Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,537)

ΚΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΘΕΑΤΕΣ

ΚΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΘΕΑΤΕΣ

Είναι κάτι ουρανοί, που ποτέ δεν φωτίζουν,

δεν τους λούζει με φως, η ελπίδα.

Θλιβερές ζωγραφιές, σ’ αποχρώσεις του γκρίζου,

ουρανοί, που γεννούν καταιγίδα.

Είναι κάτι παιδιά, φοβισμένα αγρίμια,

που δεν μοιάζουν, σε σένα και μένα.

Στον καθρέφτη κυτούν, μιας ζωής τα συντρίμια,

είναι κάτι παιδιά, προδωμένα.

Είναι κάτι στιγμές, πουπαγώνουν το χρόνο,

κι όλο πίσω τη σκέψη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την paroikos στις 4 Δεκέμβριος 2008 στις 8:38 — 5 σχόλια

Άργησα να καταλάβω

Η δική σου η αγάπη μ’ έκανε ονειροπόλο,

φανταζόμουνα πως είμαι βασιλιάς στο κόσμο όλο.

Πίστευα ότι θα νιώσεις όπως ένιωθα για σένα,

μα τα πλοία των ονείρων στο μυαλό μείναν δεμένα.

(Άργησα να καταλάβω τη πικρή αλήθεια,

και η φλόγα της αγάπης μου ‘καψε τα στήθια.) δις

Νόμιζα πως θα κερδίσω μια γωνίτσα στη καρδιά σου,

πότε πότε να με βάζεις με στο πλάνο της ματιάς σου.

Νόμιζα ο χειμώνας φεύγει έβλεπα και χελιδόνια,

τα ‘στελνες εσύ για μένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 23:18 — 10 σχόλια

Εκει στης Λάμιας τη ματιά Που ο Τρομος την θωπευει Σαν συνανταει τον καιρο Και Δρεπανιες συριζουν Θανάτου που ζευγαρωσε Μ’ Ανθρωπινους Εφιαλτες Εκει στης Λάμιας τον Καιρο Που τα Σκαρια αλυχτανε Κ’ η …

Εκει στης Λάμιας τη ματιά

Που ο Τρομος την θωπευει

Σαν συνανταει τον καιρο

Και Δρεπανιες συριζουν

Θανάτου που ζευγαρωσε

Μ’ Ανθρωπινους Εφιαλτες

Εκει στης Λάμιας τον Καιρο

Που τα Σκαρια αλυχτανε

Κ’ η Θαλασσα στραγγιχτηκε

Απ’ τη δροσια του Απείρου

Εγινε η Ροτα μου Πληγη

Στη σμιξη των Χειλιων σου

Ακουσα όλα τα μυστικα

Στους Ερωτες μου που ‘πες

Και Κβαντικες Παραμετρους

Πυξιδα μας πως ειχες

Σ’ ένα ταξιδι στην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 20:40 — 5 σχόλια

ΠΑΛΙ ΜΟΝΗ

Σε είδα πάλι, χθες να τριγυρνάς
Αριστοτέλους, μητροπόλεως, γωνία
Και στα λαδάδικα, να ξενυχτάς
Ποτό τσιγάρο, μοναξιά, με απορία

Πάλι στο πλήθος, μόνη σου
Πάλι στα χείλη, η σιωπή
Πάλι τα πίνεις, μόνη σου
Και αιτία, ψάχνεις, για να βρεις

Σε είδα πάλι, χθες, να περπατάς
Αριστοτέλους, πεζοδρόμιο σοφία
Και στο γέντι κουλέ, κάθε βραδιά
Ποτό τσιγάρο, μοναξιά, σε μια γωνία

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 18:00 — 5 σχόλια

ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΑΕΙ

Τι κακό που μας συμβαίνει

Και έως όπου να τραβήξει

Βλέπω κόσμο που πεινάει

Άραγε πόσο θα αντέξει

Βλέπω τα παιδιά δεν παίζουν

Ο κόσμος να χει ανεργία

Κ’ όλοι οι συνταξιούχοι

Το έριξαν στην επαιτεία

Είπα κάπως να φωνάξω

Ίσως έτσι να κάνω κάτι

Μα αμέσως θα μου πούνε

Ότι είμαι ο τρομοκράτης

Όλ’ αυτοί που μας ληστεύουν

Που μας κλέβουν τον ιδρώτα

Σύμφωνα και με τον νόμο

Είναι τα μεγάλα τα όντα

λες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 16:33 — 6 σχόλια

Eγκατάλειψη σε μηδενικό χρόνο...

