Πόσες  φορές  η φράση αυτή, δεν αντήχησε στην παιδική μας αφέλεια, σαν κακόηχη, φάλτσα μουσική.

Από τότε, όταν πρωτόγνωρες , αγαπημένες σκιές, σε μελωδικά νανουρίσματα  δειλά, αρχίσαμε, να ξεχωρίζουμε.

Σιγά, να μην …ακούσει το παιδί…

Αδυσώπητο ερέθισμα στην αθώα περιέργεια ανόθευτων ψυχών να ανιχνεύσουν…
Απροσδιόριστα  στην αρχή, συνειδητοποιώντας  αργότερα το πόσο,  υπερβολικές  απαιτήσεις,  προκλητικής  ζωής  δραματικά, εξουσιάζουν τους  χαρακτήρες.

Σιγά, να μην …ακούσει το παιδί…

Λόγια, άνευ ουσίας  χαρακωμένων συναισθημάτων προτού, υποκύψουν εξυπηρετώντας, επιρρεπείς  αδυναμίες, σε αδιέξοδους  συμβιβασμούς.

 Σιγά, να μην …ακούσει το παιδί…

Δικαιολογία, ανεύθυνων επιλογών ενάντια, στα κλειδωμένα από μοιρολατρία, ανεφάρμοστα όνειρα.

Σιγά, να μην …ακούσει το παιδί…

…Εξαγνισμένο  αντίδοτο απελπισίας  ώστε, επιδείξεις  αλαζονικής  συμπεριφοράς, που υποβιβάζουν κάθε αυτοσεβασμό, σε ανατριχιαστικό χαστούκι  άνανδρης  ματαιοδοξίας, να  μετατρέπουν γοερό κλάμα, σε σιωπηλό αναστεναγμό.

Σιγά, να  μην …ακούσει το παιδί …

Παραίνεση, ερωτικής λαγνείας  ανήθικων εραστών, πίσω από κυρτούς, ενός βιοπαλαιστή, είλωτα πατέρα ώμους, επιχειρώντας  στο δικό του, ανυποψίαστο στρώμα, να εκτονωθούν.

Σιγά, να  μην …ακούσει το παιδί…

 Αγωνιώδης,  απόκρυψη δυσκολιών  κάτω από, ένα ανυπόφορο, άθλιας καθημερινότητας  μουχλιασμένο πέπλο, σε  θεοσκότεινο δωμάτιο, με τραπέζι άδειο και, ψυγείο κενό …
Να  σιγοντάρουν, στα αναφιλητά, μιας ευαίσθητης  μάνας  μαρτυρώντας το αποκρουστικό της  ανεργίας,  πρόσωπο.

Σιγά, να  μην …ακούσει το παιδί…

Απαιτήσεις,  αναμαλλιασμένων κληρονόμων  προτού, εξαγνισμένες  μορφές  προσπερνώντας  τον  επιθανάτιο ρόγχο  μεταβούν, από το ιδρωμένο μαξιλάρι του πόνου και, την υποβόσκουσα  αρρώστια των καιρών,  στην  ευεξία της υποσχόμενης …Αθανασίας.

Σιγά, να  μην …ακούσει το παιδί…

Προσχηματική  ανακολουθία  ενδιάμεσα, ομηρικών καυγάδων, ιταμών συμφερόντων, ανέντιμων διακανονισμών, υποχθόνιας  προδοσίας  όλα, στη μίζερη παραδοχή αποτυχίας  των ανθρώπινων σχέσεων. 

Σιγά, να  μην …ακούσει το παιδί…

Τα αίσχη, μιας  γραφικής κοινωνίας, σε ασταμάτητο ξεπεσμό
…Κοινωνία,  που αν και, πεισματικά  αρνείται να διδαχθεί από το παρελθόν ενσυνείδητα,  εξακολουθεί να διαβρώνει  το παρόν, κληροδοτώντας  στην τρυφερή…
Αχίλλειο  πτέρνα της οικουμένης  την  προμελετημένη και, μολυσμένη διαχρονικά  πληγή του Έκτορα, με την απαισιόδοξη  προοπτική  ότι, στο αποτρόπαιο μέλλον οι  αυριανές  …Ελπίδες, θα επαναλαμβάνουν, με συνέπεια  προκλητικής  συνενοχής…

Σιγά, να μην …ακούσει το παιδί… τα όσα μύρια, ενός  κακού  διαχρονικά, έπονται!!! 

Προβολές: 57

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 12 Φεβρουάριος 2014 στις 15:58

ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΌΓΙΑ.!!!!!

Είναι  μια φοβερή αναρτηση.!!

Να την  δημοσιευσω για λιγο στο προφιλ μου?

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 12 Φεβρουάριος 2014 στις 19:03

Αγαπητή φίλη!  Δεν χρειάζεται να ρωτάς είναι για κοινή χρήση και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.. καλησπέρα.

Σχόλιο

Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!

Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά

Στατιστικά ιστοσελίδας


Βίντεο

Σήμα

Γίνεται φόρτωση...

Φόρουμ

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΜΟΥ

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

Η Ποίησή μου

Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις

ἡ κατάρα τῆς Ἀθηνᾶς

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις

μαζὺ μὲ τὴν ἐπάνοδό μου, αὐτό

Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση

© 2024   Created by Nikolakakos Georgios (spartinos).   Με την υποστήριξη του

Διακριτικά  |  Αναφορά προβλήματος  |  Όροι χρήσης

SEO Services