Χαμένος ορίζοντας



Φαντάστηκα του κόσμου την άκρη..

Να κάθομαι ακίνητη μες τη σιωπή..

Δεν ξέρω πότε είναι μέρα ή νύχτα.

Ούτε ακούω μια φωνή να με καλεί...



Ουρανός και θάλασσα έγιναν ένα..

Σβήστηκε του ορίζοντα η γραμμή..

Απλώθηκε παντού γκρίζα ομίχλη..

Χάθηκε από τα μάτια μου η ζωή...



Δεν πετούν πια…

Αραχνιασμένη μου καρδιά

   Σε ξέχασ'η αγάπη

Και η αφέγγαρη βραδιά

  Είναι σιωπή γεμάτη

Εχόρτασα τη μοναξιά

  Με έπνιξε το δάκρυ

Του έρωτά μου τα φτερά

  Σπασμένα σε μια άκρη…

-άντε σούφεξε ψηλέα,για να δεις πόσο σε φροντίζω..

-για να δούμε τί "πατάτα" θα μου ξεφουρνίσεις πάλι

-μωρέ νοιάστηκα για το καλό σου και σύ με αποπαίρνεις?

-δηλαδή για ποιό "καλό μου" νοιάστηκες φίλε μου?

-να ,σε μιά κούτα πιό προστά,μιά γριά μoύπε ,πως έχει μια όμορφη ξαδέλφη στο Αμέρικα…

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΚΙA



Δεν μπορώ να δω το χαμόγελο σου

Σε

όποιο πλήθος κι αν δω..

Δεν μπορώ να φωνάξω το όνομα σου

Από εδώ

,περιμένοντας στη σκιά..



Βυθίζομαι στο σκοτάδι της εξαπάτησης

Γιατί…

ήσουν φίλος μου ( ; )

Τα απρόσωπα λόγια σου δεν με αγγίζουν

Είναι κούφιες

λέξεις που πέφτουν στο κενό..



Μου έλεγες ψέματα , ενώ ήσουν ειλικρινής (

; )

Μόνο εσύ καταλαβαίνεις τη διαφορά..

Η…

ντριιιν...



-ποιός είναι την ώρα που σβήνω φωτιές?



-πάλι σεξ με την Αντα κάνεις μάι σάν?



-είπα ότι σβήνω φωτιές και όχι ότι ανάβω !



-ντηλαντή ποιά φωτιά σμπήνεις, γκια να καταλάμπει και το πάσπορτ μου?



-στην Αχαία μάμμη,στην Αχαία !



-στην πάνω ή στην κάτω μάι σάν ?



-ένα λεπτό να πεταχτώ στο απέναντι κτίριο που έχει ασσανσέρ



-περιμένω στο τέλεφον !…

Επιθυμείς το σιγοφίλημα της νύχτας

το αρμέγεις την πιο όψιμη στιγμή

θέλεις και εσύ να απεμπλακείς από το νάρθηκα της νιότης.

Φέρνεις στο νου την αίσθηση,…

ΝΑ ΑΓΑΠΙΟΜΟΥΝΑ

Να ερωτευόμουνα,

Να σε σκεφτόμουνα,

Και να ερχόμουνα,

Να ζεσταινόμουνα.

Να ονειρευόμουνα,

Στ’ αστέρια να βρισκόμουνα,

Να μη πληγωνόμουνα,

Τα παλιά να μη θυμόμουνα.

Να μη χανόμουνα,

Να μη ντρεπόμουνα,

Και να αγαπιόμουνα,

Να μη σ’ αρνιόμουνα.

Να χρειαζόμουνα,

Να αγκαλιαζόμουνα,

Να σηκωνόμουνα,

Να θυσιαζόμουνα.

+ 18/7/12

Παντελής.

καλημέρες και…

Είναι οι μέρες σκοτεινές σαν γκρίζα σύννεφα

και εσύ που πάλευες παιδί να τις αλλάξεις

τώρα σιωπάς και ακολουθείς των άλλων βήματα

με τσακισμένα τα φτερά πώς να πετάξεις

Τριγύρω οι άνθρωποι πουλιά πάνω στα σύρματα

πετάν και χάνονται στα βάθη του ουρανού  σου

ψαλιδισμένα όνειρα και συναισθήματα

μαζί τους χάνονται  στα πρέπει του μυαλού σου

και εγώ που θέλω  να είμαι μαζί σου

να ταξιδέψουμε πάλι μαζί

σφιχτά…

-μαμά,παπά,

το πεγασμένο βγάντυ,με φώναξε ένας ευγκενικός Γκγέκ στο σπίτι του.

Ητανε πολύ πγωτότυπο μεζόν,πολύ χαμηλό και με λαμαγίνες στο πλαφόν.

