ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΛΟΓΙΑ







Έκλεισαν του Άδη

οι Πύλες μονομιάς

και το Κακό Σταυρώθηκε

σε Χρόνους Μοναξιάς . . .

Σ' Άγιου το Κατευώδιο

που αφέθηκε στη Γη

και Γνώρισε το Άναρχο

σε δρόμου Προσευχή . .

Οι Ουρανοί Ανοίξανε

σε Γνώση του Καλού

και ο Χρόνος το Σεβάστηκε

σε Πείσμα του Καιρού . . .

Μίλησαν τα Ανώνυμα

που ξέρει η Ψυχή

και Δίνει στα Επώνυμα

σαν σε Διάσταση Μικρή . .…

ΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ


Άνοιξε διάπλατα
ο ουρανός τα χέρια,
χάρισε στη θάλασσα
αγάπης περιστέρια.

Ταξίδεψαν οι θύμισες
σε πέλαγα χαράς,
διαβαίνοντας τα όρια
που φτιάχτηκαν για ‘μας.

Δάκρυσε ο άνεμος
σ’ απανεμιάς μετόχι,
και το νερό ζωγράφισε
με της ζωής τη λόγχη.

Προσπέρασαν το σήμερα
του δρόμου οι εποχές,
έδωσαν το στίγμα τους
σε πύρινες στοές.

ΣΤΟΥ ΕΣΩΨΥΧΟΥ ΤΟΝ ΜΥΔΡΟ !





Κλέβω τ' απομεσήμερο

να (σου) Γράψω δυό Κουβέντες

στου Ονείρου τα Τετράστιχα

και της Καρδιάς τους Δέκτες . . .

Την Οπτασία σου Θωρώ

μες του Μυαλού τη Θέση

κι ανοίγω την πόρτα της Ψυχής

αυτής που είχες Διαλέξει . .

Σε Χρόνο που Μεσουρανεί

ο Ήλιος και το Φεγγάρι

Δίνω στο Είναι σου Μορφή

και στην Αγάπη Χάρη . . .

Δώσε μου Συναισθήματα

να σου Χαρίσω Σχέση…

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ





Καλοκαίρι στης καρδιάς σου τ’ Άγια τα μέρη

όπου λούζονται με φως χίλιοι Αγγέλοι,

και ένας ήχος της Αγάπης που προσμένει

για να φέρει τη χαρά της ευτυχίας τη χαμένη.



Καλοκαίρι μια λάμψη κι ένα χρώμα που διαβαίνει

του Ουρανού με ανεμελιά που περιμένει,

μιας αυγής το ξύπνημα που φέρνει

τη δροσιά σ’ ένα φτερούγισμα δοσμένη.



Καλοκαίρι κολασμένοι - προδομένοι-λυτρωμένοι

σ’ ένα άγγιγμα…

ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ



Σε πρώτο Πλάνο η ζωή

σε δεύτερο η θέση,

Ακραία πόλη η ομορφιά

και η Ακρόπολη πριν πέσει..

Μόνο οι Ήρωες μπορούν

αυτή να την κρατήσουν

είναι Ημίθεοι εκεί

που οι άλλοι θα λιγοψυχήσουν...

Κόντρα στο ρεύμα

θα σταθούν

τα χέρια θα υψώσουν

και τ' Αγιο Δισκοπότηρο

επάνω θα σηκώσουν.

Εκεί που Κρύβονται οι μικροί

και οι μεγάλοι μόνο βλέπουν,

οι Ημίθεοι ΑΌΡΑΤΟΙ θα γινούν…

ΑΝΘΙΖΕΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ





Μες της Ψυχής τα τρίσβαθα

Ανθίζει Καλοκαίρι

και η Θάλασσα Αχολογά

στου Χρόνου το Παρτέρι . . .

Αρώματα που Απλώνονται

απ' της Καρδιάς τα Βάθη

και Αφήνονται Ανέμελα

σε ενός Παράδεισου την Χάρη . .

Ένας Σταυρός που Ακροβατεί

στης Δόξας το Σοκκάκι

και Λούζεται η Παντάνασσα

στης Πεθυμιάς το Αυλάκι . . .

Πάρε ψηλά στον Ουρανό

το χρώμα που σου δείχνει

την Κόψη που…

Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΠΟΥ ΡΕΕΙ



Κοιτάζω στον Ορίζοντα

Αχνή φιγούρα η Σκέψη (μου),

Περιδιαβαίνοντας τα

Σύννεφα

ο Ήλιος στο Απένατι Βουνό Γελά...

Είναι άραγε η Ώρα των ΘΕΩΝ ;;;

Και γιατί οι Θεοί μας Καταδέχοντε ;

Ίσως γιατί θέλουν να γίνουν Ίδιοι

με μας

για μια Στιγμή ...!

Ας αυτοσαρκαστούμε

λοιπόν μπροστά τους

για να δούνε τα ενδόμυχα

της ψυχής μας.

Ακροβατόντας στο χρόνο

διψάμε για την…

ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΩ





Μιά Αγάπη που θα Ζει

από του Άπειρου την Έλξη

και ενός Αγέρα την Ψυχή

στο Βλέμα ενός Καθρέφτη

που Αμφισβητή . . .

