Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,537)

Φυσικη Δημοκρατια

Ένα Ρευμα εχει γεννηθει στην Αθηνα

Και όχι μονο στην Αθηνα

Εξελισεται ραγδαια σε Κινημα

Αυτονομο

Οι Δημοκρατικες διαδικασιες είναι σε εξελιξη

Οι αληθινες Δημοκρατικες διαδικασιες

Που τις ξεκινουν οι ποιο ευαισθητες ομαδες

Και όχι μονο κοινωνικες

Στην προκειμενη περιπτωση ηλικιακα ευαισθητες ομαδες

Αντιδρουν στα παντα

σε οτι τους βρωμαει

σε οτι τους υποβιβαζει

Φυσικοτατα

Δρουν σαν Φυσικο Φαινομενο

Και ποιος μπορει να δικασει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:14 — 15 σχόλια

Δε μου καίγεται καρφί

Μουσική: Παναγιώτης Αποστολίδης

Ερμηνεία: Μανώλης Σαμαράς

Smile Records

Τον δρόμο αυτό που ξενυχτώ εγώ τον διάλεξα

και δεν μετάνιωσα ποτέ που δεν τον άλλαξα

μ’ ένα ζεϊμπέκικο βαρύ περνούν οι μέρες μου

το ίδιο είναι οι Κυριακές και οι Δευτέρες μου.

Ρ

Και δεν μου καίγεται καρφί εδώ που βρέθηκα

γιατί τα πρέπει και τα μη όλα βαρέθηκα,

θέλω με φίλους κάθε βράδυ να τα πίνουμε

κι’ όλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 10:12 — 22 σχόλια

Αλαζονεία σκιών...

Έστρεψες την υπέροπτη
ματιά σου και με
συγκατάβαση, ήσουν
απόλυτα σίγουρη για
αυτό που πάς να κάνεις ,
αλαζονεία σκιών
που δεν αμφιβάλουν,
χωρίς σκοπό κι αντιστροφή…

αλλά εδώ θα έρθεις, ότι
και να συμβεί, θα σε φέρω
να δεις, πως δεν είναι ψέμα
όσα χθες σου υποσχέθηκα …

είσαι μέσα μου πνοή άνεμου,
θύελλα που συνθλίβονται
όλα στο διάβα της , μια
υπερουσία αδιαβάθμητη,
που αναπτύχθηκε παράλογα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 9:30 — 6 σχόλια

Το λάθος

Πίνεις και ξεχνάς

λόγια και υποσχέσεις

μη με αγκαλιάζεις άλλο πια.

Βγαίνεις και γυρνάς

αλλά δεν το αντέχεις

όλα τα αλλάζεις ξαφνικά.

Πόσο εύκολα ξεχνάς, με τρομάζει

μια συγνώμη μου ζητάς, δεν πειράζει

κι αν με πλήγωσες βαθειά, δεν σε νοιάζει

μια καρδιά τόσο σκληρή, δεν αλλάζει

Χάδια και φιλιά

μου έδινες με πάθος

στον έρωτα έκανες μαθήματα.

Με ήθελες παλιά

μα ήμουν ένα λάθος

πάγωσαν τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΛΑΟΥΔΗΣ στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 1:41 — 7 σχόλια

Κομματικές προσλήψεις (Ηχητικό ντοκουμέντο)

Ολιγόλεπτο ηχητικό απόσπασμα από την ραδιοφωνική χιουμοριστική εκπομπή του 9.84 "Μεταξύ σοβαρού και αστείου" που έγραφαν και παρουσίαζαν ο Γιάννης Πρεβενιός και ο Θοδωρής Φαράκλας.

Υπόθεση:
Δύο φίλοι (ο ένας είναι Ελληνοαμερικάνος και δεν γνωρίζει) συζητούν για το πως γίνονται οι προσλήψεις στην Ελλάδα ..... αλήθειες με πολύ γέλιο!!!

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 19 Δεκέμβριος 2008 στις 0:30 — 9 σχόλια

Φιλονικούν οι σκέψεις μου

Με την αλήθεια να πονά
είναι γλυκό το ψέμα
κι ο πόνος που με τυραννά
αγκάθι μες το βλέμμα

Φιλονικούν οι σκέψεις μου
μπερδεύονται οι λέξεις μου
μες το μυαλό παραπατώ
καί στην ζωή ακροβατώ
φιλονικούν οι σκέψεις μου
μπερδεύονται οι λέξεις μου
κι όταν αγάπη αναζητώ
φίδι στα χέρια μου κρατώ

Τ'απάτηλά μου όνειρα
με όδηγούν σε λάθη
και τα φτερά του έρωτα
σε κόλασμένα πάθη

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 21:40 — 11 σχόλια

Ασπιλη Αγαπη

Του Πλατωνα τον Ερωτα,

για Βελο τον φορουσες,

την ομορφια της υπαρξης,

με ποιηματα μετρουσες.

Το προσωπο σου αφαντο,

στων κρισεων τη ντροπη.

Ενα βιολι ζωγραφιζε με νοτες,

την μεσα σου φωνη,

σαν μου μιλουσες.

