Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,538)

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Συχνά μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, έτσι συνηθίζουμε να λέμε .΄Όμως η αλήθεια είναι πως εμείς απογοητευόμαστε, γιατί απλά τους είχαμε υπερεκτιμήσει! Φτιάχνουμε συνήθως στο μυαλό μας μία πλασματική και εξωπραγματική εικόνα για τον άλλο, κι ακόμη όταν βλέπουμε σημάδια αντίθετα, επιμένουμε και περιμένουμε να τον αλλάξουμε….. να αλλάξει! Μα ο άνθρωπος δεν αλλάζει ….. Είναι αυτός που είναι πραγματικά.

Φανταστείτε ένα στενό φόρεμα ή κοστούμι, να περιμένουμε να ανοίξει για να μας κάνει……… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 23 Οκτώβριος 2008 στις 10:34 — 4 σχόλια

ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΝ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

ΚΟΝΤΡΑ ΤΟΝ ΠΗΡΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ

Μ’ ένα χαμόγελο στο νου,

τράκα απ’ τα χείλη αλλουνού,

μόνος περπάτησα.

Μα είχα κούφια ιδανικά,

κι όνειρα ξένα, δανεικά

και τα παράτησα.

Σε ματωμένες διαδρομές,

ξόδεψα όλες τις στιγμές,

και την ουσία μου.

Μια εφηβεία ζωηρή,

και ένα σήμερα βαρύ,

η περιουσία μου.

Κόντρα τον πήρα τον καιρό,

κάπνισα χόρτο πονηρό,

στα δεκα τρία… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την paroikos στις 22 Οκτώβριος 2008 στις 22:25 — 5 σχόλια

Κάποιος σε ψάχνει...

Κάποιος άνθρωπος σε ψάχνει
μες του δειλινού την πάχνη.
Μες τους δρόμους τριγυρνά
στα στενά τα σκοτεινά.

Κάποιος με σκυφτούς τους ώμους,
σε φωνάζει μες τους δρόμους.
Κάποιος σε αναζητά,
με τα δάκρυα λυτά.

Κάποιος θέλει να σ' ακούσει
κι η καρδιά του μες το πούσι.
Κάποιος θέλει να σε δει,
κάποιος κλαίει σαν παιδί.

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 22 Οκτώβριος 2008 στις 17:00 — 8 σχόλια

Βιβλική καταστροφή

Σαν την φωτιά μου έκαψες κάθε κύτταρό μου

απ’ τον πληγωμένο οργανισμό μου

σαν το νερό, πάλι μου πλημμύρισες τα μάτια

και την καρδιά μου έκανες κομμάτια

Δεν ήσουν έρωτας εσύ

μα βιβλική καταστροφή

Στο πέρασμά σου σάρωσες κι εμένα

και πάνω μου τα πάντα είναι καμένα

μα από τις στάχτες μου θα ξαναγεννηθώ

πως δεν υπήρξαμε μαζί να προσποιηθώ

Σαν το σφυρί έσπασες στα δύο την αγάπη

τα λόγια σου που πίστεψα, απάτη

σαν το καρφί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 22 Οκτώβριος 2008 στις 15:00 — 5 σχόλια

Στην απλωσιά του Αιγαίου

Τη θάλασσα , τα σύννεφα

τον ήλιο και τ' αγέρι

ρώτησα μήπως ξέρουνε

σε ποιας πατρίδας μέρη,

βρίσκεται η αγάπη μου

πού πρέπει να την ψάξω

και μού 'πανε στην απλωσιά

του Αιγαίου να κοιτάξω.

Στην Τήνο μού 'παν προσκυνά

στην Πάρο τραγουδάει

στη Σύρο ονειρεύεται

στη Μύκονο γλεντάει.

Στη Σαντορίνη λιάζεται

στην Αμοργό ξεχνιέται

στη Νάξο πιάνει το χορό

κι εκεί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 22 Οκτώβριος 2008 στις 0:00 — 3 σχόλια

Ενα δωμάτιο κενό, η φυλακή μου

Ένα δωμάτιο κενό, η φυλακή μου

κι αναμνήσεις γύρω, μοιάζουν σίδερα

που μου κρατάνε δέσμια την ψυχή μου

μα να τα σπάσω όλα θέλω σήμερα

Είδα ξανά του ήλιου το φως

εγώ που νόμιζα πως ήμουν τυφλός

άκουσα του γέλιου μου τον ήχο

φωτογραφία σου δεν άφησα στον τοίχο

κουνάω τα χέρια μου που ήταν σκουριασμένα

κατάφερα να ζω χωρίς εσένα

Ένα δωμάτιο κενό, η φυλακή μου

το φάντασμά σου γύρω είναι στον χώρο

έγινες τώρα και μια σκιά δική… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 21 Οκτώβριος 2008 στις 15:33 — 4 σχόλια

ΘΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ...

Σ’ αυτή τη ζήση τα φαρμάκια μου πολλά,

Μα βρε ζωή, θα σ’ αγαπάω με μανία,

Κι αν μέχρι στάλα έχω πει την απονιά,

Αυτοδανείζομαι καρδιά κι ευαισθησία!

Τι κι αν με πρόδωσαν και φίλος κι αδερφός,

Τι κι αν η πλάτη έχει γείρει από τα βάρη…

Τι κι αν τις νύχτες σπίτι είμαι μοναχός,

Ξέρεις καλά πως σ’ όλα βγήκα παλικάρι!

Θα ονειρεύομαι και δεν θ’ αντισταθώ,

Να ξεστρατίζω στου μυαλού τα θεωρεία,

Κι όσα εμπόδια κι αν βρω θα προσπαθώ

Να τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 21 Οκτώβριος 2008 στις 14:30 — 7 σχόλια

Αναστατώνεις τη ζωή μου

Αναστατώνεις τη ζωή μου

Στα όνειρά μου σαν περνάς

Και αγαλιάζει η ψυχή μου

Ένα φιλί σου σαν κερνάς

Κι όλο ανοίγω τα φτερά μου

Στου ερωτά σου τα στενά

Μα έρχεται η μοναξιά μου

Να μου θυμίσει τα κενά

Κι είναι τα βράδια δύσκολα

Με τόσες αναμνήσεις

Μα με κερδίζεις εύκολα

Και θέλω να γυρίσεις

Μες το μυαλό μου η μορφή σου

Μ’ένα χαμόγελο γλυκό

Και μεγαλώνει η σιωπή σου

Κρυφά σαν λεω σ’αγαπώ

©… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 21 Οκτώβριος 2008 στις 7:30 — 7 σχόλια

Προβληματισμός

Γιατί να νιώθω την μελαγχολία

αφού σου λέω σε ξεπέρασα

του έρωτα το βέλος, πάει καιρός

που από την καρδιά μου το αφαίρεσα

Γιατί να είμαι πάντα λυπημένος

αφού τριγύρω μου όλοι γελάνε

χαρούμενους τους φίλους μου τους κάνω

και πιο πολύ απ’ όλους μ’ αγαπάνε

Μα δεν μου φτάνει μόνο αυτό

γιατί εσένα όταν σκεφτώ

δακρύζω

προσπάθειες έκανα πολλές

δεν ήταν όμως αρκετές

μα συνεχίζω

Γιατί να σε θυμάμαι συνεχώς

αφού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 20 Οκτώβριος 2008 στις 16:43 — 5 σχόλια

Παίρνω τις νύχτες τα βουνά

Παίρνω τις νύχτες τα βουνά

που τ’όνειρό μου κυνηγά

γοργόνες στο φεγγάρι

Κι ο Γολγοθάς μου αρχινά

με την ανάσα μου βαριά

δίπλα στο μαξιλάρι

Τρέχω ψηλά στις κορυφές

κάνω σινιάλο με φωτιές

μ’αυτό δεν χαμηλώνει

Σαλτάρει σ’άπατες πλαγιές

κρύβεται μες τις ρεματιές

γελά και καμαρώνει

Και ξημερώνει η σιωπή

μες το πικρό μου δάκρυ

Φωτιά να βάζει στα γιατί

στα θέλω, στην αγάπη

Παίρνω τις νύχτες τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 20 Οκτώβριος 2008 στις 15:42 — 8 σχόλια

Τόμμυ

Χίλια άστρα στην αράδα

άναφταν στο έμπα σου,

φίλε μου δεν τα ξανάδα

έξ' από τη σφαίρα σου.

Άνοιξαν καινούργιοι δρόμοι,

ίσως με βαρέθηκες,

στην καρδιά μου όμως Τόμμυ,

φίλος μου εστέφτηκες.

-----

Της ζωής σκληροί οι νόμοι

και χωρίζουνε οι δρόμοι,

φιλαράκι μου, αλλά

όπου πας, όπου συχνάζεις

τα αστέρια θα συνάζεις,

να 'σαι μοναχά καλά.

-----

Είσαι για μεγάλες ρίψεις

και ψηλά πετάγματα,

έχεις και για…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 20 Οκτώβριος 2008 στις 11:00 — 9 σχόλια

Θύματα εικονικής ανάπλασης...

Συναισθήματα που εναλλάσσονται
σε κάθε μας επαφή,
καθώς πρέπει να στραφούν
εκεί, που δεν θα μας
επηρεάζει η έντονη ευαισθησία..

Είμαστε και οι δύο θύματα
της εικονικής ανάπλασης,
μιας σχέσης που φανταζόμαστε
και που είναι δύσκολο
να την αγγίξουμε, ακόμα
και μέσα σε ένα όνειρο.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 20 Οκτώβριος 2008 στις 10:48 — 8 σχόλια

Μελαχρινή Θεσσαλονικιά

Μια όαση μες στης ζωής την ερημιά

που στέκεσαι να πιεις να ξεδιψάσεις

είναι μια μελαχρινή Θεσσαλονικιά

και με ταξιδεύει σε άλλες διαστάσεις

Η ομορφιά σου θυμίζει Θεά

είσαι ένας άγγελος χωρίς τα φτερά

ουρανός με αστέρια πολλά

μια θάλασσα με ήσυχα νερά

και ένας κόσμος γεμάτος χαρά

Όλα είσαι εσύ μες στην ζωή μου

το οξυγόνο και η αναπνοή μου

όλα είσαι εσύ μες στην ζωή μου

το γέλιο, το χάδι, το φιλί μου

Μια όαση μες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 19 Οκτώβριος 2008 στις 3:31 — 4 σχόλια

Έρωτας, Θεός φτερωτός

Γλυκό μεθύσι της καρδιάς

και ήλιος μιας όμορφης μέρας

είναι ο έρωτας για μας

γλυκός, σαν δροσερός αέρας

Έρωτας, Θεός φτερωτός

Πηγή μαγικού φωτός

Που μες στα μάτια σου το βλέπω

Κι όλους τους άλλους παραβλέπω

Έλα και πιάσε με αγκαλιά

το σ’ αγαπώ να μου το τραγουδήσεις

και της καρδιάς την σιγαλιά

να την γεμίσεις με φιλιά

να την ευχαριστήσεις

Γλυκό μεθύσι της καρδιάς

τον κόσμο όλο κυριεύεις

σαν φάρμακο της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 18 Οκτώβριος 2008 στις 10:02 — 3 σχόλια

Λόγια ανείπωτα

Έχω θαμένα σε κιτάπια και κατάστιχα

τα όνειρα που κάναμε οι δυο μας , τ’ άτυχα

μα η καρδιά μου συνεχίζει με αναίδεια

για την αγάπη μας να κάνει ακόμα σχέδια.

Παράθυρα ’χω ανοιχτά , μάτια ξεκλείδωτα

και περιμένω να γυρίσεις αλλά τίποτα.

Τα λόγια μου , τα λόγια σου καράβια χάρτινα

όλα τα ζήταγες , κι όλα εγώ σου τά ’δινα

και τώρα μέσα στου μυαλού μου το τρελάδικο

τρέχει ένα όραμα χαμένο και κατάδικο.

