

είπα, να κάνω κράτει.

Μα έφτασε η σημαντική

νομίζω, καίρια  στιγμή

από όλα, όσα  μου έταζες

να  ζητιανέψω κάτι. 

 

Ρεφρέν

Ένα κομμάτι ουρανό…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 21 Μάρτιος 2014 στις 9:55 — 4 σχόλια

Της σφαλιάρας…

Οψόμεθα εις Φιλίππους.

 

Τελευταία ,  ονειρεύομαι κάτι, το οξύμωρο δηλαδή, ότι ξυπνώ με  το, ένα μου χέρι να έχει μετεξελιχθεί σε , μια τρανή σφαλιάρα  τόσο μεγάλη που, όταν την κινώ σκεπάζω, «σαν σύννεφο» ολάκερη την  Ελλάδα!

Καλά  πιθανόν να, με ρωτήσετε  και, πως  εξηγείται,  αυτό  το όνειρο?…

Κατά την ταπεινή μου άποψη, «αν και, δεν είμαι ειδικός επί των ονείρων» ίσως να σημαίνει, πως  ανά πάσα στιγμή απανταχού  της χώρας  μπορώ , να…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 19 Μάρτιος 2014 στις 14:01 — 3 σχόλια

Το σπήλαιο.

Από το τούνελ βγαίνουμε

μα, σε σπηλιά, θα μπούμε

έτσι, φαντάζει αβέβαιο

άγιο φως , αν δούμε.

Αφού, διαθέτει είσοδο

μεγάλη, για να μπαίνεις

ύστερα, μισοσκόταδο

άραγε, πούθε βγαίνεις?…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 12 Μάρτιος 2014 στις 12:17 — 2 σχόλια

Στις θαλασσίτσες σου ναυάγησα.

Κουπλέ

Πέρασα  χθες  από  το  σπίτι  σου,

ένα στερνό,  να  πούμε  γεια  σου

μα,  όπως  τρέμανε τα  χείλη σου

…λύγισα,  κι’  έμεινα  κοντά  σου.

 

Ρεφρέν

Κι’  όλο τον  κόσμο  τον  παράτησα

για  το  καημό,  που  χες  στα χείλια

στις  θαλασσίτσες  σου  …ναυάγησα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 5 Μάρτιος 2014 στις 11:48 — 1 σχόλιο

Προφητικό.

Δεν απέχω και ,πολύ απ’ το παράδοξο

το δόξα πατρί ν’ ανέχομαι η  τ΄ άδοξο

κι’ αφού το όνειρο προστρέχει, σ’ αδιέξοδο

τα καρούλια δοκιμάζω, για την έξοδο.

Ότι απόμεινε, ορίζεται παρείσακτο,

θα το βγάλω στο σφυρί, σε χρόνο δίσεκτο

  το…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 1 Μάρτιος 2014 στις 13:02 — 2 σχόλια

Άντε και, στα δικά σας.

Το θάνατο τον νίκησα

γιατί, έχω πεθάνει

και, τώρα πλέον, δεν μπορεί

 τίποτα να μου κάνει

γι’ αυτό, μην κλαίτε άδικα

στο σώμα που φορούσα

σακί μου ήταν άχρηστο,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 20 Φεβρουάριος 2014 στις 16:01 — 6 σχόλια

Μπιπ.

Κουπλέ

Μία  ζωή, ήσουν ζαμάν,

σε γνώρισα κι’ είπα, αμάν

τώρα, απόμεινες  χαρμάν

σαράβαλο,  άνευ βολάν.

Ρεντικολέ, τρύπιο κολάν

αφόρητο, τσαμπούκ τσογλάν

σκαρπίνι γύφτικο ήσουν, ντιπ…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 18 Φεβρουάριος 2014 στις 10:17 — 4 σχόλια

Σιγά, να μην …ακούσει το παιδί!

Πόσες  φορές  η φράση αυτή, δεν αντήχησε στην παιδική μας αφέλεια, σαν κακόηχη, φάλτσα μουσική.

Από τότε, όταν πρωτόγνωρες , αγαπημένες σκιές, σε μελωδικά νανουρίσματα  δειλά, αρχίσαμε, να ξεχωρίζουμε.

Σιγά, να μην …ακούσει το παιδί…

Αδυσώπητο ερέθισμα στην αθώα περιέργεια ανόθευτων ψυχών να ανιχνεύσουν…

Απροσδιόριστα  στην αρχή, συνειδητοποιώντας  αργότερα το πόσο,  υπερβολικές  απαιτήσεις,  προκλητικής  ζωής  δραματικά,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 11 Φεβρουάριος 2014 στις 15:56 — 2 σχόλια

Ανόητε…!

Μπροστά, σε τέτοια ομορφιά 

ποια ,φιλοφρόνηση αρμόζει

μπορείς, μ’ οτιδήποτε κοινό

τον ήλιο, να  συγκρίνεις?

Ως  παράδειγμα, για το τέλειο

ποιο, κομπλιμέντο αντιστοιχεί

  ευγένεια, να εκφράσεις

στης …

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 3 Φεβρουάριος 2014 στις 10:44 — Χωρίς σχόλια

Δάσκαλε, που με δίδασκες.

Κουπλέ

Στις   τσέπες  του  παντελονιού

δάσκαλε,  είχα  τρύπες

κι’  αν   έβαζα  τα  δάχτυλα   

κρυφά  για  να  μετρώ,

το  δέκα,  που  μου  μάθαινες

όσες  φορές  κι’  αν  το  είπες

σε  μένα,  έβγαινε …

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 2 Φεβρουάριος 2014 στις 14:01 — 1 σχόλιο

Η κασκαρίκα.

Το δεκατρία που έφυγε

θυμάμαι, το είχε τάξει.…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 28 Ιανουάριος 2014 στις 11:30 — 1 σχόλιο

Φουαγκρά

Απ’ τη ζωή μου, θ’ αφαιρέσω

τα συγγνώμη…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 22 Ιανουάριος 2014 στις 11:52 — 1 σχόλιο

Μηνιαίες αρχειοθήκες

2018

2017

2016

2015

2014

2013

2012

2011

2010

1970

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services