Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιανουάριος 2010 Καταχωρίσεις ιστολογίου (247)

Μαρίνος Αντύπας

Απ’ τα Φερεντινάτα της Πυλάρου

Στην Κεφαλλονιά

Που πρωτόειδες τον κόσμο

Πρωτομάρτυρα

Του κινήματος της αγροτιάς

Μέχρι τον Πυργετό της Θεσσαλίας

Που το σώμα σου άψυχο

Έγειρε στο βασανισμένο χώμα

Ο ήλιος δεν έχει πάψει

Τους αγωνιστικούς δρόμους

Που περπάτησες

Πλέρια να φωτίζει.

Με τα κηρύγματά σου

Που σαν αναμμένοι πυρσοί έκαιγαν

Έσπερνες του δικαίου τη φλόγα

Στους άμοιρους κολίγους

Που δεινοπαθούσαν στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 6:22 — 6 σχόλια

δεν ητανε

Δεν ητανε, να γινει ο ηλιος ..
τοπος για αγαπες αξημερωτες.
Αληθεια, πως;

Δεν ητανε, να κρυψει ο τρυγος,..
το γυμνο του σωμα,
μεσα, στο πεταγμα των λιγοστων
περιστεριων.

Με τις μεγαλες τους ρομφαιες,
τρυπουν οι λεπτοδεικτες..'
το πρωινο που τολμησε να εισβαλει..

Δεν ητανε, κι εγω να σ΄ανταμωσω..
κοιμησου!!! δεν ηρθες...
δεν υπαρχεις!!!!

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 6:22 — 7 σχόλια

Στου πόθου το λιμάνι

Παράξενο παιδί με βλέμμα χαραγμένο

τραγούδι λυπημένο

το πρώτο σου φιλί...

Το δεύτερο, κρασί, στα χείλη τα κλαμμένα

γνωστά γίναν τα ξένα

σε μια αναπνοή...

Φάνηκε η φυλακή στο χάδι το δειλό σου

και στο χαμόγελό σου

πίκρα παλιάς πληγής...

Στα λόγια στις σιωπές του φόβου ο καθρέφτης

και για τους δυό μας κλέφτης

αθώας μας στιγμής...

Αράξαμε μαζί στου πόθου το λιμάνι

εκεί που ο νούς τα χάνει

κι η σάρκα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 1:02 — 6 σχόλια

ΑΛΛΑΞΕ ΠΛΩΡΗ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΗ (ΑΠΟ ΤΗ 10Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Σε ένα στρώμα αποκοιμήθηκε η ζωή ,

έφυγε η τύχη δεν της είπε ούτε’ αντίο ,

έξω καθώς και στη καρδιά βαρύ το κρύο ,

με δύο μάτια ν’ αγναντεύουν τη σιωπή .

Ρεφ.

Μέσα σε άγριους καιρούς και καταιγίδα ,

γέμισε τ’ όνειρο ρωγμές μα κι η ελπίδα ,

άλλαξε πλώρη και γραμμή ,

είναι η ώρα κι η στιγμή ,

ν’ ανοίξεις νέα στο τετράδιο σελίδα .

Σε ένα στρώμα που κοιμήθηκε η ζωή ,

πάρε πινέλο και μπογιά να ζωγραφίσεις ,

ότι κοιμάται στη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 21:10 — 9 σχόλια

ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΙΧΑ (10Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Του πόνου τα κατάστιχα

γράφονται σε τετράστιχα

και γίνονται τραγούδια ,

που πονεμένοι τραγουδούν

οι πόνοι τους για να περνούν

να γίνονται λουλούδια.

Ρεφ.

Οι πονεμένες οι καρδιές

τα τραγουδάνε στις χαρές

τα λεν για να λαφρώσουν ,

από της ζήσης τους καημούς ,

τα δάκρυα - τους στεναγμούς

πίνουν για να μερώσουν.

Αχ βρε μολύβι της ζωής

σε φόντο άσπρο τους γράφεις ,

με χρώμα μαύρο και στυγνό ,

τους πόνους μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 20:59 — 9 σχόλια

ΚΑΛΟΥΛΑ Η ΑΠΟ-ΠΛΑΝΕΥΤΡΑ!!!

