Αν τίποτα δεν πήγε πρίμα

εάν μας τσάκισε το κύμα,

εάν δε βρήκαμε γαλήνη

και αν κανείς σε μας δε δίνει





υπάρχει τ'αύριο,υπάρχει

εχάσαμε απλά μια μάχη

Θα δεις,ο ήλιος θα προβάλλει

κι αν όχι, πες αύριο πάλι.

Πάντα υπάρχει μια ελπίδα

καλό, κακό μια αλυσίδα.



Αν  πέσαμε πριν απ' το νήμα

αν προς τα πίσω πάει το βήμα

  η βρύση  αν σταλιά δεν στάζει

και μας παγώνει το αγιάζι.

υπάρχει τ'αύριο,υπάρχει

θα…

H νύχτα συντροφάκι μου που δεν αποχωρούμαι,

απ' ανθρωπάκι τόσο δα είμαστε κολλητάρια,

εαν δε δω το πρώτο φως της μέρας δεν κοιμούμαι,

τ' αστέρια αν δεν κοιμηθούν και δύσουν τα φεγγάρια.



Όταν ο ήλιος κρύβεται πίσω απ' το κορφάρι,

ο κοιμισμένος αετός με ένα τίναγμά του

ξυπνά από το λήθαργο και το μυαλό στροφάρει,

και μέχρι τα ουράνια τον πάνε τα φτερά του.



Το στρώμα δε με δέχεται εάν δεν ξημερώσει,

κι η πούλια στην αγκάλη της αν δεν με…

Εκείνα από τα παλιά που μ' είχανε συντρίψει,

μέσα στο βάθος του μυαλού έχω καταχωνιάσει,

για να μη ζήσω άλλη μια φορά την ίδια θλίψη,

μέχρι ο χρόνος που περνά κι αυτά να τα γεράσει.



Εάν μου δώσαν μια χαρά και πόνους δυο χιλιάδες,

σταγόνα στον ωκεανό και την αποποιούμαι,

μες σε σελίδες πάμπολλες ούτε δύο αράδες,

γι αυτό λοιπόν τη σούμα τους δεν θέλω να θυμούμαι.



Τα γκρίζα και τα ζοφερά σκέπασα με τσιμέντα

μες τα υπόγεια του μυαλού. Τώρα…

Για κάποιους φίλους μου παλιούς μ' έπιασε νοσταλγία

που αυτοί απ' όλους μ' είχανε μη βρέξει και μη στάξει,

για πάρτη μου μες τη φωτιά έπεφτ' η κουστωδία,

στο κλάμα γίνεται γι αυτούς να μην έχω πλαντάξει?



Πού άραγε να κρύβονται, ποια τυχερά εδάφη

τ' ατίμητα να χαίρονται μπριλάντια και διαμάντια,

των μυστικών μου ήτανε πραγματικά οι τάφοι,

δεν ξερω τι θα έδινα για να τους δω αγνάντια.



Ψαλτάδες στ' αναλόγια τη Μεγαλοβδομάδα,

απ' του…

Δεν θα σε πω αγόρι μου
φεγγάρι, λίγο μοιάζει,
άστρο, αέρα, αστραπή
πάλι σε κατεβάζει.

Δεν θα σε πω του ήλιου φως
ούτε κι αυτό σε φτάνει,
ό τι κι αν πω ό τι σκεφτώ
πάλι μπροστά σου χάνει.

Μικρούλα τόση δα η γη
πώς να συγκρατήσει,
σε έστειλε στον ουρανό
το σύμπαν να στολίσει.

Στο δρόμο κοίτα πού πατάς,

τα όνειρά μου έχω στρώσει,

τα βήματά σου ελαφρά

μη κάποιο όνειρο ματώσει.

-----------------------------------

Πάτα σιγά, πάτα απαλά,

Τα όνειρά μου έβαλα

Χαλί σου να ‘ναι.

Πάντα στο δρόμο σου ν’ ανθούν,

Πάτα απαλά μη μαραθούν

Κι αυτά πονάνε.

----------------------------------



Έριξα μπρος σου την καρδιά,

στο δρόμο σου τα όνειρά μου,

πάτα απαλά μην τα πονάς,

είναι τα δώρα τ' ακριβά…

Όταν βαρύς είναι ο πόνος
όσος και να περάσει χρόνος
υπάρχει στης καρδιάς τα βάθη
ολόμαυρο το κατακάθι.

