Στου ονείρου την μέθη

Σε λόγια αφημένα

Γυρίζουν και πάλι

Οι σκέψεις σε εσένα



Στο άσπρο οι ελπίδες

Φεγγίζει το βλέμμα

Στο βάθος πυξίδες

Του νου τα κρυμμένα



Αδέσποτη η ώρα

Περνάει και σωπαίνει

Σαν να μια αιώρα

Στις άκρες δεμένη



Χωρίς να σ αγγίζω

Στενεύει η καρδιά μου

Που πάω δεν ορίζω

Κενή η ματιά μου



Ψυχή και στιγμή μου

Χαράζεις και ελπίζεις

Αφή στην αφή μου

Φωτίζεις και…

Αν μπορούσα να έφευγα

Και να φτάσω στο άπειρο

Να προφτάσω ότι έχασα

Και να ζω σαν τον άνεμο

Αν μπορούσα τα ψέματα

Δεν θ αρμένιζα πέλαγα

Τώρα θα μουν στα σύννεφα

Να γελάω ανέμελα

Φόρα μου τον…

Έχεις φεγγάρι μες τα μάτια και σκοτώνεις

Σε μια ζωή προσωρινή και καταχρεωμένη

Με δυο προπληρωμένες, σκάρτες αναμνήσεις

Παίρνεις γροθιές απανωτές, απ το στομάχι.



Με ένα φευγιό που απ την ορφάνια δραπετεύει

Σε ένα βουβό κενό που αυξάνει τα ηχηρά σου

Το παιδικό σου όνειρο κι η ανασφάλεια φεύγει

Κι…

Δυο τριαντάφυλλα έχω κλείσει στις παλάμες

Για να μυρίσει η αγάπη της καρδιάς

Δυο κεράκια άφησα, στου δρόμου τις ανταύγειες

Για να φωτίζει αυτό τον κόσμο, όταν πονάς!

Αυτή η μέρα έχει μια αποσταγμένη λήθη

Τα μάτια σου μου αφήνεις, να τα ζω

Ξενυχτισμένη κάμαρα μου,  έρμαιο έχω…

Απολογούμαι εγώ, η φτηνή….σε ένα μοιρολόι..

Εξόριστη αφήνομαι, σε έναν στεναγμό.

Σέρνω το μνημονεύομαι, σαν να ναι κομπολόι.

Κι ο ουρανός, ο σκοτεινός, έλεγε..”Eίμαι εδώ!”

Σφίχτηκαν οι αιώνες μου, μες την αιώνια θλίψη.

Βογκωμαχούν γονατιστοί, σε έναν…

Θα περιμένω την φωνή σου ν ανταμώσω…

Να ζωντανέψει το κορμί, μέσα στον χώρο

Μες την ψευτιά, την αλήθεια να παγώσω

Τις δυο αλήτικες ματιές μας, να ενώσω

Σαν τον καμβά να περιμένω ένα πινέλο

Να ζωγραφίσεις…

Θα γίνω νότα.....

Όταν έχεις κέφι να με τραγουδάς

Θα γίνω λέξη......

Να με σιγοψιθυρίζεις όταν σκορπάς

Θα γίνω κήπος.......

Να σου ευωδιάζω την ψυχή όταν πονάς

Θα γίνω ήλιος.....

Όταν σε λούζω με τις ακτίνες να γελάς

Θα γίνω αστέρι......

Τις προσμονές να σου φωτίζω της μοναξιάς

Θα γίνω ουρανός......

Τα μάτια όταν χαϊδεύω να γαληνεύεις

Θα γίνω αμπέλι.......

Με της καρδιάς τον οίνο ν αγναντεύεις

Θα γίνω…

Στριφογυρνάω μια πετρούλα.

Το βλέμμα μου, πάει στο κενό.

Με γυροφέρνω, σαν πυξίδα.

Άσπρισα πάλι στον χαμό..

Πιάνω στα χέρια μου λουλούδια

να τα ποτίσω, μην μαραθούν.

Τους λέω πολύχρωμα τραγούδια,

που τον καημό μου, πολεμούν.

