Της ψυχής μας το στέκι
Εκείνα από τα παλιά που μ' είχανε συντρίψει,
μέσα στο βάθος του μυαλού έχω καταχωνιάσει,
για να μη ζήσω άλλη μια φορά την ίδια θλίψη,
μέχρι ο χρόνος που περνά κι αυτά να τα γεράσει.
Εάν μου δώσαν μια χαρά και πόνους δυο χιλιάδες,
σταγόνα στον ωκεανό και την αποποιούμαι,
μες σε σελίδες πάμπολλες ούτε δύο αράδες,
γι αυτό λοιπόν τη σούμα τους δεν θέλω να θυμούμαι.
Τα γκρίζα και τα ζοφερά σκέπασα με τσιμέντα
μες τα υπόγεια του μυαλού. Τώρα αναγεννιέμαι.
Λες και δεν τα 'ζησα ποτέ, γι αυτά ούτε κουβέντα
και σένα με τη λησμονιά ίσως να εκδικιέμαι
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά