Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Βότσαλο

Πήρα χαρτί και Ψυχή να γράψω,

μα δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω

που το χέρι δεν κουνιέται.

Έτσι, βάζω άπειρες Τελίτσες……………………..

που μεταλλάσσονται σε Άπειρο Ψυχής

Και μου αφήνουν Χώρο,

Σε σκέψεις λίμνες.

«Ένα βότσαλο στη λίμνη της ψυχής!»

Ο χρόνος έγινε άνεμος.

Η ώρα άπνοια.

Και τα πουλιά, πετούν Ψηλά

γιατί, παίρνουν την ζωή τους.. Ελαφρά...

Το φως χαϊδεύει τα μάτια.

Το πρόσωπο μου αισθάνεται ένα χάδι.

Περιπλανώμενη στην αιωνιότητα

άκουσα τη φωνή μου, να Αντανακλά

στους Μαγικούς Τοίχους της Καρδιάς…

«Ας είχε… Χώρο η ψυχή…

… να δραπετεύει…»

Προβολές: 27

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 17 Φεβρουάριος 2011 στις 12:47: Υπεροχο!!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτρης Φάββας στις 17 Φεβρουάριος 2011 στις 15:51: «Ας είχε… Χώρο η ψυχή…

… να δραπετεύει…»

Μα δραπετεύει στον ύπνο μας

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 17 Φεβρουάριος 2011 στις 18:47: .
Σπουδαία γραφή!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Βότσαλο η ασύνορη ψυχή
Στις λίμνες των γραμμάτων
Κι αν κύκλοι της ομόκεντροι
Πισωγυρίσουν......
Στην απονιά των βράχων
Είναι η ιαχή της εύσωμη
Στην αρχοντιά ομμάτων...

Την καλησπέρα μου!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 17 Φεβρουάριος 2011 στις 23:08: «Ένα βότσαλο στη λίμνη της ψυχής!»

πολύ ωραίο όλο το ποίημα σου.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 18 Φεβρουάριος 2011 στις 2:27: άκουσα τη φωνή μου, να Αντανακλά

στους Μαγικούς Τοίχους της Καρδιάς

Μαγικοί στίχοι!!!