Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Μιχάλης13 (50)

N.ΙΙ

Και κάπως έτσι σε ‘χασα, δίχως να ‘χω φυλάξει

μια στάλα απ’ την ανάσα σου, να με ξεπροβοδίζει τις νυχτιές.

Τότε που τριγυρίζω σαν πεταλούδα πριν καεί,

στο φως της πολιτείας.

Κι αφήνομαι να λησμονώ μες σε καπνούς κι αρώματα φτηνά

και πεθαμένες εκδοχές του εαυτού μου.

Τότε που άξαφνα σβήνουνε, χωρίς να λυτρωθώ

τα ματωμένα στίγματα απάνω στις παλάμες.

Μια ανάσταση προσωρινή ίσα για να χωρέσει

το ζαλισμένο σφίξιμο μιας άδειας…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 15 Μάρτιος 2012 στις 18:05 — 5 σχόλια

ΓΙΑ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ

Κάποτε θέλω να θυμάσαι τη φωτιά

που ‘χαμε ανάψει οι δυο μας

ανάμεσα απ’ του σαλονιού τα γκρίζα έπιπλα

και της γενιάς μας τη ζεστή τη λύπη.

Και απ’ το κουτί που μας ανέθρεψε

πρόσωπα κρυμμένα στη σιγουριά των κουστουμιών

μας μάλωναν, μόνο μας μάλωναν

για τη ζωή που κρύβαμε κάτω απ’ το μαξιλάρι.

Κι ύστερα με ύφος πατρικό και ξένο

κι απ’ ένα κόσμο άλλο σε ένα γυαλί τετράγωνο

μας ζήταγαν, μόνο μας ζήταγαν

να μη φοράμε…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 11 Δεκέμβριος 2011 στις 14:58 — 10 σχόλια

N.

Τι να σου γράψω πες μου, που να μη το ξέρεις;

Έχω γελάσει με το γέλιο των ματιών σου

μονάχα δυο αιώνες πριν χαρείς.

Σαν προσευχή που απ’ έξω έχω μάθει

κρατώ μέσα στου νου μου την ομίχλη

το φως της ύπαρξης σου.

Και τούτη η σκέψη η ευλαβική και μόνη

ίδια ηλιαχτίδα του Δεκέμβρη διαπερνά

τα σύννεφα που ζώνονται απάνω στο ταβάνι.

Τι να σου γράψω πες μου, για να με θυμάσαι;

Σαν ποδοβολητό εξαγριωμένου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 7 Δεκέμβριος 2011 στις 19:29 — 6 σχόλια

ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ

Η πινακίδα στην άκρη του δρόμου σου έγραφε :

ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ ΕΡΓΑ .

Μια κίτρινη ειρωνεία που στοιβαζόταν σε λέξεις .

Συνταιριάζονταν καμιά φορά οι δρόμοι μας ,

σαν στένεψαν απότομα και οι δύο.

Και από τότε μονάχα διαβάτες

με λασπωμένο στόμα και κατακόκκινα μάτια

περνούν από δω , κατά λάθος .

Φωτισμός ανύπαρκτος :

τους τελευταίους πυλώνες της λάμψης σου ,

τους είχε καταπνίξει μια αλμυρή βροχή

που ‘χες φορέσει…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 31 Αύγουστος 2011 στις 11:10 — 5 σχόλια

ΠΑΙΔΙ

Το παιδί που έμεινε τιμωρία δυο ζωές

γιατί λησμόνησε τα λόγια του δασκάλου

έψαξε να με ‘βρει εχθές ακολουθώντας

τα ξεβαμμένα χνάρια μου .

Εγώ σκάλιζα σε ένα παγκάκι με το λαβωμένο

σουγιά του παππού , τα αρχικά μας .

Θα θυμηθούν οι ηλιοκαμένοι Μάηδες

ότι κοντοσταθήκαμε εδώ πέρα βουβοί περαστικοί ,

σε ένα πρώτο ραντεβού που το ‘χαμε ξεχάσει .

