Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το ιστολόγιο του Ekptwtos -- Ιούλιος 2010 Αρχείο (4)

Είμαστε Πνεύμα και Τέχνη.

Ταξίδι μες την απέραντη μοναξιά του Χρόνου,τότε όπως και τώρα..

Νύχτες που πήραν φωτιά,αναμνήσεις ραγισμένες σε μεθυσμένα μπαλκόνια..

Θεατρίνες χλωμές παραπατούν στη σκηνή,ζαλισμένες απ την πείνα κι απο πικρά ναρκωτικά.

Ανόητοι ποιητές τις ερωτεύονται παράφορα,γλύφουν ξυράφια κι αυτομαστιγώνονται μπροστά σε καθρέφτες ηδονοβλεψίες.

Μια γυναίκα ντυμένη στα μαύρα αγναντεύει τη θάλασσα,η Ευρώπη φλέγεται σε κάθε γωνιά,

κάτω απ την… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 31 Ιούλιος 2010 στις 14:03 — 6 σχόλια

Κατά τον δαίμονα εαυτού.

Μαύρο αίμα καταπίνω,ποτάμια αίμα,αίμα παντού..

Ο θεόρατος πόνος τέντωσε την ψυχή μου στο άπειρο,χιλιάδες άστρα σκόρπισαν μέσα μου,αστραποβόλησα και κατέρρευσα ηδονικά μαζί τους..

Ένα σύμπαν πανάρχαιας θλίψης,αιώνια το αντιμάχομαι,ευλαβικά το υμνώ,με πανσέληνους στίχους και δάκρυα καυτά που γέννησαν ήλιους αστείρευτης μελαγχολίας..

Ζώ μέσα σε μαύρο χρώμα,σε κύκλο εποχών αέναο μα προκαθορισμένο,απο μοίρα παρανοική,υποταγμένη στον Πόνο,τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 29 Ιούλιος 2010 στις 10:00 — 7 σχόλια

Στέλλα με αμαρτίες..

Το μυστήριο βλέμμα της,τ'αχτένιστα μακριά μαλλιά,όλα αγκαλιά με το ανέμελο ημίφως ενός ηλιοβασιλέματος που αργοπεθαίνει..

Τα σχιστά μάτια της,φλογερά και αεικίνητα,στέλνουν σινιάλα στον ορίζοντα,σαν φάροι που με πάθος καρτερούν τον ερχομό της νύχτας..

Άγρια ομορφιά,ατίθαση κοπέλα..

Κερνάς το δειλινό λάγνες ματιές και μυρωδιές μεθυστικές,με αρώματα εξωτικά που σπέρνουν φαντασιώσεις..

Εκθαμβωτικέ έρωτα,με την αδίστακτη καρδιά σου και τις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 25 Ιούλιος 2010 στις 15:14 — 6 σχόλια

Θλίψη ετών 31.

Έκρυβε τη θλίψη του μέσα σε στιχάκια της στιγμής,σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες και βόλτες με ποδήλατα στην εξοχή.

Έλιωνε τα χειμωνιάτικα πρωινά και πάγωνε τα δειλινά του Αυγούστου,έβλεπε όνειρα παράξενα,

άκουγε τις ανεμωδίες που έφερναν οι ανέμοι απο μακριά,χίλια κομμάτια βαστούσε την ψυχή του,κάθε που έδυε κι ανέτειλλε,με την πανσέληνο και με βροχή,κάθε στιγμή πιο ραγισμένος,κάθε φορά διάφανος,ο άνθρωπος που δεν υπήρξε..

Αγάπησε τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 19 Ιούλιος 2010 στις 15:26 — 5 σχόλια