Από μικρός στα βάσανα

ζωή χωρίς ανάσα

δάκρυ από γλυκάνισο

φωνή ξερή και μπάσα

μου βγάλαν επικήδειο

το πρώτο φως σαν είδα

ο άσωτος εγώ υιός

για τη μαμά πατρίδα

Το μαύρο μου τους μύριζε

το άλλαξαν με χάπι

όταν θολώνει το μυαλό

να ψεύδεται το  μάτι

να βλέπω γύρω μου σκιές

όταν περιπλανιέμαι

και το θεό μου όταν βρω

σαν κλέφτης να απαρνιέμαι

Σχολείο μαύρο πρόβατο

με είχαν…

ΛΕΩ ΤΗ ΠΑΣΑ ΑΛΗΘΕΙΑ

Αν έχω μέσα μου κακία,

Είναι από την αδικία,

Που μου κόπηκε το θάρρος,

Και δεν άντεξα το βάρος.

Λέω τη πάσα αλήθεια,

Γίνηκε χρόνια συνήθεια,

Έτσι πήρα στραβό δρόμο,

Δεν έγειρα ποτέ τον ώμο.

 …

Πόσοι τίμιοι απομείναν

στη φαιδρά ετούτη χώρα

που ντοπαρισμένη είναι

κάθε μέρα μα και ώρα?



πόσοι αγνοί κι ιδεολόγοι

πολεμάνε στον καιρό μας…

Δίχως να έχεις γυρισμό

Η χαρά σου, απέραντη θάλασσα, κύμα το κύμα,

κυβερνά , παρασύρει την καρδιά σου, μαύρη δίψαγε,

τι κρίμα, απροσδόκητα  βρήκαν το άκακο θύμα!

Έφυγες μέσα στις μυρωδιές της άνοιξης,

μόνος σου, επέλεξες πάλι καλέ μου.

 Εκδικείσαι αργά , δίχως να έχεις γυρισμό, δεν θα έχεις.

 Βλεφαροσκεπασμένος  έσβησες καλέ μου,

άλαλους άφησες εχθρούς και φί(δ)ους,

προσπερνάς δεν κοιτάς, περιφρονείς…

Στέλνεις φωνή κι ακρόαση

σημάδια και σημεία

παράδεισος και κόλαση

γίνονται σάρκα μία…

Την ανάγκη μου,

εσύ την κρατάς στη ζωή.

Αναπλάθεται αδιάκοπα,

από το "αν"

της αναπνοής σου...

Τα κάστρα των ονείρων μου

βραχήκαν απτό δάκρυ

πέπλο νωθρό τα σκέπασε

του νου μου δειλινά

τη σκέψη μου καθοδηγούν

σε μολυσμένο χάρτη

ελπίδα που την ρίξανε με δόλο στην πυρά

Η φλεγόμενη ελπίδα κάτω δε θα σωριαστεί

η φωτιά και αν την πληγώνει πάλι όρθια θα σταθεί

τριγυρνάει σαν τσιγγάνα ως τα πέρατα του νου

ζωγραφίζει με γαλάζιο την εικόνα του ουρανού

Τα σύρματα ματώνουνε

της σκέψης τα…

Τη  παραφροσύνη σε λευκό χαρτί

έστησα μπροστά μου κι’ έδωσα εντολή

στο μυαλό να οπλίσει,  με ροδόσταμα

λέξεις  που  εξοπλίζουν,  ένα … απόσπασμα.

Διέταξα τα λόγια  να συστρατευτούν…

Τα καταπράσινά σου μάτια

Φωτοβολίδες μες τη νύχτα

Μου κάνουν την καρδιά κομμάτια

Φαρμάκι με κερνούν και πίκρα



Μια με του έρωτα τη φλόγα

Μια με το δάκρυ του καημού

Μια στης αγάπης την πιρόγα

Μια στα…

Στη θέα

κι αυτού του φθινοπώρου,

βρίσκω την υπενθύμιση πως,

από τότε ακόμα,

δε μπόρεσα να υπολογίσω ξανά

πόσες ψιχάλες χρειάζονται

για να φτιάξουν την όψη από ένα δάκρυ.

Ποιός είναι ο σωστός αριθμός,

από το μηδέν μέχρι το άπειρο.

Με δυσκολεύει πολύ,

το ό,τι κλαίω κι εκτός αυτής της εποχής.