Με την Ηχω της παλευε,

ποια θα μου πρωτοπει,

πως η Αγαπη ειναι η Συνουσια,

του Ερωτα με τη Θυσια.

Εκλειψεις μες, τα ματια σου,

πασχιζαν απεγνωσμενα,

την Ευθυγραμιση που τις γεννησε,

να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 16:18 — 10 σχόλια

Ειμαστε Αδερφια

Τα’ είν’ αυτό που μας ενώνει,

μέσα στο κελί που μένω

Εσύ μ’ έφερες εδώ μέσα,

λες μαζί να σαι δεμένος

Εσύ είσαι που με βλέπεις ,

μες στα σίδερα κλισμένο

Ποια είναι η διαφορά μας,

σε ρωτώ και επιμένω

Ήρθες για να με συλλάβεις,

να με κλείσουν στο κελί μου

Και εσένα επιλέξαν ,

και να μένεις δώ μαζί μου

Ποια είναι η διαφορά μας,

ίσως κάτι μας ενώνει

Ένα μπάτσο και να θύτη,

ίδιος χώρος μας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 14:55 — 6 σχόλια

Σαν σφαίρα

Έχω θυμώσει

Σαν μπόμπιρας

Που δεν του κάνουν τα χατήρια.

Ξεχνώ και

Θυμάμαι.

Και καταλήγω

Σε κάποιες στιγμές

Που ζήσαμε μαζί.

Χωρίς μάρτυρες.

Στιγμές

Που δεν είχαν παρακάτω.

Κι αυτό με σταυρώνει.

Σαν το φετεινό

Δεκέβρη

Που μοιάζει

Να μην κουβαλάει

Γιορτές μαζί του

Κι έτσι χωρίς βάρη

Τρέχει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 10:35 — 13 σχόλια

Μου πήραν ότι αγαπώ

(Αφιερωμένο στις γυναίκες του Μπάμπη)

Μου πήραν ότι αγαπώ μες απ’ τα χέρια μου

και σκοτεινιάσαν ξαφνικά τα μεσημέρια μου,

σαν τριαντάφυλλο ανοιχτό ήταν το στόμα του

κι’ είχε του κόσμου τις χαρές πάνω στο σώμα του.

Ρ

Κανείς δεν ρώτησε για μένα τι θα γίνω

και πως θα ζήσω τώρα πια χωρίς εκείνον

όλοι κοιτάνε της ζωής μου την βιτρίνα

και δεν τους νοιάζει που θα ζω σαν θεατρίνα.

Μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 10:00 — 11 σχόλια

Μαίρη (Με τραγούδι)

Ένα τραγούδι από τα πολύ νεανικά μου χρόνια......

Κάνε κλικ να το ακούσεις

Είσαι το λιμάνι της καρδιάς μου Μαίρη,

πόσο σ’ αγαπάει ούτε αυτή δεν ξέρει.

Μαίρη δεν αντέχω το δικό σου πόνο,

πες μου μία λέξη μη μ’ αφήνεις μόνο.

(Άστα τα βιβλία τα γραψίματα,

της υποτεινούσης τα θεωρήματα.

Aστα τα βιβλία και τα λεξικά,

θα ‘ρθω να σε πάρω από τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 18 Δεκέμβριος 2008 στις 0:00 — 8 σχόλια

σαμανε στο λεω ατακα.! εχω παθει πλακα..!!

σαμανε το κομματι σου, με εχει σακατεψει !!
δεν δυναται ρε μαγκα μου, μυαλο να το χωνεψει !!
τι ειναι αυτο που εγραψες, ο νους μου θα σαλεψει.!!!

σιγουρα σου'στειλε ο Θεος, το στιχο απ'ευθειας
σιγουρα ητανε καρπος μιας Θειας λιτανειας
βγηκανε απο μια καρδια, γαληνης κι ηρεμιας.

και κανουμε σαμανε εδω, εμεις τους ποιητες..
τιποτα δεν ειμαστε...., ειμαστε μαθητες
για σενα που μαθητευσες, στις Πινδου τις κορφες..!!!

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 21:28 — 10 σχόλια

Κατακλυσμός..

Παρατηρητής απεσταλμένος

εμφανίστηκα μέρα γιορτινή

Οι άγγελοι γελούσαν,

οι άνθρωποι έκλαιγαν

Αναρωτήθηκα το γιατί πολλές φορές

Συγκέντρωσα στοιχεία

έμαθα, δικαιολόγησα

Ο φόνος φάνηκε να είναι ένας συντελεσμένος μέλλοντας

Θα έχω λοιπόν, θα έχω γεννηθεί

εφόσον θνητοί με φέρουν στη ζωή

θνητοί με θηλάσουν, θνητοί με αναστήσουν..

Τα πέλματά μου γη δεν άγγιζαν

κι είχα τόσο ανάγκη να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την L.N.E στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 19:30 — 13 σχόλια

Όταν διαβάζω απ'τά "Μαλαματένια λόγια", σβήνουν του μυαλού μου τα ρολόγια..

Ποιός με παρακίνησε καλά δεν το θυμάμαι

καβάλα στις ορμόνες μου, ορμάω και τα σπάμε.

