Βάλε μια παύλα άσε τα άλλα

κορμιά βυθισμένα στη θλίψη

Παραληρούν σα να΄χουνε ξοφλήσει

Πάρε μια στάλα δροσιά απ΄την ψιχάλα

κεριά οι ψυχές και έχει θελήσει

αόριστα κάποιος να τα σβήσει

Ρίξε μια πέτρα κάτσε και μέτρα

γλυκιά ζωή την έχεις πείσει

με πονηριά να σε βαφτίσει

Βρες μου…

Αγόρι στα όνειρα δωσμένο ποιός απόψε σε καλεί

και το βήμα σου ανοίγεις κάτω απο τη μαύρη τη βροχή

Μήπως το θλιμμένο βλέμμα που΄χες δεί πρίν την αυγή

σου βασανίζει την ψυχή

Σου το΄χω πεί κι άλλη φορά μη τα πιστεύεις όλα αυτά

μάτια θολά σκέψη στεγνή διαλύουν όλα το πρωί

Μες της γυναίκας την καρδιά…

Στιγμές σαν κόκκοι άμμου περνούν τα δάχτυλα μου

και χάνονται στου χρόνου τη μαύρη ακρογιαλιά

Ριγούν τα όνειρα μου σε χάνω απο κοντά μου

και γύρω όλα μοιάζουνε σαν ν΄αρπαξαν φωτιά

Στιγμές καταλαβαίνω στο λάθος μου πως μένω

σε πράγματα που φύγαν και δεν γυρίζουν πιά

Μια άγραφη σελίδα αυτό σημαίνει…

Συνάντησες το ονειρο μα χάθηκε στην κάπνα

είπαν πως εφθασες κοντά μα ήτανε για πλάκα

Γαλάζιο σαν τον ουρανό αχνό σαν πρώτη αύρα

πάνω που θα το άγγιζες σου χάθηκε για πάντα

Μοιράστηκες τις μέρες σου με δυό καλούς σου φίλους

τους στήριξες στη μοναξιά και στους δικούς τους θρήνους

Μα όταν τους χρειάστηκες σε…

Ξεκινάμε παράτολμα κι οι δυό

με οδηγό ένα στοιχειό

Αγάπη το ονομάζουνε πολλοί

δίχως να ξέρουνε που οδηγεί

 Κρυμμένο στη σκέψη και στο μυαλό

χαρίζει ταχύτητα σε κάθε παλμό

Στην κρίσιμη ώρα μας αυτή

τρέχει κοντά μας μας βοηθεί

Το βλέμμα μου πιάνεις το χαρωπό

πάει το περάσαμε κι…

Οταν το αντίο σου δεχτώ

θα είναι αργά να το σκεφθώ

Αν πρέπει να απαρνηθώ

όσα σου έχω πάρει

Κι αυτά που μένουν τελικά

θα πρέπει εγώ προσωπικά

Να βρώ εναν τρόπο που ειδικά

τις λύσεις να μου δίνει

Μα σαν θα φτάσουμε εκεί

που μια ζωή θα ξεχαστεί

Τότε θα πρέπει έτσι…

Στης νιότης το αστείρευτο πηγάδι

θα απλώσω απόψε τα φτερά

Προορισμός μου θα΄ναι τα φιλιά σου

και η ζεστή σου αγκαλιά

Στο πλάι μου θα΄χω εσένα

παντοτεινή μου συντροφιά

Και δεν με νοιάζει για κανέναν

στο χθές θα ρίξω λησμονιά

Δεν θα φοβάμαι πιά και θα΄μαι

ήσυχο κι άκακο…

Αποχωρώντας και προχωρώντας

απ΄τ΄αδιέξοδο που΄χω μπλεχτεί

Συλλογισμένη με βρίσκει η νύχτα

δίχως να έχω παρεκτραπεί

Τα χρόνια φεύγουν κάποιοι τα κλέβουν

απο της νιότης μας την κατοχή

Κι αναρωτιέμαι τι να΄χουν γίνει

όλα όσα έκανα μες τη ζωή

Ζωή γεμάτη πάντα κεφάτη

και πέρα ως πέρα…

Ο ήχος της σιωπής δεν το΄ξερε κανείς

πόσα πολλά σημαίνει

Στό τέλος μιας μικρής σκληρής διαδρομής

η λύπη σε προσμένει

Ο ήχος της σιωπής δεν το΄μαθε κανείς

πόσο πολύ λυτρώνει

Δεν φτάνει ότι πείς και να΄σαι ειλικρινής

καμμιά φορά πληγώνει

Τον ήχο της σιωπής να ψάξεις για να…

Μη μου μιλάς για πόθους αφηρημένους

μη μου μιλάς για ανόθευτους παλμούς

Βαθιά στου νού τα σπλάνα θα τους βρείς χαντακωμένους

μη μου τους βγάζεις προς τα έξω να χαρείς

Σε λάχνους έρωτες που σβήνανε τα πάθη

σε φλόγες που αναστάτωναν κορμιά

Υπάκουα κι εγώ στο κάλεσμα τους

ταξίδευα μαζί τους…

Γλυκό ταξίδι θα΄θελα να κάνω