Είναι ο πόνος που δεν γιαίνει
που τη χαρά σου τη μικραίνει.
Μισό χαμόγελο στα χείλη
όταν τρυπά αυτό τ' αγκίλι.
===================
Στο χρόνο ο πόνος δεν γερνά
μόνο από πάνω σου περνά
και σε μαραίνει, σε στραγγίζει,
εκεί βαθιά σου δεν αγγίζει.

Κράτησα απ' τα πράγματά σου
και πες το αν το θες κλοπή
ένα απ' τα πουκάμισά σου
κι όμως δεν ένιωσα ντροπή.

Ρ.
Πουκαμισάκι μου κλεμμένο
ελπίδα από σένα παίρνω.
Πουκάμισο από μετάξι,
ίσως γυρίσει για ν' αλλάξει.

Ενα απ' τα πουκάμισά σου
που σου επήγαινε πολύ
για να μυρίζω τ' άρωμά σου
πήρα χωρίς αναστολή

Να βρω ξανά παρακαλώ
την πόρτα σου ξεκλείδωτη
και τη δική μου απασφαλώ
γιατ' η καρδιά 'ν ασύδωτη.

Η λογική από τη μια
μου λέει πια παράτα τα,
μα είναι τόση η πεθυμιά
που πίστεψα στα θαύματα.

Θυμούς και λάθη ξεπερνώ
κι είμ' ετοιμοπαράδοτη,
δική σου πλέον να γενώ
ισόβια αιχμάλωτη.

Ποτέ δεν κλείνει η σχισμή
σε έρωτα αλύτρωτο,
να γιάνει δεν επιθυμεί
με κάποιο άλλο αντίδοτο.

Ποιος στην προδοσά μπροστά
που στις φλέβες αίμα ρέει,
γίνεται να παει okey
και βαριά δεν αρρωστά.

Αν κατάκαρδα βληθεί,
η πληγή αυτή δε γιαίνει,
κόμπο ες αεί το δένει
που ποτέ δε θα λυθεί.

Ποιος μπορεί έτσι απλά
να πει τίποτα δεν τρέχει
και γι αυτόν πέρα να βρέχει
κι ότι όλα παν καλά.

Όπου κι αν είσαι στο 'χα πει
όταν θα με καλέσεις,
θα έρχομαι σαν αστραπή
αν τύχει και πονέσεις.

Όπου κι αν βρίσκεσαι στη γη,
εάν θα με ζητήσεις,
θα είμ' εκεί σε μια στιγμή
πάνω μου ν' ακουμπήσεις.

Όσο κι αν έχω πληγωθεί
κάποιο αγάπης δείγμα
πάλι θα σου φανερωθεί
σε κάθε ένα πλήγμα.

Θα έχω μια απανεμιά
αν τύχει και κρυώνεις
κι απ' τη δκή μου ανασεμιά
εσύ νά ξανανιώνεις.

Το χάσμα πια είναι βαθύ
δε γεφυρώνει,
πώς μια καρδιά να ζεσταθεί
μέσα στο χιόνι.

Πώς της αγάπης το δεντρί
ν' ανθοφορήσει
όταν φαρμακερό κεντρί
το 'χει κεντήσει.

Πώς τ' όνειρο ν' αναστηθεί
το σταυρωμένο,
"εις θάνατον" έχει κριθεί
το προδομένο.

Να ΄σουν το πρώτο χτυποκάρδι.

το πρώτο ντροπαλό μου χάδι.

Να 'σουν αγάπη μου ωραία

η πρώτη μου και τελευταία.



Να 'σουν το πρώτο μου ξενύχτι,

τ' αληθινό μου παραμύθι.

Να 'σουν το πρώτο όνειρό μου,

παρών και μες το παρελθόν μου.

Δεν ήσουν πρώτη μου ιδέα,

θα είσαι όμως τελευταία.

Κι αν δεν υπάρχεις μες τα πριν μου

είσαι στα νυν και στα αεί μου.

Να 'σουν η πρώτη μουσική,

ανάμνηση μοναδική,

πρώτο τραγούδι…

Τα δάκρυά μου πίσω σπρώχνω,
άλλα σου λέω κι άλλα νιώθω.
Μιλώ κι ας είμαι άνω-κάτω
περί ανέμων και υδάτων.