Ήταν μια υπομονή
έτοιμη να καταρρεύσει,
σε ένα βαθύ σκοτάδι,
όσο αντίκρισα τα πονεμένα
μάτια σου, κι ακόμα
δεν ήρθε ο μεγάλος στεναγμός..

Δες την εγκατάλειψη σε
ένα χρόνο μηδενικό,
όταν δεν θα μπορείς
ούτε εσύ ούτε εγώ
να έχουμε άλλη επιλογή,
τότε που θα έχει καρφωθεί
η ελπίδα, σε κάθε
αναδρομή του νου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 16:00 — 7 σχόλια

Το ριζικό μου

Έχω στη καρδιά μου μυστικό κρυμμένο

κλειδαμπαρωμένο που με τυραννεί.

Μέρα με τη μέρα πιο πολύ το νιώθω

το λαιμό να σφίγγει σα χοντρό σκοινί.

Σ’ αδιέξοδο έχει φτάσει η δική μου η αγάπη

μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα κι η ελπίδα έχει χαθεί.

Μοιάζει τώρα σαν καντήλι που του σώθηκε το λάδι

και στ’ άχυρα βελόνα που ποτέ δε θα βρεθεί.

Έχω στη καρδιά μου μια πληγή μεγάλη

του έρωτα το βέλος την ετρύπησε.

Τα ‘φερε η μοίρα και το ριζικό… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 13:52 — 7 σχόλια

ΤΟ ΛΑΘΟΣ

Χρόνια τώρα πόσο μίσος

ίδια πατρίδα άλλος θεός

Τι; Είχανε να μοιραστούνε

οσμάν ο τούρκος ο Πέτρος

Ο ρωμιός

Από παιδιά παθαίνανε

μες τα ίδια τα βάσανα τους

τους είχαν να μοιράσουνε

ένα θεό! Η μόνη διαφορά τους

ένας τον ήθελε θεό

αλλάχ τον ήθελε ο άλλος

μα όμως σαν μεγαλώσανε

καταλάβανε πως είχαν λάθος

πώς να μοιράσουν και η δυο

που με χίλιες δυο αιτίες

ένας θεός για όλους μας

μα τόσο διαφορετικές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 13:19 — 6 σχόλια

Ροκ θανάτου

Δεν παίρνει από συμβουλές

δεν παίρνει από λόγια

μία ζωή χαλάλισε

σ’ ανήλια καταγώγια.

Αγάπες του προσφέρουνε

και όνειρα με δόσεις

αχ μόνο εσύ Χριστέ μπορείς

αν θες να τον γλιτώσεις.

Ρ

Στην αγκαλιά του

χορεύει ο έρωτας τα βράδια ροκ θανάτου

και κάθε που έρχονται μεσάνυχτα Σαββάτου

δεν ξέρει αν θα ξημερώσει η Κυριακή.

Γιατί μπροστά του

γυρίζει ο κόσμος μ’ ένα τέμπο ροκ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 3 Δεκέμβριος 2008 στις 13:00 — 6 σχόλια

Στιγμή ξενιτεμένη

Ανήμερα της σιωπής τα χείλη δαγκωμένα

τι να σου πω τι να μου πεις , τα λόγια κλειδωμένα

και το γινάτι μας παρόν σε τίποτα δεν το 'χει

σε όσα λαχταρήσαμε πάντα να λέει όχι.