Το παιδί μου έδειξε τις μελανιές που ‘χε φορέσει

στα χέρια για να το γνωρίσω…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 26 Αύγουστος 2011 στις 20:31 — 6 σχόλια

Εδώ ο αέρας κουβαλά μια σκόνη

που όλο σε λούζει –

που όλο σε καίει –

που τιμωρεί .

Μνήμη θολή άξαφνα γίνεσαι για κάποιους δρόμους μακρινούς

που ακόμα σε θυμούνται .

Σε λίγο θα ‘σαι λήθη

ύστερα στεναγμοί .

Βήματα ίδια και απαράλλαχτα με χθες και έναν αιώνα πιο πίσω .…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 18 Αύγουστος 2011 στις 11:30 — 5 σχόλια

ΝΑΥΑΓΙΟ

Δεμένες ενοχές μες τα κατάρτια

υγρά ταξίδια που δεν ξέφυγαν απ' το χάρτη

θαμπές εικόνες έμειναν στο νου

να σου θυμίζουν κάτι , ξένο .

Λιμάνια απάνεμα , βουβά , να σε προσμένουν

τέρμινα ολάκερα και μόνα .

Ολόγυρα μες στη σκιά τους

παραπατούνε άγρυπνοι αχθοφόροι

που προσδοκούν να κουβαλήσουν τη σωρό σου .

Κι εσύ δεν κίναγες ποτέ , όχι γιατί φοβόσουν ,

μα δεν περίσσευε μαντήλι να σ' αποχαιρετήσει .

Κι ίσως για δεν απόμεινε φωνή…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 14 Αύγουστος 2011 στις 14:51 — 6 σχόλια

ΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ

Άντε και να περίσσευε ένας στίχος

στο τραπέζι εκείνο

με τις καλησπέρες της Κυριακάτικης μάζωξης .

Χίλιες κουβέντες αχνιστές και τόσα τρύπια

θαύματα , χωρούσανε σε ένα ζεστό καρβέλι .

Κι ήταν και εκείνο το κρασί

που ‘χε παλιώσει στα χέρια μας , κάθε γουλιά

και ένα τραγούδι ασπρόμαυρο .

«Γεια μας» φωνάζαμε κι υψώναμε

τα ποτήρια μας στους ουρανούς για να

πετούνε ελεύθερα .

«Γεια μας» κι όλο μεθούσαν οι στιγμές

που ‘χαν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 4 Μάρτιος 2010 στις 13:38 — 5 σχόλια

ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ

Το περιστέρι πρέπει να ‘φτασε μεσάνυχτα

μαζί με τη βροχή πάνω στο τζάμι .

Τούτες τις ώρες ανταμώνουν οι ψυχές

και τραγουδάνε .…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 26 Φεβρουάριος 2010 στις 14:20 — 5 σχόλια

ΦΥΓΗ

Ήρθα μου είπες ,

κι ας μη θυμόμουν πως υπάρχεις εδώ πέρα .

Ήρθα και έχω μια θάλασσα στη χούφτα

για να ξεπλύνεις όση σκόνη σου φορούν .

Μέσα στην τσέπη μου είπες…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 21 Φεβρουάριος 2010 στις 10:08 — 8 σχόλια

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ

Μισή αλήθεια λέγανε τα συνθήματα στους τοίχους .

Άλλη μισή είχε κρυφτεί κάπου στ’ αστέρια .

Εκεί ψηλά που στέλνεις τη ματιά σου

κι όλο κοιτάς δειλά μήπως σε πρόσεξε κανείς .…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 12 Φεβρουάριος 2010 στις 21:42 — 5 σχόλια

ΝΥΧΤΕΣ

Κάτι τέτοιες νύχτες είναι που πετάω

κόκκινα χαλίκια στα σύννεφα μήπως και

πάψει να κρύβεται η χλωμάδα της σελήνης

από τα όνειρά μας .