Κάνε το Χρόνο Όνειρο

και ενός Λεπτού την Σχέση

περπάτημα στην Πρόθεση

και ενός Σύνδεσμου την Θέση . .

Συναίσθημα που Χάρισε

του Γέλιου σου η Πλεύση

σε Πέλαγα Ατελείωτα

και ενός Ορίζοντα την Γεύση . . .

Την Αγκαλιά μου σου Χαρίζω

με το πέπλο…

ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΣΠΑΘΙΟΥ







Πάνω στην Κόψη του Σπαθιού

περπάτησα και ενός ΘΕΟΥ

Το Άγγιγμα Κατάλαβα . .

Σ' Ανάπαυσης το Ξύπνημα

και μιας Αυγής το Μύνημα . . .

Πάρε του Χρόνου την Εικόνα

και Μάντεψε στου Χρώματος τη Νότα . .

Στο Άπειρο σε Συναντώ

και το Όνειρο Αφήνω να

Ταξιδεύει στο Κενό . . .

Πλημμύρα από Συναισθήματα

μέσα απ' της ΑΓΑΠΗς Τα Αισθήματα . .

Κίνηση σε Θέση του…

ΧΕΡΙ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΣΕΣ





Χέρι που δικαίωσες

για πάντα την ζωή,

σ’ ένα Ηλιοτόπι

που έμελλε καθάριο

να περάσει.



Δρόμοι διαβήκαν δύσκολοι

με ατραπούς που αφήνουν,

σ’ ένα τους ζύγιασμα απλό

του ανέμου να περάσει,

μέσα απ’ το διάφανο κενό

στου χώρου το Γιορτάσι.



Χρυσή και Μυριοστόλιστη

Ζωή –κατ’- απ' το Ηλιοτόπι,

του αιώνα τούτου έφερε

Αγάπη μέσα απ ‘ τη (Θεία)…

O XΡΟΝΟΣ ΜΕ ΣΕΒΑΣΤΗΚΕ





Πέρασα από τις Συμπληγάδες

Αγγίζοντας Πανέμορφους Ορίζοντες

και ξέγνοιαστες Κοιλάδες . . .

Ο Χρόνος με Σεβάστηκε

στου Σύννεφου τη Χάρη

και ο Δρόμος Καρποφόρησε

στο Δάκρυ πέρα απ' των Ματιών σου

την Άκρη . .

Μια Δροσιά στης Άνοιξης το Καλοκαίρι,

που η Θάλασσα θα φέρει με ένα

θΑΥΜΑ στης Αιώνιας Συντροφιάς το Χέρι . . .

Χαρμόσυνα η Άρνηση λυγάει

μπροστά στη Θέα του…

ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΝΕΥΜΑ





Το Μέλλον Διάβασα

στου Κορμιού σου την Αυγή

και το Χρώμα των Ματιών σου

σε μια Ηλιοστόλιστη Χαραυγή . . .

Πίνω απ' της Χαράς σου την Ευχή

και στα Άστρα εγώ πληρώνω με

μια Θέση που Αγγίζει η Πνοή . .

Σου Βαφτίζω το Όνειρο

στου ΙΟΡΔΑΝΗ την Χορδή

και (Σταυρώνω) στου Ενός

και Αέναου την Παραδοχή . . .

Με την Ματιά μου Ξεκλειδώνω

της Καρδιάς σου το Σκαλί ,

που…

ΤΟΥ  ΚΟΣΜΟΥ  ΠΡΟΣΚΗΤΗΡΙΟ

Στου  Κόσμου  την Ερημιά

(Αφήνω) ΔΙΝΩ , το Καλό Κληρονομιά(.

Με Ένα Βλέμα  Χορηγό

στου Πόθου το Απέραντο Κενό . . .

Κάλεσμα που Αφήνει η ΚΑΡΔΙΑ

Μες του Μυαλού την Αγία ΕΚΚΛΗΣΙΑ . .

Πνεύμα Αθάνατο που ΖΕΙ,

με Ένα  Κάλεσμα στου ΧΡΟΝΟΥ

(την ) Διαδρομή . . .

Ημέρα  στου ΉΛΙΟΥ

το Ξέφωτο

και Όραμα στης Ελπίδας το Πανόραμα . .

Η ΑΓΑΠΗ που  Αφέθηκε τη ΓΗ

να…

ΜΟΥ ΜΙΛΗΣΕ Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ







Στο Θέμα σε ψηλάφισα

και τον Αγέρα τον Γονάτισα . . .

Μου μίλησε η Φωνή σου

στο Πνεύμα (του) Παραδείσου . .

Στο Ξίφος που Ακούσθηκε

σαν μπήκε στο Θηκάρι

και η Γη Αγαλιάσθηκε

με Ήλιο για μπροστάρη . . .

Το Μέλλον σου Δοξάσθηκε

στης Φαντασίας που Χαράχθηκε

ο Χρόνος , σαν Παιδί που χάθηκε

στο Δρόμο μιάς Εικόνας

και ενός Θεού που Τάχθηκε . .

Μιάς Βροχής το…