Μη βγει το δάκρυ πολεμώ,
κλείνει ο κόμπος το λαιμό,
θέλω να τρέξω.
Πόσο ακόμα θα μπορώ
να κάνω πως αδιαφορώ,
πόσο θ' αντέξω.

Τα μάτια μου να ήταν στείρα
να μην τα καίει η αλμύρα.
Στο πρόσωπο μη δεις σημάδι
να έπεφτε βαθύ σκοτάδι.

Έρχεσαι μες τα ξαφνικά
και λες γι αγάπη τάχα,
είν' η σειρά μου φίλε μου
για να γελάσω, χα χα

Την ώρα της απόφασης
και τη στιγμή της κρίσης,
θυμήσου με ποιους διάλεξες
να πας και ποιους ν' αφήσεις.

Μετά την προδοσία σου
πήρα το μάθημα μου,
κανένας δεν θα παίζει πια
με το συναίσθημά μου.

Κάποτε σου το είχα πει
η ρόδα πως γυρίζει.
Και παίρνει ο καθένας μας
αυτό που του αξίζει

Έρχεται η στιγμή από μόνη,

του έρωτα η φονική,

λόγια συγνώμης δεν σηκώνει

γιατί είναι καθοριστική.



Όσες φορές κι αν συγχωρήσει,

θα 'ρθει η καρδιά, μία φορά,

το γόρδιο δεσμό να λύσει

γιατί άλλο πια δε συγχωρά.



Φτάνει η ώρα που δε μένει

να κάνεις πλέον άλλο τι,

την αλυσίδα που σε δένει

σπας όπως οι αιχμάλωτοι

---------

Εκείνα που 'χεις υπομείνει

μες την ψυχή μένουν βαρίδια,

που δεν μπορεί να…

Ε, ναι λοιπόν, δεν κάνω λάθος,
υπάρχω στης καρδιάς το βάθος.
Το νιώθω στο μυαλό με έχεις
σε μια γωνιά που δεν ελέγχεις.

Θα είμ' εκεί, σε μια γωνία,
για ένα δάκρυ σου αιτία.
Θα είμ' εκεί να σε στοιχειώνω,
αγκάθι να σε αγκιλώνω.

Ε, ναι λοιπόν, θα με φωνάζεις,
οταν πονάς κι όταν τρομάζεις
Θα μπαίνω μες τα όνειρά σου,
σαράκι μες τα σωθικά σου.

Αν το σπίτι του γειτόνου
η φωτιά θα το αρπάξει,
η ουρά, σιγά του όνου,
φιλαράκο μου, μη στάξει.

Αν τον δίπλα σου 'μοβόροι
έχουν κατακρεουργήσει,
χαμογέλα και προχώρει,

ζήσει θέλει ή δε ζήσει

Εσύ τράβα στη δουλειά σου
και μπροστά σου  ας γίνουν "φόνοι",
μα σαν έρθει η σειρά σου
θα 'ν απόντες οι γειτόνοι.

Ένα πουλάκι κάποτε

μου χτύπησε την πόρτα,

μα ότι θα μου τ' άλλαζε,

δεν πίστευα, τα φώτα.



Το τάιζα μέχρι σκασμού

σπόρια και καναβούρι,

αλλά αυτό μου έχριζε

με κουτσουλιές τη μούρη.



Στα όπα-όπα το 'χαμε

όλοι μέσα στο σπίτι,

δεν ήξερα ανάτρεφα

όρνιο κι όχι σπουργίτι.



Αίφνης παρουσιάστηκε

με μια μεγάλη μύτη,

που απ' τον Εβρο άρχιζε

και έφτανε στην Κρήτη.



Το κοίταζα από τη μια

το κοίταζ'…

Ποιος λογικός με τη βλακεία,
μπορεί ν' αντιπαρατεθεί,
τα εγκεφαλικά τα τρία΄
σίγουρο είναι θα "γευθεί".

Ποιος είν' αυτός που θα παλέψει
με ένα βλάκα λεκτικά
και το μυαλό δε θα σαλέψει,
αφού ο βλάκας δε γρικά.

Όποιος στο λάθος υποπέσει
να βάλει σ' άμυαλο μυαλά
και τα δικά του θ' απωλέσει
και την υγεία του χαλά.