Βράδυ του Σαββάτου μόνη

μ' έκαιγε η πεθυμιά,

σκέφτηκα οι δολοφόνοι

πώς την κάνουν τη ζημιά.

Δε θα μου ξεφύγεις α μπα,

κάποτε στο είχα πει,

το Θεό να έχεις μπάρμπα

και ας είμαι στο ΚΑΠΗ.

Ήταν να μη με λαβώσει

ο θεός ο φτερωτός.

βρέθηκες, που είχα στρώσει,

στο κρεβάτι, σηκωτός.

Όπως ο Αδάμ κι η Εύα

με το φύλλο της συκής,

στο λαιμό χτυπά η φλέβα,

Λέοντα της Αφρικής.

Μόλις άνοιξες το μάτι

είδες δίπλα το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 20:00 — 13 σχόλια

Πάλι ξημέρωσε

Ένα ακόμα βράδυ σκοτείνιασε τις σκέψεις

Με χαμόγελο ψιθύρισε και σήμερα θ'αντέξεις

Γιόρτασε την απόγνωση και μ'έβαλε στην άκρη

Έβρεχε και λουζόταν με το κάθε δάκρυ

Έκρυψε το κλάμα με μαύρο πέπλο,βαρύ

να πιστέψω πως αν δε φαίνεται,έχει χαθεί.

επένδυσε τη νύχτα μουσικά με τόσα ουρλιαχτά,

όσα ποτέ δε θα'διωχναν χιλιάδες φυλαχτά.

Έστησε έναν ερωτικό χορό με λαγνία

και το κάθε αμάρτημα,συνόδευε η ειρωνεία.

Τραγική και ποτισμένη λαιμαργεία… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την JOE C. στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 16:35 — 17 σχόλια

η καραβελα και ο ανεμος (αναζητειται μελοποιηση)

Την καραβελα ο ανεμος

αγγιξε χτες το βραδυ,

και κυμματα αλαριεψαν

να κλεψουνε το χαδι.

Θε να το πανε στο βυθο

για παντα να το κρυψουν,

σ΄ενα κοχυλι μυστικο,

μαυρο να το καλυψουν.

Κι η θαλασσα αγριεψε

μπροστα στην καραβελα

σαν παθος που αντριεψε

απ΄τ΄ανεμου την τρελα.

Και τ΄αερακι φυσηξε

μακρια να την επαρει

κανεις του, που την αγαπα

να μην την ετουμπαρει,

Μα οσο φυσσα πιο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 16:30 — 11 σχόλια

Μια συμβουλή

Μια συμβουλή

Μικρή μου μη βιάζεσαι πολύ

νύχτα να περπατήσεις

άκου πρώτα μια συμβουλή

και αν θες να την τηρήσεις

Έξω στον κόσμο που θα βγεις

θα σου υποσχεθούν σαλόνια

κοίτα μην παρασυρθείς

και ακούς φανφάρες λόγια

Πρόσεχε τους πρίγκιπες

με λιμουζίνες που τριγυρίζουν

πάνω σε φατσούλες παιδικές

τα παλάτια τους χτίζουν

Και μη χαραμίζεις το κορμί

σε βρόμικα σεντόνια

κράτησε την ψυχή σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 14:49 — 10 σχόλια

Στους πλανήτες της σκέψης...

Ναυπήγησα το σκάφος μου μία βραδυά

στην ασαφή πλευρά μαύρου ονείρου,

σαλπάραμε απ' τη χρυσή αμμουδιά

σ' ένα καινούργιο έπος του Ομήρου...

Ταξίδι ξεκινήσαμε στη λογική

μας οδηγούσαν τ' άστρα της νοημοσύνης,

η αγνή μας τέχνη η αυθεντική

μας έφερε στην πίσω όψη της Σελήνης...

Και από 'κεί θα φεύγαμε για τους Πλανήτες

να βρούμε άλλους διανοητές,

να συναντήσουμε του πνεύματος Κομήτες

των Στωϊκών, του λόγου μαχητές...

