Χαμένος κι απόκληρος
σ' ένα τεράστιο δάσος
φοβάμαι τρέμω ολόκληρος
με κυριέυει τ' άγχος

Δεν είναι δάσος κλασσικό
δεν είναι μια ζούγκλα
είναι πιο φρικιαστικό
τσιμέντο ξύλα τούβλα

Και τα θερία ειν' αλλιώτικα
δεν ξέρουν ν΄αγαπούνε
μονάχα να καλοπερνούν
και ομοίους να μισούνε

Χαμένος και απόκληρος
στέκομαι κι ελπίζω
το δάσος το απάνθρωπο
θα πάψω ν' αντικρύζω