Ξέρεις για κείνες τις νύχτες μιλάω

με το βιαστικό βήμα της βροχής να παλεύει

να ισορροπήσει στις στέγες μιας γειτονιάς που

αποκοιμήθηκε νωρίς .

Τα αποτυπώματα των χειλιών σου ακόμα ζωντανά

στο μισοάδειο ποτήρι δεν έχουν κάτι να πουν .

Κι η φωτιά που θέλω να με ζεστάνει

δε χωράει στα σκόρπια βιβλία

που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 29 Ιανουάριος 2010 στις 19:26 — 5 σχόλια

ΚΛΕΦΤΗΣ

Ο κλέφτης μπήκε από την πόρτα με το κλειδί

που έκρυβε η σκιά μου , εκεί δίπλα στη γλάστρα

- καιρούς ατέλειτωτους - .

Δίχως να φοβηθεί τον ήλιο

άνοιξε τα σφαλισμένα παράθυρα και κάπνισε

το τσιγάρο που καιγόταν ακόμα αγέρωχο στο τασάκι .

Ήπιε το ποτήρι με το αλμυρό νερό σαν δάκρυ

που στεκόταν πάνω στο τραπέζι

για να ξεδιψάσει .

Μετά έπιασε δουλειά

κι άρχισε να μαζεύει σε μια πλαστική σακούλα

στεναγμούς .

Κι έψαξε σπιθαμή προς σπιθαμή για… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 9 Ιανουάριος 2010 στις 21:59 — 6 σχόλια

ΓΙΟΡΤΙΝΟ

Ζωγράφιζαν τα χνώτα μου στο τζάμι

την πολιτεία τούτου καιρού .

Μισά χαμόγελα που κοντοστέκονται να πουν

μια καλημέρα φευγαλέα , σε εκείνες τις βιτρίνες

που τραγουδάνε ακόμα τις χαρές τους .

Μα τόση γιορτή πώς να τη μοιράσουμε στα ίσια ;

Κι οι πλαστικές σακούλες οι πολύχρωμες ,

που βόλταραν μαζί με τις ζωές μας δε φτάναν

για να μας λυτρώσουν ούτε απόψε .

Ύστερα είπες πως τον είδες .

Το λερωμένο πανωφόρι του έμοιαζε ακόμα κόκκινο .

Κόκκινο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 24 Δεκέμβριος 2009 στις 17:42 — 10 σχόλια

ΚΡΥΜΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ

Κρυμμένα λόγια έφερε το κύμα

και μυστικά της χθεσινής αυγής .

Εγώ που πέφτω σε κάθε βήμα

κι εσύ σημάδι μιας παλιάς πληγής .

Κρυμμένα λόγια έσπειρε το χώμα

γιατί πληγώνουν πάντα σαν τ’ακούς .

Εγώ μετράω τ’αστέρια ακόμα

κι εσύ τούτου του κόσμου τους κακούς .

Κρυμμένα λόγια μάζεψε ο αέρας

για να σκορπίσει τα ξερά κλαδιά .

Εγώ ελπίζω στ’αύριο κάθε μέρας

κι εσύ στην παιδική σου την καρδιά .

R

Ελπίδες χθεσινές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 15 Δεκέμβριος 2009 στις 12:54 — 5 σχόλια

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΟΘΟΝΗΣ

Άνοιξα την τηλεόραση για να κοιτάξω κατάματα

τα σημάδια που άφησε ο χρόνος στα πρόσωπά μας .

Και εκεί , μέσα σε μια οθόνη

έμεινε κλεισμένη μια γενιά που διψούσε

να γευτεί λίγο καθαρό αέρα .

Κανένας δεν έλειπε , ήμασταν όλοι εκεί

στα ίδια κελιά .

