Δεν ξέρω αυτό που κάνω αν είναι λάθος η σωστό

απάντηση δε βρήκα στα βιβλία

γυρνάω  στα σοκάκια μπερδεμένο ξωτικό

το ξέχασε μια άγνωστη θρησκεία



Το νόμισμα μου μάθαν ότι έχει δυο πλευρές

η μια γυαλί  κομμάτια  κάνει εν τη ενώσει

η άλλη  τους ανθρώπους  φυλακίζει σε εκρεμές

το χάσμα προσπαθεί να γεφυρώσει



Τα χρώματα αντίθετα, διαβαίνουν βιαστικά

το μαύρο  σκυθρωπό και με πληγώνει

μα το λευκό τους  πάλι λαμπιρίζει σα φωτιά

τον ίσκιο μου…

  Γαλάζια θάλασσα ο κόσμος όλος

και εγώ αθεράπευτα ονειροπόλος

πετώ μακριά σαν μόρτης  γλάρος

άδεια η τσέπη μου δεν έχω βάρος

Είναι τα χρήματα του νου παιχνίδια

διαμάντια φτιάχνουνε από σκουπίδια

χτίζουν στην άμμο χρυσά παλάτια

και ο ήλιος βρίσκεται στα δυο σου μάτια

  Νησί στο άγνωστο είναι το κορμί σου

ούριος άνεμος η αναπνοή σου

περιπλανώμενος και…

Δε θέλει χρόνο και πολύ για να διαβείς

θαναι δε θαναι σκάρτο ένα τσιγάρο δρόμος

μέχρι να ψάλεις μελωδίες της δικιά σου προσευχής

δεν θα προφτάκει  να ζυγώσει ούτε ο φόβος   



κι όμως αλλόκοτα εκείνη τη στιγμή

όλη η ζωή σου τριγυρνάει παλιά ταινία

και είτε στη φτώχια  η με παράδες γεννηθήκατε μαζί

ίδιο το τέλος φθαρμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία



μόνο  η καλύβα σου αν είχε θέμελα γερά

άμα βαστιόταν από καρδιάς φτιαγμένα  αγκωνάρια   …

Μικρό παιδί  σαν ήμουνα  μου κάναν  ένα δώρο

ήταν το πιο όμορφο που απέκτησα  παιχνίδι

δεκάδες  χρώματα σε μια μικρή παλέτα

μια ζωγραφιά και  από ένα ανέμελο ταξίδι

Ταξιδευτής σε μια θάλασσα γαλάζια

μου έδινε φως ένα ολόχρυσο φεγγάρι

είχα τον ήλιο φίλο μου συνοδοιπόρο

κίτρινο χρώμα αστεριών για μαξιλάρι

μα ήρθε κάποτε αναπόφευκτα η  ώρα

όπου τα χρώματα σιγά σιγά τελειώσαν

από παιδάκι έγινα με μιας…