Φόνος έγινε άδικος, παιδιού κόψαν το νήμα,

μα όποιος και να τό'κανε, παντού ρίχνω το κρίμα.

Μπάτσοι και όλες οι αρχές, τώρα θα το πληρώσουν,

καργιόλη, μαγαζάτορα θα σε ισοπεδώσουν...

Τώρα εγώ ο έφηβος του MEGA οδηγός

καβάλα πάνω στ' Alter μου ξεχύθηκα εμπρός

Ant1 κι Alfa δίπλα μου, θεό δεν προσκυνούμε,

όλους !!, φταίχτες κι ανίδεους, τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 19:00 — 9 σχόλια

Το Τρενο της Ζωης

Ένα ταξίδι η ζωή μας

περπατάμε σιωπηλοί

Μάρτυρες μες στην νύχτα

Σαν τρένο πάνω στης γραμμές

Χωρίς να λέμε μια αλήθεια

Κάνε το ταξίδι σου και εσύ

Άμοιρε ταξιδιώτη

Ένα βαγόνι στην γραμμή

Σαν ένας στρατιώτης

Συνέχισε να ταξιδεύεις

Ναι πάνω στης ράγες σου

να κουβαλήσεις το φορτίο

τίποτα δεν θα αλλάξει

μέχρι να πεις στερνό αντίο

κανε το ταξίδι σου και εσύ

άμοιρε ταξιδιώτη

ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ορφανιδης νικος στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 14:44 — 4 σχόλια

Τα δύο πρόσωπα

17/12/2008

9:49:07 μμ

Τα δύο πρόσωπα

Βρε πως αλάζει ο άνθρωπος

Απ΄ άρχοντας κοπρίτης,

Μια φαρισαίος, υποκριτής,

Την άλλη σαμαρίτης.

Την μια γίνεται Άγιος

Π΄είναι όλο αγάπη,

Την άλλη Ιούδας για λεφτά

Χώνεται στην απάτη.

Διο μάσκες εις το πρόσωπο

Που τις φοράμε όλοι,

Πότε μοιάζομε άγγελοι,

Και κάποτε διαβόλοι.

Πάντοτε σε μια σύσκεψη

Βρισκόμαστε οι δυο μας,

Και σε μια κόντρα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrampeli στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 14:30 — 6 σχόλια

Nα με χαϊδεύεις με θέρμη...

Τι περιμένουν τα στεγνά
σου βλέφαρα, σε αυτόν τον
αβέβαιο κόσμο, σε αρνήθηκαν
και αποσιώπησες την αιτία,
μίλα μου και ας μην σε ακούω,
κράτα μου συντροφιά
την έχω τόσο ανάγκη,
να είμαι τώρα πάλι δίπλα σου…

Σε λίγο όταν θα βραδιάσει
θα ζητήσω να με σκεφτείς ξανά,
με ατέλειωτη ευαισθησία άπλωσε
την ματιά σου, έτσι που
να με χαϊδεύεις, με την τόση θέρμη,
που σου εμπιστεύτηκα.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 13:00 — 8 σχόλια

Σίγουρα

Μού πήρε καιρό

Για να καταλάβω

Και να μπω στο ρυθμό.

Οι μέρες

Κατασπάραξαν το χρόνο.

Εύκολα κι απλά.

Με επαναλήψεις

Κι ανασφάλειες.

Που μ’ έβγαλαν

Στα σίγουρα μονοπάτια

Για να χαθώ.

Σίγουρα

Κι ακίνδυνα.

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 11:10 — 11 σχόλια

Ο ΘΥΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ!...

Βαθιά μεσάνυχτα κι ατέλειωτος χειμώνας,

στα ακατοίκητα μυαλά και στις καρδιές,

λόγια παράλογα, θυμός της πολυθρόνας,

αλαλαγμός στους δρόμους και ‘’πολέμου’’ ιαχές!

Πολλοί μιλάμε για ντροπή και για συγνώμη!

μα λίγοι νιώθουμε στ’ αλήθεια τι θα πει !...

Η όλη στάση μας δεν το τεκμηριώνει…

Η κάθε λέξη μας και πράξη είναι ΝΤΡΟΠΗ!

H κάθε μέρα μας με βία και θυμό,

σπρωξιές, βρισιές στο δρόμο, στη δουλειά,

κριτές αδέκαστοι στου άλλου τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 11:00 — 10 σχόλια

Έκλαμψη απ’ το στέμμα σου...

Η όψη σου διαπεραστική
διέσχισε τις πέτρινες αντιστάσεις,
και ήρθε κοντά μου,
ένα απέραντο νέφος σκέπασε
κάθε σκοτεινή μας σκέψη,
εσύ και εγώ σε μια
ξεχωριστή αόρατη συνεύρεση..

Θεά του χιονιού που άστραψες
με όλη την φλόγα σου,
ξεχώρισες το ηλιοβασίλεμα
και γείραμε αδιαχώριστα,
σε μια έκλαμψη απ’ το στέμμα σου.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 17 Δεκέμβριος 2008 στις 10:30 — 7 σχόλια