τίποτα δεν ταράζει τους περασμένους αιώνες

το παρελθόν φοράει τον σιδερένιο θώρακά του>>

είπε ο Λόρκα

το ίδιο και ο Κέρουακ

υπήρξε χρόνος για οράματα και

αναθεωρήσεις

χρόνος για σένα ,για μένα

και ένα ερώτημα πλανάται:

τόλμησα;

άραγε τόλμησα;

άξιζε τον κόπο λοιπόν;

και τα βράδια στο βλέμμα μας

ένα μυστικό

τόσο ειρηνικό και τόσο λυπημένο

και…

Αργά το βράδυ,
παγωμένη η πλατεία

-κοίταξε,
μου είπες ,στην παλιά βιτρίνα
-κοίταξε τώρα
-τόση ομορφιά στην φάτνη που φεγγοβολά
το βρέφος τόσο μικρό και τόσο απροσμέτρητο

δίπλα ένας περιπατητικός αχυρένιος σταυρός
προσκυνά την θεία γέννηση του
γονάτισαν τ αστέρια

ακολουθεί σιωπή
ψαλμοί και ψυθηρισματα ψυχής

μέσα απ' τα βάθη των καλών καιρών
ήρθες και γονάτισες δίπλα μου
με ένα παλιό προσκυνητάρι των ψυχών

ακούστε πνεύματα ,ακούστε

δεν αγαπώ κ δεν θυμάμαι πια 

και κανείς δεν με βοηθά να καταλάβω

οι πληγές του κόσμου  άνοιξαν 

κ εγώ γυρεύω απελπισμένος

 μια χούφτα από αστέρια 

και του κόσμου τους

γαλάζιους ουρανούς

έτσι θα ενωθώ μαζί σας

με ένα άγγιγμα στα δικά σας χέρια

ακέραιος κ δροσερός

σαν θύμιση παλιού αθώου βασιλειά

ακούστε πνεύματα ,ακούστε

σφαδάζονται οι μνήμες,με αιώνες…

Ζωγράφιζε το σύμπαν στα όνειρα μας 

στα χέρια του κρατούσε γαλάζιους ποταμούς

και αίμα από αιώνες λευτεριάς

πάντα ακέραιος και δροσερός 

σαν παλιός αθώος βασιλιάς 

μήπως κ μας λυτρώσει