Noσταλγία (ειρωνία)

[alter ego#--ξινή]

Για κάποιους φίλους μου παλιούς μ' έπιασε νοσταλγία
που αυτοί απ' όλους μ' είχανε μη βρέξει και μη στάξει,
για πάρτη μου μες τη φωτιά έπεφτ' η κουστωδία,
στο κλάμα γίνεται γι αυτούς να μην έχω πλαντάξει?

Πού άραγε να κρύβονται, ποια τυχερά εδάφη
τ' ατίμητα να χαίρονται μπριλάντια και διαμάντια,
των μυστικών μου ήτανε πραγματικά οι τάφοι,
δεν ξερω τι θα έδινα για να τους δω αγνάντια.

Ψαλτάδες στ' αναλόγια τη Μεγαλοβδομάδα,
απ' του Θεούλη τους αμνούς, αμνότεροι εκείνοι,
σοφότερη η Άλκηστις και από την Παλλάδα,
ο ταξιτζής ο Δημητρός γεμάτος καλοσύνη.

Του λόγου πρώτοι μάστορες, νέοι πεπαιδευμένοι,
εύχονταν πάντα το καλό στα πάντα και στους πάντες,
στη Δήμητρα ν' αναφερθώ, στον Μπάρι, στην Ελένη,
(στο Σάκη ή στη μέγιστη την Κεχαριτωμένη,)
όπου δεν ήθελαν να δουν στα μάτια συκοφάντες.

Kι αν όπως λέν μόνο βουνό με το βουνό δε σμίγει

εμείς θα ανταμώσουμε όπου καιρός κι αν πάει.

Άνθρωποι σαν του λόγου τους υπάρχουν πολύ λίγοι

και όποτε μιλώ γι' αυτούς η γλώσσα μου κολλάει.