ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ

[zissakos pavlos]

Χρειάστηκε ο πόνος για να μάθω

πως ήσουν ότι ήθελα εσύ

Χρειάστηκε ο χρόνος για να πάψω

να ψάχνω το δικό σου το φιλί

Γύρω μου ξένα όλα μοιάζουνε

με πνίγει κάθε βράδυ η σιωπή

Οι σκέψεις δεν μπορούνε να με σώσουν

κι η θλίψη μου κυλάει σαν βροχή

Μ΄άφησες να ψάνω για αδιέξοδο

χωρίς να δώσω εγώ την αφορμή

Απ΄τη ζωή μου πήρες πιά την έξοδο

και χάθηκες στο χρόνο τη στιγμή

Δεν ωφελεί πιστεύω να σε σκέφτομαι

θα σε ξεχάσω όπως έκανες κι εσύ

Στου χρόνου το πέρασμα θα στέκομαι

που επουλώνει την πληγή την ανοιχτή.