Απ'… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 6:31 — 20 σχόλια

μην δακρυζεις ουρανε μου

Καποτε ειχα τον παραδεισο στα χερια
και εναν κηπο με λουλουδια στη καρδια μου
τωρα με σφαζουνε του πονου τα μαχαιρια.
Ησουν δικια μου.

Στην αγγαλια μου, καποιο βραδι σε κρατουσα
καποιου αυγουστου παραμυθενιο δειλινο
που ειναι τωρα, ‘κεινα τα χειλη που φιλουσα
αναρρωτιεμαι και ρωταω τον ουρανο.

Κρατα καρδια μου, μην δακρυζεις ουρανε μου
πες της μοναχα πως την αγαπω
κι αν ειναι ο πονος μου αβασταχτος, θεε μου
ενα τσιγαρο τον κερνω.

Προστέθηκε από τον/την stixomanis στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 0:55 — 11 σχόλια

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Της ευτυχίας αναζήτησα το σπίτι

Αν το γνωρίζει ρώτησα κάποιο σπουργίτι

Μου είπε ΝΑΙ με δύναμη απ’ τη ψυχή του

Μα πρέπει πρώτα να πετάξω ’γω μαζί του

Και πώς να γίνει που δε ξέρω να πετάω;

Έχω δυο πόδια να μπορώ να περπατάω

Φαίνεται παίζει με τον πόνο μου ο σπουργίτης

Που μου ζητά φτερά να βγάλω ο αλήτης

Της ευτυχίας αναζήτησα το στέκι

Ένα παιδί μου λέει «κάπου αυτή δε στέκει.

Φτερά ανοίγει κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΤΙΜΟΣ ΖΟΥΜΠΟΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 0:33 — 8 σχόλια

Γύρνα

Από τότε που έφυγες ο κήπος είναι μελαγχολικός

Μαράθηκαν τα τριαντάφυλλα

Που ανθίζανε στο βελούδινο χάδι των χεριών σου

Χορτάριασαν τα λόγια αγάπης

Που είχαμε πει κάτω απ’ τ’ ουρανού την αστροφεγγιά

Έπεσαν κιτρινισμένα απ’ τα κλαδιά των δέντρων

Με το πρώτο φθινοπωρινό φύσημα του αγέρα

Τα τρυφερά συναισθήματα

Που είχαμε κρεμάσει σαν πράσινα φύλλα χλωρά

Βράχηκαν τα παθιάρικα φιλιά

Που σαν ώριμους καρπούς της φλογερής μας αγάπης

Είχαμε κόψει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 24 Ιανουάριος 2010 στις 0:01 — 7 σχόλια

Στο άγνωστο ταξίδεψα

Στο άγνωστο ταξίδεψα

σαν άλλος μετανάστης

τα όνειρα που γύρεψα

μού'γιναν εφιάλτης

Δειλά -δειλά μου κλείσανε

του γυρισμού την πόρτα

νοσταλγικά μ'αφήσανε

στης μοναξιάς τη ρότα

Και ο καημός πατρίδα μου

συνέχεια μεγαλώνει

σκοτώνει την ελπίδα μου

το αίμα μου παγώνει

και μέσα μου ριζώνει

Στο άγνωστο ταξίδεψα

σαν άλλος στρατηλάτης

τη λογική παγίδεψα

στο δρόμο μιας απάτης

©… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 20:39 — 14 σχόλια

Στους λευκους σταυρους

Περα απ΄τα κυπαρρισια,

κει, στους λευκους σταυρους,

οι σκυνθρωπες μορφες τους

μαζευουν στεναγμους,

στα μαρμαρα τα κρυα

καθως στεκουν μπροστα,

και μια φωτογραφια

γελα αντικρυστα.

Κι ο χρονος τους κουραζει,

βουβος,βαρυς, σαν ταφος

σαν φυγαν οι χαρες τους

απ΄της Κλωθους το λαθος,

δεν εχει απομεινει

τιποτα να προσμενουν

και τη σειρα στη ληθη

με θαρρος περιμενουν.

