Σκουριά και όνειρα …

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Σκυφτός  εργάζεσαι  κι  ώρες   ατέλειωτες 

κτυπάς  αμίλητος  το  ματσακόνι ,

όλος  ο  κόσμος  σου  άλμυ  και  σίδερο

ένα  μονόπρακτο  που  δεν  τελειώνει .

 

Όνειρα  που` χτιζες , κάστρα  που  ρήμαξαν ,   

χλωμά  φαντάσματα  του  χθες  οι  σκέψεις ,

κι  ήρθε  το  σήμερα , άλυκο  σάβανο ,  

μα  πως  το  όραμα  να  παραβλέψεις ;

 

Ψυχή  και  σώμα  μου , ματιά  μου  πύρινη ,

κάθε  σου  κίνηση  μια  αυταπάτη ,

ορμές  και   πάθη  μου , του  νου  εκτρώματα ,

κι  όσες  αγάπησα , άγνωστα  κράτη .

 

Σκουριά  και  θάλασσα , εχθροί  μου  μοιάζουνε ,  

τρώνε  τις  σάρκες   μου  και  τις  στιγμές  μου ,

κι  έτσι  θεριεύουνε  και  ξαναγίνονται ,

θεές   που  λάτρεψα  και  μαγισσές  μου .

 

 

* * *

 

 

Παρατηρώντας  τον  οποιοδήποτε  χώρο  στο  κάθε  καράβι  μπορείς  εύκολα  να  καταλάβεις  ποιοι  ήταν  οι   προηγούμενοι  που  πέρασαν  πριν  από  εμάς . Μπορείς   να  διακρίνεις  τον  μερακλή  και  τον  καθαροδούλη  , από  τον  τσαπατσούλη  μπαρκαρούτσο .

 

Αραιά  και  που  κάποια  ιδιοφυής  πατέντα , άξια  για  βραβείο , καλύπτει  κάποια  περιστασιακή  ανάγκη  του  πλοίου  με  τρόπο  αξιοπρόσεκτο  και  αξιοθαύμαστο . Στα  παλιά  πλοία  συναντάς  συχνότερα  κάθε  λογής  ιδιοκατασκευές . Η  δουλειά  του  μαγκιόρου  ξεχωρίζει  ανάμεσα  στις  άλλες , όπως  η  μύγα  μέσα  στο  γάλα,    από  του  ατζαμή  και  του  κακοτεχνίτη .

 

Οι  καμπίνες , ειδικά  του  πληρώματος , είναι   κυριολεκτικά  καταταλαιπωρημένες , έχοντας  υποστεί   την   φθοροποιό  διαδικασία    εναπόθεσης    της  προσωπικής  σφραγίδας  του  κάθε  τυχάρπαστου  ναυτεργάτη  της  εκάστοτε  πατρίδας .      

 

Μπουλμέδες  γεμάτοι  με  τρύπες  και   σημάδια  , άλλα   φανερά  και   άλλα  σβησμένα  με τον  καιρό . Καμμιά  φορά   στο  πίσω  η  στο  κάτω  μέρος  των  συρταριών  είναι  χαραγμένο  το  όνομα  και   η  χρονική  περίοδος  της  θητείας  του  ναυτικού  που  φιλοξενήθηκε  στην  συγκεκριμένη  καμπίνα .

 

Άλλοτε  δίπλα  στο  όνομα  του  θα  δείς  και   κάποιο  άλλο  , γυναικείο …   ακόμη  και  το  όνομα  κάποιου  πόρτου , μάζι  με  την  κλασσική  ραγισμένη  καρδιά , την  τρυπημένη  από  στιλέτο   που   στάζει  αίμα   και  μία  λέξη  μόνο … amor , love , mahal  …

 

Χρόνια  τώρα  ,  μια  σκέψη   αποτελεί  τον  θεμέλιο  λίθο  του  πνευματικού  μου  οικοδομήματος  περί  των  σχέσεων  πλοίων  και  ναυτικών .   Η  φευγάτη   σκέψη - που  αν  και   θα  σας  καταθέσω ,  δεν  σκοπεύω  δογματικά  να  επιμείνω  για  την  ορθότητα  της  , ότι  ο  ίδιος  o  εαυτός   μας  - και  όχι  το  φθαρτό  υλικό  σώμα  μας  αλλά  η  ψυχή  μας   η  ίδια - δεν  φέυγει  ποτέ  από  το  πλοίο  μας , μα  βρίσκεται  εκεί . Και  θα  βρίσκεται  για  πάντα  εκεί . Και  θα  είναι  για  πάντα   ένα  κομμάτι  του . O  ταυτισμός  στην  ανθρώπινη  φύση είναι  ενδιάθετος , βιολογικός  .

