Της ψυχής μας το στέκι
Να βρω ξανά παρακαλώ
την πόρτα σου ξεκλείδωτη
και τη δική μου απασφαλώ
γιατ' η καρδιά 'ν ασύδωτη.
Η λογική από τη μια
μου λέει πια παράτα τα,
μα είναι τόση η πεθυμιά
που πίστεψα στα θαύματα.
Θυμούς και λάθη ξεπερνώ
κι είμ' ετοιμοπαράδοτη,
δική σου πλέον να γενώ
ισόβια αιχμάλωτη.
Ποτέ δεν κλείνει η σχισμή
σε έρωτα αλύτρωτο,
να γιάνει δεν επιθυμεί
με κάποιο άλλο αντίδοτο.
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά