Το σώμα του ποιήματος

[isidora]

[ "...των και εγώ νυν ειμί φυγάς θεόθεν και αλήτης, νείκει μαινομένω πίσυνος" Εμπεδοκλής

=...από αυτούς ένας είμαι και εγώ απ΄τους θεούς διωγμένος και αλήτης, που όμως έχω εμπιστοσύνη στην άγρια πάλη]

Ισιδώρα:
Είμαι ένας αλήτης
του χρόνου
έκτρωμα μιας μήτρας θεϊκής
Τις νύχτες της επιστροφής μου
κατοικώ σ’ ένα σώμα
Το πιο αγαπημένο μου
είναι αυτό του ποιήματος.
Το ποίημά μου είναι γυμνό
και ανυπόδητο
το κατοικούν ηλιοστάσια και θύελλες
η κραυγή του διαπερνά τα ερέβη
και υψώνεται σα φλόγα.

μέχρι να φτάσει εκεί,
στην ανατολή του ρόδου,
η τρεμάμενη υφή της,
που κυμαίνεται ανάμεσα
στα όρια του φαίνεσθαι και του είναι,
διαλύεται ανεπαισθήτως.

Ορφέας:

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Γράφω ποιήματα για να γνωρίσω τον εαυτό μου
Θέλω να ζήσω μέσα στον κόσμο
που έχει τη γνώση του χθες
που με αφήνει ν’ αγγίζω τις λέξεις
να φυλλομετρώ παραλειπόμενα αντωνυμίες
και καθρεφτίσματα
γιατί ντύνουν και ξεντύνουν το ρήμα θυμάμαι

Το τέλειο ποίημα είναι απλό με όνειρα και πολλή σιωπή
Έχει αυτό που λέμε «αντικειμενικό»
εννοώντας τον εαυτό μας
σε θραύσματα από μια σελίδα λευκή για μανδύα

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Aριστουργημα!!!
Καλως ηρθες και καλη συνεχεια

[isidora]

σας ευχαριστώ

[Ειρήνη]

Καλώς την Ισιδώρα!
Ενδιαφέρουσα και ελκυστική η γραφή σου!!!

[ermioni]

Καταπληκτικο!!!

[Νίκη-Αννα Π.]

Πολύ καλό, καλώς μας ήρθες κι εδώ Ισιδώρα!!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Ωραιότατο!!!!!!!!!!!

Την καλημέρα μου!