Αντίστροφα βαδίσαμε

στιγμή ξενιτεμένη

ότι μαζί δε ζήσαμε

πάντα θα μ' αποπαίρνει

μια λογική αποκοτιά

μας γύρισε στα ίδια

κι αφού μας τέλειωσ΄ η φωτιά

κρατώ τ΄απoκα'ί'δια.

Στις γείτονιες του πουθενά μας έβγαλε ο δρόμος

δάκρυ το σήμερα γεννά , μα θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 23:30 — 10 σχόλια

Αγάπη μιας βραδιάς

Με ματιές στα κλεφτά επιμένεις

ψάχνεις τρόπο να βρεις να μιλήσουμε

να τελειώσει η νύχτα περιμένεις

στον έρωτα απόψε να κερδίσουμε

(ρεφρέν)

Ήσουν απλά ένα πάθος μου

για να σβήσω παλιό λάθος μου

τόσο εύκολα ήρθες και δόθηκες

στο παρελθόν, μου είπες πληγώθηκες

Ήσουν απλά ένα πάθος μου

για να σβήσω παλιό λάθος μου

δεν άγγιξες ακτίνες της καρδιάς

έγινες αγάπη χειμωνιάτικης βραδιάς

Δεν ζητάς αγάπη και δέσμευση

και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 22:45 — 3 σχόλια

ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΗ!

Είσαι κα θα' σαι ο μεγάλος μου καημός,

άπιαστο όνειρο και πόθος μου κρυφός.

Τότε στο έκρυψα, φοβήθηκα ο τρελός,

και τώρα νιώθω μακριά σου ναυαγός!

Δε σου κακιώνω, εγώ έφταιξα, το ξέρω,

΄Εστω κι αργά, πιστεύω να το καταφέρω,

να σου μιλήσω κι έτσι απλά να στο ζητήσω,

άχ και να μ' άφηνες να σε ξανακερδίσω!

Και τι δε θα' δινα το χρόνο να γυρίσω,

καμιά τη θέση σου δεν πήρε στην καρδιά μου,

δεν έχω ελπίδες, όμως θα το προσπαθήσω,

τα δίνω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 21:00 — 5 σχόλια

Γύρισε

Γυρισε

Κάθομαι σε σκέπτομαι

με δάκρια στα μάτια

και εσύ στροβιλίζεις στον αέρα

θέλω παιχνίδι επανάληψη

ψάχνει απεγνωσμένα

η καρδιά μου την ανάνηψη

γύρισε σε θέλω σ’ αγαπώ

γύρισε το ξέρω θα χαθώ

γύρισε πως πρέπει να στο πω

γύρισε μόνο για σένα ζω

πονάω σε σκέπτομαι

ψάχνω τα μονοπάτια

λες να είναι η μοναξιά τα βράδια

λες το σημάδι εγκατάλειψης

που στην καρδιά μου χρόνια

έχεις κάνει συ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 13:57 — 6 σχόλια

Το φώς απ' τα υπέροχα μάτια σου..

Χθές ήμασταν όλη την νύχτα μαζί,
χάιδευα τα μαλλιά σου,
και αισθανόμουν, πόσο η αγάπη μας
δεν έχει τέλος..

Μια σχέση, που την δένει το φώς από
τα υπέροχα μάτια σου,
δεν έχω ξανά δεί τόσο ζεστά
και τόσο αληθινά μάτια,
όπως τα δικά σου..

Θα περιμένω όσο αντέχει
η καρδιά μας, να υπομένει
την παράλογη απόσταση,
που στήνεται μεταξύ μας
χωρίς να το θέλουμε.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 12:30 — 6 σχόλια

Τ’άκουσα στους ελαιώνες

Τ’άκουσα στους ελαιώνες
Οτι θά’ρθουνε κυκλώνες
Στης αγάπης το κονάκι
Και της μοναξιας φαρμάκι

Κι ήρθαν τα κακά μαντάτα
Πως με πούλησες για πλάκα
Μ’ένα φίλο καρδιακό
Και με βρήκε το κακό

Απ’τη μια στιγμή στην άλλη
Μού’βαλες φωτιά μεγάλη
Μού’καψες τα όνειρά μου
Στάχτη γίναν τα φτερά μου

Τά’κουσα στoυς ελαιώνες
Οτι θά’ρθουνε χειμώνες
Στης καρδιάς μου την αυλή
Δάκρυ θα φέρει η βροχή

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 10:36 — 10 σχόλια

Σύντηξη ομοιόκεντρων προσώπων...

