Βασίλισσα νύχτα.Σε θέση βολής περιμένει.
Την κίνηση.Την μάχη.Την κατάκτηση.
Πιόνια την τριγυρίζουν.
Τρομαγμένοι υπήκοοι,τιμές της αποδίδουν.
Δειλοί μαχητές,εις άτακτον φυγή τρέπονται.
Εξουσιάζει με δύναμη,τους ταγμένους
ασπρόμαυρους ήρωες,που θυσιάζονται
για χάρη της,στην χαμένη τους παρτίδα.
Λαβωμένοι εξακολουθούν να την υπηρετούν.
Κι εκείνη πότε μαύρη,πότε κόκκινη,
προκλητικά αλαζονική τους κάνει ΜΑΤ.
Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 30 Νοέμβριος 2009 στις 11:30 —
23 σχόλια
Μού 'στειλες τα δυο σου μάτια
σ’ένα γράμμα σου
και μαζεύω τα κομμάτια
άπ’το κλάμα σου.
Πέρασες της πίκρας λόγια
φεγγαράκι μου
στου καημού τα κομπολόγια
αστεράκι μου
Υγρές σελίδες έστειλες
μέσα τους ν’ αρμενίσω.
Με αναμνήσεις ξέχειλες
τον πόνο πώς να σβήσω...
Φύτεψες φωτιάς λουλούδι
στην καρδούλα μου
και ‘γώ σέ’κανα τραγούδι
αχ ψυχούλα μου.
Μού ‘γραψες για περασμένα
αμαρτήματα
για φεγγάρια… Συνέχεια
Απ’ της ζωής το ισοζύγιο ,
με τη χαρά σε διαζύγιο ,
είμαστε πάντοτε χαμένοι από χέρι ,
τι είν’ αυτό που μας κρατάει ,
στον άνεμο δεν μας σκορπάει ,
βουτιές σαν κάνουμε στου πόνου το πανέρι .
Ρεφ.
Είν’ η αγάπη που τη δύναμη μας δίνει ,
στα δυο τον πόνο τον μοιράζει κι απαλύνει ,
σκουπίζει δάκρυ που στα μάγουλα κυλά ,
αιώνια τη συντροφιά της μας χαρίζει ,
ότι γκρεμίζεται ξέρει και ξαναχτίζει ,
σαν Άγιο χέρι , μας χαϊδεύει , μας…Συνέχεια
1.
Είναι έμφυτη η αρμονία
στην πολυπλοκότητα
Είναι πολύπλοκες μορφές
τα σύννεφα
Παράξενα θεριά και δράκοι
πύρινοι
Ξερνούν αστραπές, βροντές
και κεραυνούς
Πόσο όμορφα συνθέτουν την αρμονία
της καταιγίδας
Και οι νιφάδες του χιονιού
στα μικροσκόπια
Μορφές πανέμορφες
αρμονικά δεμένες
Ποιο μυστικό χέρι
οδήγησε τα μόρια του νερού
στις τέλειες… Συνέχεια
Αφού στεγνά μας ξέγραψες ζωή από παιδιά σου ,
πικρά μας αποκλήρωσες , σαν νόθους , σαν αλήτες ,
μονάχη να τη χαίρεσαι , τούτη την ανθρωπιά σου ,
εμείς αλλού πηγαίνουμε , του σύμπαντος κομήτες .
Ρεφ.
Ταξιδευτές του νου ,
στα βάθη τ’ ουρανού ,
σ’ άλλους αστερισμούς και γαλαξίες ,
αφού η γη πληγή ,
σ’ ουράνια σιγή ,
θα ψάξουμε γι ανθρώπινες αξίες .
Αφού μας περιφρόνησες , τον ήλιο στην καρδιά ,
του νου μας τη διάσταση και την…Συνέχεια
Μ’ ένα τσιγάρο πάντα στο χέρι
στον έρωτά μας στήνω καρτέρι
μαζί του να λογαριαστώ.
Μα ότι κι αν κάνω ότι κι αν λέω
τα δάκτυλά μου μονάχα καίω
γιατί στο βάθος σ’ αγαπώ.
Ρ
Μ’ ένα ποτό κι ένα τσιγάρο
όποια απόφαση κι αν να πάρω
για μένα είναι πια αργά,
έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
για μια ζωή εξαρτημένος
και από σένα κι απ’ αυτά.
Θολά αισθήματα, σ’ ένα άχαρο φιλί,
χάλκινα κέρματα, στο βάθος τρύπιας τσέπης.
Οθόνη «πλάσμα», με ανάλυση υψηλή,
το θρίλερ παίζει μιας ζωής,
μα δεν το βλέπεις!
Νύχτες ονείρων, δαντελένια νυφικά,
στιγμές ανόητες, θολώνουνε τις σκέψεις.