Το πάτωμα ήτανε στγωμένο με χαγτόνια και με πολύ γκούστο

Όταν έσκυψα και μπήκα μέσα ήτανε όλα σκοτεινά.

Νόμιτζα πως είκε γκεννέτλια και ότι τα ανάβε τα φώτα κάποια στιγκμή γκια να μου κάνει σουγπγίζ.. Άναψα το φακό μου ,αλλά ντεν είντα καμία τούγτα πάνω στο καφάσι που είχε για τγαπέζι.

Είντα μόνο τγία κεγιά.

Απ…

       Μοναξιά …

Αν καμιά φορά μας τύχει

να `μαστε σε μοναξιά

το ραντάρ λεπτής μας μνήμης

πιάνει στελθ  διερευνητικά !

Δε φοβάται τους ανέμους

τους καλμάρει ακτινωτά

με περιστροφές το είναι

φτιάχνεται κι αποτολμά !

Άψογα και της ψυχή μας

τα ερέβη κατακτά

κι ανεμίζει της χαρά μας

ολομέταξα πανιά !

Στους ρυθμούς εμβέλειάς  του

παίζουμε σ`…

Ξέρω για τα τραγούδια όλα που σκάρωσα,

πως άνθρωπος ποτέ δεν θα  τ' ακούσει...

Θα σβήσουνε σαν παφλασμοί κυμάτινοι,

στης λησμονιάς το παγερό το πούσι....

Μονάχα η μάνα και πέντ'-έξι  φίλοι μου

μυστήριοι σαν κι αυτά που -χρόνια-  γράφω,

αφού  τ' ακούσουν  και  τα  ξανακούσουνε,

μαζί  τους  θα  τα πάρουνε …

ἀνάμεσα στὸν Πλάστη καὶ τὸ πλᾶσμα,

δὲν βλέπω νὰ ὑπάρχει κάποιο χᾶσμα.

Λὲς σχέση νὰ μὴν ἔχουν τὅνα μὲ τ' ἄλλο;

Μὲ τὸν νοῦ δὲν πρέπει κἄν νὰ κακοβάλω

καὶ νὰ σοῦ πῶ πὼς ὁ κυρ-Σατανὰς,

ὑπῆρξε ποτέ του τεμπελχανὰς.



Ὁ Διάβολος ἐν σοφίᾳ μᾶς ἔχει πλάσει:

- Ζήσετ' ἐπὶ Γῆς, κτήνη, κι' ἐν πλήρει κολάσει!

Ὁ…

Για να ακουστεί το τραγουδάκι "Ο ποετάστρος", κάνε κλικ ακριβώς αποκάτω

Artist%20-%20Track%2010%281%29.mp3

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι λυπημένο,

να 'χει απ' τη θλίψη του…

Σκόρπια τα φύλλα, βροχή στην στέγη

Πόνος ο χρόνος, περνά και φεύγει

Στάζει το δάκρυ, μια στάλ αλμύρα

Όλα αλλάζουν, αυτή  ναι η μοίρα!.

Άσε με Θε μου, να την αράξω

Κοντά στην Νάξο, στην Αμοργό,

Τώρα που κλέψαν το φεγγάρι,

φαντάροι , απ΄τον  Πηνειό!..

Μες στο σκοτάδι, βγάζουν μαχαίρια

Κάποιος μου λέει,.."-Ψηλά τα χέρια!.."

"-Θέλω να ζήσω, ακόμα λίγο,,,

Πάρ ότι έχω!...κι άσε να…

-ψηλέα μου,τάμαθες τα νέα?

-ποιά νέα γείτονα?

-με την Άντζελλα..

-ποιά Άντζελλα ?

-εκείνη που σκοτώνει τις λέξεις !

-α εννοείς τη Δημητρίου?

-ολόκληρη και χωρίς δόσεις παραμορφωμένε μου !…

Εἰσαγωγή: Τὸ μονοτονικό, πρόβλημα ἕνα καὶ πολλαπλὸ

Ἡ διένεξη ἀνάμεσα στὸ πολυτονικὸ καὶ τὸ μονοτονικό ἀνήκει, ἀπ᾿ ὅ,τι φαίνεται, στὴν ἰδιαίτερη ἐκείνη κατηγορία τῶν διενέξεων ποὺ ἕλκουν ἰσχυρὰ καὶ ἀπρόσμενα πάθη. Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα τέτοια: ἡ τέχνη, ἡ αἰσθητική, ἡ παιδαγωγική, τὸ πῶς πρέπει νὰ μεγαλώνεις τὰ παιδιά σου, ἡ πολιτική, βέβαια, ἡ μόδα... Μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀναρωτηθεῖ γιατί, καμιὰ φορὰ ἀκόμα καὶ νὰ γράψει τὴν ἱστορία μιᾶς τέτοιας διένεξης. Εἶναι προφανῶς…