Παράθυρα ’χω ανοιχτά , μάτια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 17 Οκτώβριος 2008 στις 23:00 — 6 σχόλια

Δεν μπορούμε πια μαζί να ζήσουμε

Επειδή αυτός ο χώρος μου αρέσει πάρα πολύ, σας παραθέτω ένα ντουέτο που έχω γράψει και νομίζω ότι είναι από τα καλύτερά μου. Με Α τραγουδάει ο άνδρας, Γ η γυναίκα και Μ μαζί.

Τίτλος: Δέν μπορούμε πια μαζί να ζήσουμε

(Α)Πέταξες με πορεία στο άγνωστο

με μια πυξίδα τρελή και διαλυμένη

άφησες πίσω σου ερωτευμένο-άρρωστο

που να ‘ρθει η μέρα γυρισμού σου περιμένει

(Γ)Άφησα πίσω αναμνήσεις μου παλιές

που ο χρόνος με σκόνη είχε λούσει

τα λόγια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 17 Οκτώβριος 2008 στις 11:38 — 2 σχόλια

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ , ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΕΣ!!

ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ;

Ναι θα πουν οι περισσότεροι…..

‘’ Να , έχω τη δουλειά μου, το σπίτι , τα παιδιά μου….’’ Καλά όλα αυτά , όμως προσωπικά ενδιαφέροντα έχουμε ;

Αυτά είναι τα βασικά, το θέμα είναι τι ενδιαφέροντα έχει κανείς που να τον καλύπτουν πλήρως ως άνθρωπο! ΄Ανθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα, δεν εξελίσσεται, δεν ζει , δεν δημιουργεί, μένει στάσιμος και καταλήγει και βάρος για τους άλλους. Και μη μου πείτε ‘’…δεν έχω χρόνο….’’κάτι που ακούγεται πολύ συχνά, που όμως είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Οκτώβριος 2008 στις 11:36 — 4 σχόλια

Απάνεμο λιμάνι

Γαλάζια θάλασσα τα δικά σου μάτια

με ήσυχο λιμάνι την ζεστή σου αγκαλιά

πόσα άραγε καράβια έκανες κομμάτια

που βούλιαξαν απ’ τα δικά σου τα φιλιά;

Πέρασα και εγώ αρμενίζοντας από κοντά σου

σου ζήτησα να αράξω σε μια μικρή γωνιά

όμως γελάστηκα από τα ήρεμα νερά σου

και στα κατάρτια μου χαθήκαν τα πανιά

Πώς να φύγω να συνεχίσω το ταξίδι μου

αφού μου πήρες τον αέρα πού είχα για οδηγό;

Τα κάτεργα που με έστειλες έγιναν το μετερίζι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 16 Οκτώβριος 2008 στις 20:53 — 6 σχόλια

Το πέρασμα

Όσο κρατά μια αναλαμπή

μες τη ζωή μου τη θαμπή,

ήταν το πέρασμά σου.

Και τώρα σαν αερικό

και με χαμένο λογικό,

ψάχνω τα βήματά σου.

Χάθηκες στην εκκίνηση,

πριν μείνει κάποια θύμηση

έπεσε η αυλαία,

με άλυτο το αίνιγμα

της φαντασίας γέννημα

αν ήσουν και ιδέα.

Αν είσαι ένα ξωτικό,

το πέρασμα το μυστικό

θα το ακολουθήσω.

Κι αν στο παρόν δε θα σε βρω,

σ' άλλη ζωή, σ' άλλο καιρό

θα…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 16 Οκτώβριος 2008 στις 20:30 — 4 σχόλια

Δροσίζομαι από τα κρυστάλλινα δάκρυα σου...

Είναι αλήθεια ότι μπορώ
να πάρω ότι θέλω,
αλλά προσπαθώ επειδή
νιώθω ότι σε αγαπώ,
και αυτό κανείς δεν
έχει την δύναμη
να μου το σβήσει,
από μέσα μου
και το μυαλό μου…

Προσμένω την γλυκιά σου
παρουσία να με πλησιάσει,
έτσι απρόσμενα και θερμά,
να μου υποσχεθεί ότι
δεν γίνεται να υπάρχει
το σύμπαν, χωρίς να
είμαι δίπλα σου,
να δροσίζομαι από
τα κρυστάλλινα δάκρυα σου.