 

Όπως  το  ίδιο  πιστεύω  ότι  συμβαίνει  και  με  όλους  τους  υπολοίπους   όσους  σχετίζονται  με  καποιο  τρόπο  μαζί  του . Το  εσώτερο  είναι  μας   δεν  φέυγει  ποτέ  από  το  πλοίο . Ακόμη  και  όταν  ξαμπαρκάρουμε  , ένα  κομμάτι   μας  παραμένει  για  πάντα  εκεί . Η  υπαρξή  μας  βρίσκεται  κατακερματισμένη  και  διάσπαρτη  στα  μήκη  και  τα  πλάτη  όλης  της  γης  εγκλωβισμένη  στο  σκαρί  του  κάθε  πλοίου  που  περάσαμε , μαζί  με εκείνη  του  ναυπηγού  και   του  κάθε  τεχνίτη  της   γυάρδας  που  χτίστηκε . Kαι  παραμένει  εκεί  , εως  εκείνη  τη  στιγμή   …Έως  εκείνη  την  στιγμή, εκείνης  της  ημέρας  ,  που  το  καράβι  μας   νικημένο  από   την  άνιση  μάχη  με  τον  πανδαμάτωρα  χρόνο , θα  παραδώσει  ολοκληρωτικά  το  πνεύμα  του  στον  καλό  Θεό  των  κουρασμένων  καραβιών.

 

Έως  το  τέλος  του  χρόνου ...     

 

 

* * *

 

 

 

Όταν  ζεις  με  φαντάσματα , πάντοτε  ψάχνεις  για  εκείνη  την  αλήθεια  που  θα  σε  λυτρώσει ...

 

Από  Ταρραγκόνα - Ισπανία , Παρασκευή  11  Μαίου  2007  

εως  Τετάρτη  18  Ιουλίου  2007 , εν  πλώ  για  Σάντος - Βραζιλία

 

 

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Να  έχετε  ένα  όμορφο  ΣΚ ...

 

Χρόνια πολλά  σε  όλες  και  όλους  τους  εορτάζοντες ...

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Καλημερα Γιαννη σιγα σιγα μας κανεις ναυτικους.

[Βασίλης Ασπρογειάτης]

Θαυμάσιο!!!!!!!!

Πάντα αποδίδεις φανταστικά,

με ζωηρά χρώματα

και γλαφυρές εικόνες τη ζωή,

τις αγωνίες,τους φόβους

και τις αγάπες των ναυτικών!!!!!

 

Καλημέρα Γιάννη...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

*

Σας  ευχαριστώ  πολύ  ... σκοπός  μου  είναι  να  ενδυθείτε  την  ψυχοσύνθεση   του  ναυτικού, έστω  και  στιγμιαία, γιά  να  απολαύσετε έτσι ακόμη  περισσότερο, το όποιο  ταξίδεμα ...   

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Φανταστικο!!!

Γεια σου Γιαννη

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Θαυμάσιο ..............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Καλησπέρα Γιάννη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Nefeli riga]

Διαβάζοντας  το κείμενό σου,  το θαυμάσιο καθόλα  κείμενο, με γύρισες πίσω κάποια χρόνια. Όλα ξανά  ζωντάνεψαν, και ενώ διάβαζα, βρισκόμουν στο καράβι, προσπαθώντας..

Ονόματα να σβήσω σημάδια και καρδιές

μπουλμέδες και καμπίνες που έμειναν αδειανές

 Εγώ καινούργιο πρόσωπο  σκέφτηκα σαν τα είδα…

μα  μήπως  φεύγοντας  και εγώ δεν άφηνα σφραγίδα?

 

Άψογο!!  Αληθινό !! Με συγκίνησες.

Καλά  σου ταξίδια υπέροχε Γιάννη

[Ειρήνη]

Καταπληκτικά και συγκινητικά και τα πάντα όλα Θαλασσόλυκε!!!!!

[morsecode]

σ'οσα καραβια εκανα εγραψα το ονομα μου και τις μερες που εμεινα εκει στο συρταρι του γραφειου.κι εγω με την γνωμη σου ειμαι Γιαννη.ενα κομματι μας δενεται με το σκαφος και μενει εκει για παντα.θα σου πω κατι να γελασεις...εχω παρει απο ολα τα σκαφη την σφυριχτρα του σωσιβιου μου κι εχω φτιαξει ενα μικρο πινακα.σφυριχτρα,ονομα σκαφους,λιμανι νηολογησης και διακριτικο  κι ετσι κι εκεινα ταξιδευουν ακομα μαζι μου ασχετα αν εχουν βυθιστει 'η τα εχουν κοψει...

[Κατερίνα]

η ροή του λόγου, η αναλλάγη εικόνων και συναισθημάτων κλ

κάνουν ξεχωριστά τα ποίηματά σου Γιάννη!!!

 

όλα καταπληκτικά