Πόσες επιλογές απέμειναν
για να ακολουθήσουμε,
σαν στένεψαν τα περιθώρια
απο εμάς του ίδιους,
καθώς διαβαίνουμε αυτή την
σιωπηλή διέξοδο, με ισχυρές
πλευρικές αντιστάσεις…

Μια έλξη που ξεκινάει
απο το βλέμμα της σύντηξης,
και επεκτείνεται σε
ολοκληρωτική συνένωση,
των τριών ομοιόκεντρων
προσώπων.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 4 σχόλια

Η ΠΟΙΗΣΗ

Η ποίηση είναι μαγεία

Όχι των σαλτιμπάγκων λεία

Είναι η μάνα του Κριτσμή

Όχι λακέδων λακριντί

Η ποίηση είναι αρρώστια

Όχι των αλαζόνων μόστρα

Μιλάει με λέξεις παστρικές

Όχι μ’ ατάκες δανεικές

Η ποίηση είναι βασανάκι

Πάνω στης τρέλας το τρενάκι

Δεν είν’ στομάχι χορτασμένο

Από τη μάσα κορεσμένο

Η ποίηση είναι γραμμένο

Να φτύνει το κατεστημένο

Δεν έχει για προσκυνητάρια

Άτια και κόκκινα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μήτσος Σακκάς στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 21:43 — 5 σχόλια

Στην σιωπή σου έχω βυθιστεί...

Το ξέρουμε στ’αλήθεια
ότι είμαστε σε μια
κοινή διαδρομή...

Οι σκέψεις μας άναρχες
κι’ αλλαγμένες συνέχεια,
δεν βρίσκουν
καταφύγιο να ηρεμήσουν...

Μέσα στην σιωπή σου
έχω βυθιστεί ,
και ελπίζω να με σώσεις
την τελευταία στιγμή,
προτού χαθούμε
κι' οι δύο αναπάντεχα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 16:22 — 5 σχόλια

‘Κείνον που Ψάχνεις-2001

(Στόν Νίκο Βερ, έναν ταλαίπωρο τής ζωής και τής άγνοιας)

Έχεις ορκίσει στρατηγό σου ένα φυτό

και ασκεπής αποκαλύπτεσαι εμπρός του

δίνει εντολές στο’ παρα-όνομα τού νόστου

κι’ εσύ σκοτώνεις όποιον φίλο ή εχθρό

Άλλες οδούς ήθελ’ η μάνα να διαβείς

και η γραφή από το σπίτι απελπισία

μα η βάσανός σου σ’ εμποδίζει, την ουσία,

σε πολυγράμματα βρεγμένα, να νοείς

Αν αντιστρέψεις και πεδίο και βολή

κι’ ο νους δηλώσει την εκ λάθους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Charis στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 15:08 — 5 σχόλια

Ηρθες Χαράματα

χαράματα

ήρθες χαράματα, και μου έφερες, το αγέρι

και μια αγκαλιά, στην ερημιά, του πρωινού

ήρθες εσύ, και μου έδωσες, το χέρι

και το φιλί, στα δυο μου χείλη, που διψούν

είσαι το όνειρο, το χάδι που ομορφαίνει

η ανάσα, του λάγνου σου, φιλιού

η αγκαλιά σου, απόψε με ανασταίνει

ο ερωτάς σου, το πάθος του κορμιού

και τώρα που να βρω, χαρτί να ζωγραφίσω, το κορμί σου

που τα χρώματα, πού να ψάξω, για να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 1 Δεκέμβριος 2008 στις 13:41 — 5 σχόλια