Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Γ .

Εγώ ήμουν ο χτύπος στην πόρτα σου την αυγή .
Πέρασα από τον ύπνο σου , για να σου φέρω
την αλήθεια που σου στέρησε
ο λερωμένος άνεμος του καιρού μας .
Κοιμόσουν αγκαλιά
με τη λιμνάζουσα όψη των κόπων σου ,
έχοντας ξεχάσει την τηλεόραση ανοιχτή επίτηδες .
Ανέπνεες από το άρωμα του αυριανού παζαριού
κι είχες ζωγραφίσει ένα χαμόγελο στον καθρέφτη σου.
Πόση ευτυχία στέκεται
στην επαναλαμβανόμενη πορεία σου προς τ’αστέρια ;
Έπρεπε να μάθεις όλα εκείνα ,
που ‘χες κρύψει με προσοχή κάτω από το κρεβάτι σου .
Μα η καμμένη λάμπα του δωματίου σου ,
σε βοηθούσε να βλέπεις ήσυχα όνειρα .
Κι είχες επιλέξει το ασφαλές σκοτάδι του κόσμου σου .
Εγώ όμως τούτο το ξημέρωμα έγινα μια πέτρα
που χτύπησε στοργικά το τζάμι σου .
Και συναρμολόγησα από την αρχή
τα κομμάτια του ξηπνητηριού που βρήκα πεταμένα
στα μονοπάτια σου .
Έπρεπε να καταλάβεις τη βραχνάδα της φωνής μου .
Έπρεπε να νιώσεις την καταιγίδα στο μέτωπό μου .
Έπρεπε να ζήσεις την αλήθεια που σου ‘φερα .
Τίποτα .
Κουράστηκα και το βαλα στα πόδια
κρατώντας τη γεύση της θάλασσας στο στόμα .
Σίγουρα θα με άκουσες με τόσο θόρυβο
που έκαναν τα μάτια μου .
Μα ακόμα και να ξύπνησες για μια στιγμή ,
προτίμησες να σε νανουρίσει η νύχτα σου .

Προβολές: 13

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 9 Δεκέμβριος 2009 στις 17:03

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 9 Δεκέμβριος 2009 στις 20:09: την αλήθεια που σου στέρησε
ο λερωμένος άνεμος του καιρού μας .
Πολύ δυνατό φίλε μου. Συγκλονιστικό!!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 9 Δεκέμβριος 2009 στις 21:30: Μα ακόμα και να ξύπνησες για μια στιγμή ,
προτίμησες να σε νανουρίσει η νύχτα σου .

ποια χέρια σβήσαν τα κεριά,
κι ήρθε ξανά το βράδι.....