Θαρρεις ..πως τους μιλανε,

ανεμοι σαν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 20:00 — 10 σχόλια

ΠΟΙΟΣ

ΠΟΙΟΣ

Ποιος πέταξε σκουπίδια

στου χρόνου το μπαλκόνι;

Ποιος έκανε τον Ήλιο

να κλάψει το πρωί;

Και βλέπει όλο τα ίδια

ο νους μου και θολώνει

Ποιος πέταξε σκουπίδια

και λέρωσε η αυγή;

Δεν είμ’ εγώ το ξέρεις

Δεν είσ’ εσύ πιστεύω

Μα ξέρω ν’ αγναντεύω

Στ’ άπειρο τ’ ουρανού

Βλέπω πως υποφέρεις

Το βλέπεις πως παλεύω

Μα ξέρω να μαζεύω

Κοχύλια του γιαλού.

Ποιος έβαψε με σπρέι

της Άνοιξης… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΤΙΜΟΣ ΖΟΥΜΠΟΣ στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 15:33 — 11 σχόλια

ΕΠΡΕΠΕ

ΕΠΡΕΠΕ

Σε μια καρδιά που όλα τα δίνει

Κι ισορροπίες ποτέ δεν ανέτρεπε

Έπρεπε κι αυτό να γίνει

ΕΠΡΕΠΕ!

Σε μια καρδιά που τις πόρτες δεν κλείνει

Μα ατασθαλίες ποτέ δεν επέτρεπε

Έπρεπε κι αυτό να γίνει

ΕΠΡΕΠΕ!

Σε μια καρδιά που χίλια κομμάτια

Γίνεται για τα δυό σου τα μάτια

Μες στης αγάπης την δίνη

Έπρεπε κι αυτό να γίνει

ΕΠΡΕΠΕ!

Σ` ένα λάθος που λάθος θα μείνει

Μα όλα των άλλων τα λάθη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΤΙΜΟΣ ΖΟΥΜΠΟΣ στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 15:19 — 6 σχόλια

ΕΧΩ ΖΕΣΤΑΝΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ (10η Συλλογή)

Μη μου μιλάς για μυστικά και συγκινήσεις ,

που την καρδιά σου μάτια μου έχουν χαράξει ,

δεν το μπορώ να ζω μονάχα μ’ αναμνήσεις

κι όσα στο χθες μεσ’ τη ψυχή έχουν σταλάξει .

ρεφ.

Έχω ζεστάνει αγκαλιά με τα φιλιά μου ,

σε έχω γράψει στο μυαλό και στη καρδιά μου .

Μη ψάχνεις όσα μας θυμώνουν - μας χωρίζουν ,

για όσα ψάξαμε και άλυτα μας μείναν ,

δες όσα όμορφα τη σχέση μας αγγίζουν

και να μας φέρουν πιο κοντά , μαγνήτες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 15:05 — 11 σχόλια

Πατέρα μ' ακούς

Πατέρα μ’ ακούς

Έφυγες

Κι ο ουρανός σκοτείνιασε

Τα σύννεφα γιγαντιαία

Σέρνουν κλαίγοντας

Τα βήματά τους

Τα πουλιά δεν πετούν

Κρύφτηκαν μες στα δάση

Και τις λόχμες

Ο ήλιος αποκαμωμένος

Έγειρε στο μαξιλάρι του

Η θάλασσα μπλάβα

Και βλοσυρή

Απώλεσε

Τη νηφαλιότητά της

Τα βουνά σκυθρωπά

Σκεπάστηκαν με τη χιονάτη

Κουβέρτα τους

Οι κάμποι θλιμμένοι

Νέκρωσαν

Σαν εγκαταλελειμμένα

Κοιμητήρια

Τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 23 Ιανουάριος 2010 στις 6:13 — 9 σχόλια

Ποιητής

Ρίχνω τον κουβά
Στο πηγάδι του κήπου.

Τριγύρω δέντρα
Και λουλούδια
Διψασμένα.

Ανασύρω όνειρα
Που στραφταλίζουν
Στ’ άγγιγμα του ήλιου.

Και ποτίζω μ’ αυτά
Τις ρίζες τους.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 22 Ιανουάριος 2010 στις 20:24 — 6 σχόλια