Σαν χαραζει τον παγο της σελιδας κι ομορφα ντυνει τις λεξεις

- χορευοντας με την ηθικη καλλιγραφια -

μες την ασχημια τους μερικες κι αλλοτε σχεδιαζει συνολακια

αισθησιακα , για να κολλα το ματι πανω τους...

μου εσπασε καποτε η λεξοσταθμιση της

και ντυνει πια την Φτωχεια και τα Συσσιτια μ΄εξωτικες γραμμες

παραξενα στεκουν στο χαρτι και οι υπαιτιοι δεν βγαζουν λεξη

στα ορνιθοσκαλισματα της

Χρονια μαζι , μα οσο πιο ελευθερη νιωθει τοσο πιο…

Αναλαφρη η Απλοτητα



κερδισε. Φτου ξελευτερια!



Η Δεκτικοτητα την αγκαλιαζει



μια και ξαναπαιζει χωρις να τα φυλά



Η Νοσταλγια αρχισε το μετρημα των ηθικων κανονων



Φτου και βγαινω!



κι αυτην η ευθραυστη σιωπη καρδιοχτυπα



στολιδι της Αυταρκειας , να την!...φτου!



κρυμμενη πισω απο το δεντρο που φυλαμε



ακινητη "καιγεται" , σαν αγαλμα που χαμογελα



Η Απειρια δεν προλαβε , παρ' ολο που διαπερασε τρεχοντας…