Αγάπη κι όνειρα, κρυμμένα μυστικά,
όλα ακουμπάνε το μηδέν,
να το πιστέψεις!
Λόγια παράξενα γεννάει η σιωπή,
μαύρες εικόνες και… Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την paroikos στις 29 Νοέμβριος 2009 στις 8:45 —
6 σχόλια
Στείρα ανάσα της ζωής , μη δόσεις στο κορμί σου ,
μη το μεθάς με ψεύτικα λόγια και υποσχέσεις ,
μόνο με τ’ άσπρα όνειρα , π’ αγγίζουν τη ψυχή σου ,
ντύσ’ ‘το το φως για να σκορπά , στις μαύρες παρενθέσεις .
Ρεφ.
Μοιάζει η ζωή σαν σέρνεται ,
απ’ του κορμιού τα πάθη ,
άδειο σακί από χρυσό , δίχως σκοπό και χρώμα ,
στ’ όνειρο ανασταίνεται ,
που απ’ της ψυχής τα βάθη ,
άνοιξη σπέρνει στης καρδιάς , το νοτισμένο χώμα .
Καλοι μου φιλοι και φιλες, σας ευχαριστω που μου κάνετε την τιμή να με διαβάζετε,
και να με σχολιάζετε!
Λυπάμαι ειλικρινά, που δεν μπορώ να το ανταποδώσω, ελλείψει χρόνου!
Σας ευχαριστώ και παλι!
Προστέθηκε από τον/την paroikos στις 28 Νοέμβριος 2009 στις 8:27 —
5 σχόλια
Ένας λύκος ουρλιάζει
στο σκοτάδι
Τραγουδά την μοναξιά του
Στην πανσέληνο
Παίζει παντομίμα
Με την σκιά του
Μοναδικός θεατής
Σε θέατρο νυχτερινών σκιών
Ένας λύκος ουρλιάζει
στο σκοτάδι
Ξέρει πως για απόκριση θα πάρει
Την ηχώ του
Το ουρλιαχτό όμως στέλνει
να ταξιδέψει
Με τον άνεμο
Στα δάση και στις χαράδρες
Επιβεβαιώνει την παρουσία του
Στον εαυτό… Συνέχεια
Δεν έχω άλλες αντοχές,
σ’ αυτές τις σκάρτες εποχές,
γι’ αγάπες τρυφερές, να σου μιλήσω.
Κοίτα τριγύρω, ερημιά,
χρόνια, πνιγμένα στη βρωμιά.
Ποιόν έρωτα, ζητάς, να τραγουδήσω;
Σιωπή παντού, και παγωνιά,
κι εσύ ν’ ανοίξουμε πανιά
μου λες, να βγούμε σ’ άλλες πολιτείες.
Δεν μας αφήσαν διαφυγή,
ρουφιάνοι, τσάτσοι, παραγιοί,
μας κλείσαν σε ψευτιές και… Συνέχεια
Προστέθηκε από τον/την paroikos στις 27 Νοέμβριος 2009 στις 15:10 —
8 σχόλια
Γιατί στην αγάπη αυτή δεν μπορείς να πιστέψεις
και ξένοιαστη δίχως γιατί μια φορά ν’ αλητέψεις,
σαν τραίνο περνά η ζωή και στο άγνωστο πάει
και αν δεν προλαβαίνεις να μπεις κάτι μέσα σου σπάει.
Την ομορφιά σου χάρισε απλόχερα η φύση ,
τα πιο αγνά της έβαλε για σένα υλικά ,
μα γέμισες εγωισμό κι αυτός σου έχει στήσει ,
παγίδες σε λασπόνερα και στέκια πονηρά .
Ρεφ.
Απόψε τ’ άστρα ντύθηκες
και τ΄ ουρανού μετάξι ,
μες΄ το σκοτάδι χύθηκες , νεράιδα της νυχτιάς ,
καθόλου δεν λυπήθηκες
τα νιάτα που ‘χουν στάξει
ανθόμελο και έγινες γυναίκα μιας βραδιάς .
Ανθός είσαι που κόπηκες τη ζήση να στολίζεις ,
σαν μαραθείς και…Συνέχεια
Ηθελα να γραψω κατι
κατι ουσιαστικο
κατι που θα καταλαβης
και δε θαναι μυστικο
--------------------------
Μα τιποτα δε μουρχεται
εχει κολησει το μυαλο
και δε θα γραψω τιποτα
τιποτα ναναι καλο
---------------------------
Ηθελα να γραψω κατι
κατι για ξανθα μαλια
κατι για γαλαζια ματια
και για χειλια κοραλια
--------------------------
Μα δεν κατεβαινει κατι
ναναι ομορφο κι απλο
κατι που θα καταλαβης
διχως… Συνέχεια