Μια γαρδένια με βαστάει,

σκύβω να ακούσω, τι θα πει..

«Στιγμή», μου λέει «πάλι…

Είναι τα μάτια μου υγρά

Τα δάκρυα δεν ορίζω

Ξεστόμισα το σ αγαπώ

Το αύριο μου βρίζω

Είναι άκληρη η ρήση μου

Κλοτσώ ένα κοχύλι

Μου βιάζουν την τύχη μου

Ξέχειλο το ποτήρι

Κάνω μια στάση παρακεί

Κοιτώντας το…

Αναλύω στιγμές

Σε χαρτί τις χαράζω

Του λεπτού τις σιωπές

Αραδιάζω

Ξεδιπλώνω σκηνές

Από ρόδα και βάτα

Παραδίνω ηχηρές τις πνοές

Με αγκάθια

Σε μια πλάνη μεθώ

Από αρμύρα και…

Στην άκρη των βράχων σου ακουμπάω

προσεκτικά, να μην μου κόψεις την καρδιά,

γέρνω το χέρι μου, την θάλασσα ακουμπάω,

να δροσιστεί η ψυχή μου απ τα νερά.

Βρήκα την θλίψη τώρα, να ακουμπήσω

και χάνομαι, αιωρούμαι στα ανοιχτά.

Θα πλημμυρίσω αρμύρα, θα αναστήσω,

κάθε ανάσα μου, που καίει στη στεριά.

Ξάφνου, η θάλασσα βρυχάται με…

 Ο τίτλος είναι συμπτωματικός

όπως και το περιεχόμενο.

Απλά πήρα έναν ακόμα στυλό.

Το είχα…

Μόνο για να σου πω, πώς νιώθω

σου γράφω εγώ το γράμμα αυτό,

απ την ψυχή μου να σου δώσω.

Καλά είμαι και καλά περνώ!

Έχω για αγάπη ένα αστείο.

Μου μεγαλώνει τον σταυρό.

Έχω διάθεση για αντίο.

Καλά είμαι και καλά περνώ!

Θέλω να ξέρεις με αντέχει,

μου σβήνει την ψυχή, μα ζω.

Ότι και αν κάνω με…

Έκπτωτοι με αποδιώξανε, φορώντας μου στεφάνι.

Πύρινες γλώσσες μ άφησαν σε στενεμένη γη.

Μάνα! όταν σου φώναξα με έλουσες, με μελάνι

να γράφω την γυμνή ψυχή, στυγνά με ενοχή.

Σάπιοι καημοί με έσυραν σ αδιάβατη χαράδρα,

αποδιωγμένη πνίγομαι, σπρώχνοντας την καρδιά.

Να ζήσω όταν γύρεψα, μου έφραξαν την ανάσα

Έρημοι, δύσβατοι συρμοί του ελέους η…

Πήρα χαρτί και Ψυχή να γράψω,

μα δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω

που το χέρι δεν κουνιέται.

Έτσι, βάζω άπειρες Τελίτσες……………………..

που μεταλλάσσονται σε Άπειρο Ψυχής

Και μου αφήνουν Χώρο,

Σε σκέψεις λίμνες.

«Ένα βότσαλο στη λίμνη της ψυχής!»

Ο χρόνος έγινε…

Μου είπες εχθές

να ζω την ζωή μου,

Αφού έτσι με θες...

“Άη, παίξε ψυχή μου”!

Μου είπες…

Σε έκλεινε

μέσα σε κιτάπια σφαλιστά

με γράμματα πορφυρά

στα Φώτα της καρδιάς,

θαρρείς άνοιγαν πληγές

και έραιναν τα γραπτά,…

Εδώ …

Μέσα από τα δυο σκιερά σου μάτια

που έταξες ποτέ δεν θα πληγώσεις.

Εκεί όπου ψιθυριστά μου έλεγες το «έλα!»

Και έκλεβα την μισή πνοή σου για να αντέχω.

Ανάμεσα σε δυο σεντόνια λερωμένα

άφησα την στερνή μου ανάσα,

να σου κρατάει συντροφιά,

ποτέ να μην…