μέσα στου ονείρου τη χρυσή τροχιά

Πύργους κρυστάλλινους για σένα θα τους χτίσω

να μη σε πάρουν και φύγεις μακριά

Μαύρα τριαντάφυλλα δώρο θε να σου στείλω

οτι πιό σπάνιο υπάρχει επι γής

Τα πιό αδύνατα για σένα θα τα κάνω

οτι κι αν θα΄θελες οτι κι αν…

Προσπαθώντας να βρώ στο σκοτάδι

ποιό τραγούυδι απόψε να πω

Βρίσκω εσένα που χρόνια σε ψάχνω

μη μπορώντας ποτέ να σε βρώ

Προχωράμε γελώντας και πάμε

σ΄ενα στέκι που βρέθηκε εδώ

Οπτασία σκεφτόμουνα θα΄ναι

η ένα όνειρο φανταστικό

Κι ενώ καθίσαμε και λίγο τα είπαμε

το βλέμμα σου πιάνω…

Μάτια μου δακρυσμένα συντρίμμια του καιρού

η μοναξιά κι η τρελα σας ρίξανε αλλού

Ποιές σκέψεις σας βαραίνουν τι έννοιες σας θολούν

και βλέμμα βαρύ σας δίνουν χωρίς να μου το πουν

Μάτια που με τραγούδια βρέχονται και χαλούν

αισθήματα χαράζουν και δεν μπορούν να δούν

Ποιές λέξεις σας σκιάζουν τι μέρη σας…

Μια αλυσίδα απο λάθη μας ενώνει

μια αλυσίδα που την πλέξαμε μαζί

Πως μαζευτήκανε χαρές μαζί και λύπες

σαν τα παιδιά σε κάποια μέρα γιορτινή

Οι κρίκοι πλήθος τόσα χρόνια περασμένα

μένουν διάσπαρτα ριγμένα δω και κει

Μονάχα κάποια απ΄αυτά είναι δεμένα

είναι οι μέρεςπου περάσαμε μαζί

Πόσα…

Χρειάστηκε ο πόνος για να μάθω

πως ήσουν ότι ήθελα εσύ

Χρειάστηκε ο χρόνος για να πάψω

να ψάχνω το δικό σου το φιλί

Γύρω μου ξένα όλα μοιάζουνε

με πνίγει κάθε βράδυ η σιωπή

Οι σκέψεις δεν μπορούνε να με σώσουν

κι η θλίψη μου κυλάει σαν βροχή

Μ΄άφησες να ψάνω για αδιέξοδο

χωρίς να…

Ένα βήμα απο το όνειρο μου μένω

της μοναξιάς το δίχτυ μου υφαίνω

Καημούς πικρές στιγμές μου΄χεις χαρίσει

πρίν η ζωή στα δύο μας χωρίσει

Μια καταιγίδα πρίν τη λιακάδα

στου πεπρωμένου μου αφήνεις τη βαρκάδα

Ένα χαμόγελο που τώρα αργοσβήνει

κυλώντας ο χρόνος θα τ΄απαλύνει

Κλεμμένα όνειρα…

Τη νύχτα σαν τον πειρατή στα όνειρά μου μπαίνεις

όπως συνέβαινε παλιά θέλεις να επιμένεις

Ανοίγω το ραδιόφωνο κι ακούω τη φωνή σου

νομίζω πως θα τρελαθώ μου λες σιγά θυμήσου

Δεν μου λείπεις στο λέω δεν μου λείπεις

τον πόνο που μου δίνεις μπορώ να αρνηθώ

Δεν μου λείπεις στο λέω δεν μου λείπεις

στο…

ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ΧΩΡΙΣΤΑ

Οι ώρες διαδέχονται αργά η μιά την άλλη

κι οι σκέψεις σου μου πλέκουνε αγκαθινο στεφάνι

Ένα κενό απλώνεται τριγύρω μου σαν πέπλο

παρότι είσαι μακριά το πρόσωπο σου βλέπω

Δυό κόσμοι χωριστά

και δεν υπάρχει πια δρόμος να τους ενώσω

Δυό κόσμοι χωριστά

κι αν είσαι…

Παγιδευμένη στης μέρας την ανία

ψάχνω κλειδιά για μια χαμένη ευκαιρία

Η ελαφρότητα του είναι με πληγώνει

άραγε εσένα απ΄αυτήν τι σε πληγώνει

Μακριά σαλπάρισες σε ξένη αγκαλιά

ποιές σε μαγέψανε σειρήνες ξανικά

Μου λείπει αφάνταστα η θέρμη του φιλιού σου

μα έχω στα χείλη την πικρία του φευγιού…

Αβάσταχτη που είναι η αγάπη

όταν δεν έχεις τρόπο να την πείς

Κάθε φορά που γύρω σου βραδιάζει

τη λύση ψάχνεις μάταια να βρείς

Ο πιό πικρός ο χωρισμός

είν΄οταν είναι ζωντανός

και δεν μπορείς να τον ξεχάσεις

ούτε το χέρι να του πιάσεις

Αβάσταχτα που είναι τα γινάτια

του έρωτα σου…