Ζεις σ’ ονειρόπλαστα παλάτια

και το φτωχό εμένα παρατάς

πως ν’ ανέβω τόσα σκαλοπάτια

αφού ψηλά στα σύννεφα πετάς.

Δεν αντέχεις να με βλέπεις άλλο

κουρέλι, άφραγκο και φουκαρά…

Για ταξίδια θέλω να σε πάρω

για του κόσμου τους ωκεανούς

μπρος στα θέλγητρά σου να μπατάρω,

ίσαμε ψηλά στους ουρανούς

σύννεφα να σκίζω σαν το γλάρο.

Για ταξίδια θέλω να σε πάρω…

Μας κλέβουν τον ιδρώτα

στις πλάτες μας χτυπούν ταμπούρλα

γιατί μας θεωρούνε βούρλα

και χαϊβάνια πρώτα.

Μας κλέβουν το φαΐ μας

και μας αρμέγουν σαν γελάδα…

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα κι άλλο μη με μαχαιρώνεις

μέλι την καρδιά μου κέρνα κι απ’ αγάπη να με λειώνεις.

Πέρνα απ’ τη ζωή μου, πέρνα, μα φαρμάκι μη μου δίνεις

απ’ των στεναγμών τη στέρνα και την πόρτα μη μου κλείνεις.

Όμορφο λουλούδι μου για πέρνα…