Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Έμφυτες αρμονίες.

Έμφυτες αρμονίες.
Του Γιάννη Ποταμιάνου

1.
Είναι έμφυτη η αρμονία
στην πολυπλοκότητα
Είναι πολύπλοκες μορφές
τα σύννεφα
Παράξενα θεριά και δράκοι
πύρινοι
Ξερνούν αστραπές, βροντές
και κεραυνούς
Πόσο όμορφα συνθέτουν την αρμονία
της καταιγίδας
Και οι νιφάδες του χιονιού
στα μικροσκόπια
Μορφές πανέμορφες
αρμονικά δεμένες
Ποιο μυστικό χέρι
οδήγησε τα μόρια του νερού
στις τέλειες συμμετρίες
Δεν υπάρχει χέρι μυστικό,
μονάχα το νερό υπάρχει
και η αρμονία του, η έμφυτη

2.
Τις συνθέσεις των χρωμάτων
στον καμβά των λιβαδιών
Ποιος τις ζωγράφισε
Τις μαστουρωμένες παπαρούνες
που λικνίζονται
όλες μαζί στο χορό του πάθους
Ποιος τους φόρεσε τα άλικα
φορέματα
Καμιά ηλιαχτίδα δεν πάει χαμένη
στο λιβάδι
Την αρπάζουν τα άνθη
τα φύλλα και οι βλαστοί
Την μετουσιώνουν σε χρώματα,
σε νέκταρ, σε μυρωδιές
Την κάνουν τροφή για τα πουλιά
ανάσα για τα ζώα
Δεν υπάρχει καμβάς και χρώματα,
μονάχα το φως υπάρχει.
και η αρμονία του, η έμφυτη

3.
Ψάχνουν για εξήγηση τα αρώματα
των λουλουδιών
Τα κλειδιά που συνθέτουν τις μουσικές
της όσφρησης
Οι ορχήστρες των πουλιών
χωρίς μαέστρους
Συγχρονίζονται ο κούκος
και το αηδόνι
Με το βόμβο των μελισσών
να κρατά το ίσο
Καθώς ανεβαίνουν οι ψάλτες
της φωνής, τις κλίμακες
Δεν υπάρχουν μαέστροι των πουλιών
Μονάχα οι ήχοι τους υπάρχουν
και η αρμονία τους, η έμφυτη

4.
Μα το μεγάλο μυστικό
της εξέλιξης
Δεν διαβάστηκε ακόμα
Στο κουκούτσι της φύσης
κρύβεται
Για να μας πει κάποτε,
για τις αηδονοφωλιές της ακροποταμιάς,
τις καρδιόσχημες
Τις πλεγμένες στα φύλα της Ιτιάς
που λικνίζονται σαν καρδιές
στον άνεμο
Για τις γλυκές φωνές των νεοσσών
Που γυμνάζουν τις βραχνές φωνές τους
Ανεβοκατεβαίνοντας αδέξια
τις κλίμακες της μουσικής
Δεν υπάρχει μεγάλο μυστικό
Μονάχα η ζωή υπάρχει
και η αρμονία της, η έμφυτη

5.
Και το φίδι μας παραμονεύει
σαν αμαρτία
Μας δείχνει το εφήμερο
της ομορφιάς
Σπάει την αρμονία
με θάνατο
Σπέρνει στην ορχήστρα
πανικό
Εμπλουτίζει την μουσική
με κραυγές αγωνίας
Με παγωμένες σιωπές
Υπενθυμίζει στους μουσικούς
Πως μόνο μια φορά θα παίξουν
Στης ορχήστρας την αιωνιότητα
Δεν υπάρχει φίδι και αμαρτία
Μονάχα η αιωνιότητα υπάρχει
και η αρμονία της, η έμφυτη

19 Σεπτεμβρίου 2009
Γιάννης Ποταμιάνος

Προβολές: 91

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 29 Νοέμβριος 2009 στις 18:16: Καλησπέρα κι από εδώ, πανέμορφο Γιάννη!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 29 Νοέμβριος 2009 στις 18:48: Καταπληκτικο!!!
καλησπερα

Σχόλιο από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 29 Νοέμβριος 2009 στις 19:47: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ.....ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ .............ΥΠΕΡΟΧΟ.....

Σχόλιο από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος στις 29 Νοέμβριος 2009 στις 20:44: Την αρπάζουν τα άνθη
τα φύλλα και οι βλαστοί
Την μετουσιώνουν σε χρώματα,
σε νέκταρ, σε μυρωδιές
Την κάνουν τροφή για τα πουλιά
ανάσα για τα ζώα
Δεν υπάρχει καμβάς και χρώματα,
μονάχα το φως υπάρχει.
και η αρμονία του, η έμφυτη

Tέλειο, να'σαι καλά..

Σχόλιο από τον/την ELPIDA στις 29 Νοέμβριος 2009 στις 23:57: ΜΠΡΑΒΟ....
ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 30 Νοέμβριος 2009 στις 12:07: Στον αντιδραστήρα του μυστικού
της εξέλιξης, έμφυτες αρμονίες
παραμονεύουν και κινούνται σιωπηλά.

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 30 Νοέμβριος 2009 στις 15:02

Σχόλιο από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 1 Δεκέμβριος 2009 στις 17:10: Έμφυτες αρμονίες.

Στιχοι υπεροχη αυτη ειναι ποιηση ΕΥΓΕ!!!

Σχόλιο από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 1 Δεκέμβριος 2009 στις 20:44: Η αρμονία του στίχου και της ποίησης από τον Γιάννη!!!! Υπέροχο Γιάννη μου!!!!