Ποιοι μας κατάντησαν κομπάρσους

σε ένα σήριαλ που φαινότανε γραμμένο για μας ;

Σε ποιο τηλεπαιχνίδι χάσαμε

τα κερδισμένα μας όνειρα , απαντώντας λάθος

στην ερώτηση για τους δρόμους που θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 11 Δεκέμβριος 2009 στις 13:48 — 3 σχόλια

Γ .

Εγώ ήμουν ο χτύπος στην πόρτα σου την αυγή .

Πέρασα από τον ύπνο σου , για να σου φέρω

την αλήθεια που σου στέρησε

ο λερωμένος άνεμος του καιρού μας .

Κοιμόσουν αγκαλιά

με τη λιμνάζουσα όψη των κόπων σου ,

έχοντας ξεχάσει την τηλεόραση ανοιχτή επίτηδες .

Ανέπνεες από το άρωμα του αυριανού παζαριού

κι είχες ζωγραφίσει ένα χαμόγελο στον καθρέφτη σου.

Πόση ευτυχία στέκεται

στην επαναλαμβανόμενη πορεία σου προς τ’αστέρια ;

Έπρεπε να μάθεις όλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 9 Δεκέμβριος 2009 στις 13:01 — 5 σχόλια

ΤΟ ΠΑΛΤΟ

Φόρεσα βιαστικά το παλτό του πιο διάφανου κύρους μου

για να διασχίσω συζητήσεις αδιέξοδες

και εφηβικούς εφιάλτες .

Παρατηρούσα στους δρόμους γκρίζους περαστικούς

καθώς κρατούσαν ταυτότητες προς ένδειξη

απύθμενης φιλίας , μοιράζοντας σκόρπιες καλημέρες .

Πλησίασα με σκοπό να αποκτήσω

ένα γυάλινο ενδιαφέρον .

Σκοτείνιασα .

Ύψωσα την ομπρέλα μου προς τα αστέρια

μήπως και προστατευθώ από τις παγωμένες στάλες

που μύριζαν καυσαέριο .

Δε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 8 Δεκέμβριος 2009 στις 10:46 — 4 σχόλια

ΝΤΥΜΕΝΟΙ ΕΑΥΤΟΙ

Τσαλακωμένες πτυχές του εαυτού μου

στοιχειώνουν τη ντουλάπα μου .

Πρόσωπα διαφορετικά , λόγια αντίθετα

τυλιγμένα με ένα άρωμα ναφθαλίνης ,

Πρέπει να ντυθώ κατάλληλα για σας

και για τις προδοκίες του χρόνου που με προσπερνά.

Έχει αρχίσει να βάζει ψύχρα .

Κάτω από το πουλόβερ μου

θα χωρέσω τις πιο ζεστές λέξεις .

Έτσι θα ζεσταθούμε όλοι .

Έμαθα λοιπόν να ακολουθώ από παιδί

τα χνάρια των ανθρώπων .

Όσοι προσπάθησαν να διασχίσουν γυμνοί το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 7 Νοέμβριος 2009 στις 9:25 — 8 σχόλια

ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Οι κιτρινισμένες εφημερίδες που ‘χαν σκοπό

να κατακάτσουν στα συννεφιασμένα συρτάρια ,

δίπλωσαν ξαφνικά και πήραν σχήμα άλλο για να ακολουθήσουν

τα παιδικά χαμόγελα που με ανέστησαν .

Δε θα με πίστευε ο βοριάς όταν θα του ‘λεγα

να ανεβάσει στον ώμο του μια σαΐτα με φυλαγμένο

μυστικά στα φτερά της κάποιο πρωτοσέλιδο χθεσινό .

Εκείνος λησμονούσε ουρανούς που είχαν γεύση άλλη .

Κι ήξερε πως με τόσες ακάθαρτες ανάσες

δε θα μπορούσε να πετάξει μακριά ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:29 — 4 σχόλια