Μορφη γαληνια
επαιζε πιανο σκυμενος πανω απο τα πληκτρα
χαιδευοντας τον ρυθμο
Ακουγα το τρεχαλητο των δακτυλων του
συνεπαρμενη
πινοντας το ποτο μου
Το αρριστερο του χερι
στασιμο
παρατηρουσε το δεξι στο τρεξιμο του
μην σκονταψει...
και στο τελος της διαδρομης
αργα αργα το πλησιαζει
το ακουμπαει...
λιγο χρονο να του δωσει
ν'ανασανει
πριν αλλαξει τον ρυθμο
Σαν παιδι που πατα
τα σωστα πληκτρα
ακουει τους σωστους ηχους...και χαιρεται!
Δεν μπορουσα να αντισταθω στην γοητεια του
τον πλησιασα ...
-Παιζεις πολυ ομορφα!
-Ευχαριστω!
-Θα ηθελες να γνωριστουμε ;
Ενα καφε να πιουμε μαζι ...να τα πουμε;
-Λυπαμαι αλλα οταν δεν βρισκομαι εδω...
παιζω σε μια αιθουσα χορου για παιδια 4-10 χρονων...
για να μαθουν να χορευουν...ξερεις...
-Τοτε μετα ;...
-Μετα δεν γινεται απλα...
Ειμαι καθηγητης του Εθνικου Ωδειου
και διδασκω τελειοφοιτους πιανο...
Οση ωρα μιλουσαμε τα χερια του
δεν σταματησαν καθολου να δημιουργουν
απλα την μουσικη της ψυχης του
διαπερνουσε το σωμα του
και κατεληγε στα δαχτυλα
μ'ενα χαμογελο πληροτητας που ζηλεψα...
-Καποια αλλη στιγμη;
-Θα μπορουσαμε...αλλα εισαι σιγουρη οτι θελεις να βγεις μαζι μου ;
Τωρα ο ρυθμος εγινε μονοτονος
ελλαχιστες νοτες αλλαζαν...
-Ειμαι σιγουρη!
Η μουσικη εγινε παραμυθενια...
ρυακι που κυλουσε γαργαρο νερο
η ησυχια εβλεπε κρυμμενη στα πρωτα δεντρα
-Στο μυθο του Αισωπου
ο τζιτζικας και το μυρμηγκι
ποιο αγαπουσες περισσοτερο ;
-Το μυρμηγκι φυσικα ! αποκριθηκα
-Εγω λοιπον ειμαι ο τζιτζικας
Με κοιταξε καλοκαρδα...και χαμογελασε...
Θελεις να βγεις με ενα τζιτζικα
που δεν ξερει τιποτε αλλο
δεν χαιρεται με τιποτε περισσοτερο
απο το να παιζει και να τραγουδα
ενω δεν ξερει οτι πεθαινει...;
-Εχεις δικιο...
τον αντρα τον θελω μυρμηγκι...
κουβαλητη...προνοητικο
να'μαι η πρωτη σκεψη του
και η τελευταια...οχι η μουσικη...
Εγω να τον φροντιζω
τις κρυες νυχτες του χειμωνα
και τιποτε αλλο...
Σηκωσα το ποτο μου απ'το πιανο
και τον φιλησα στο μαγουλο...
Ουτε τοτε σταματησε να παιζει...
Με κοιταξε μονο
αστραψαν τα ματια του...
Το τραγουδι στο πιανο
εγινε τσιριγμα...κι αυτος...
σοβαρεψε αποτομα
χαμενος στις σκεψεις του
σιωπηλο το χαμογελο του...
Το τσιριγμα του πιανιστα τζιτζικα
απογειωθηκε
πεταξε πανω απο λιβαδια
κατεβηκε χαραδρες
περασε συρριζα τις βουνοκορφες
μεχρι να βρει την θαλασσα
εκει κοντοσταθηκε
διαλεξε κατευθυνση
και πεταξε πανω απο τα κυματα
μεχρι να κλεισει
το μαγαζι...
μεχρι να ερθει η ωρα του...
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά