Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οκτώβριος 2011 Καταχωρίσεις ιστολογίου (164)

Διχασμένη πεταλούδα

Γεννημένη μες στην στάχτη στις προπέλες της ζωής

βουτηγμένη μες στο ψέμα δάκρυ άσπλαχνης βροχής

ψάχνοντας να βρεις το αστέρι να σου γιάνει την πληγή

ματωμένο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 21 Οκτώβριος 2011 στις 21:30 — 11 σχόλια

ο δάσκαλος

-Γγιώργκο…Γκιώργκο..

-μπρρρρ..εσύ είσαι Μουαμάρ ?

-εγκώ ειμαι σύντροφε !

-γιατί σε βλέπω κατακόκκινο?

-γκιατί εντω κάτω έκει όλο φωτιές !

-και τι θέλεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την marakos στις 21 Οκτώβριος 2011 στις 20:00 — Χωρίς σχόλια

Σταυροβελονιά.

Συννεφάκια, συννεφάκια

τα τσουγκρίσαμε.

Έφτασε η βροχή στα μάτια

πλημυρίσαμε.

Πάνω π’ ήτανε γαλήνη

σήκωσε βοριά,

τρικυμία στο μυαλό…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 21 Οκτώβριος 2011 στις 19:55 — 8 σχόλια

Έχει πολύ ομίχλη.
Ο προσωπικός χώρος,
με πόρτες,
παράθυρα,
αυτιά και μάτια κλειστά,
δε φαίνεται να διατρέχει κίνδυνο,
αλλά από την πόλη
και τους δρόμους της,
δε φαίνεται τίποτα.
Και είναι ακόμα πιο τρομακτικοί,
αυτοί οι σκληροί ήχοι
που έμειναν ν' αναπαράγονται στο νου,
χωρίς εικόνα.
Κανείς δε ξέρει πλέον,
αν πρόκειται όντως
για ένα καιρικό φαινόμενο,
ή αν έχει θολώσει τόσο πολύ,
επιτέλους,
η παραλυσία.

Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 21 Οκτώβριος 2011 στις 18:12 — 7 σχόλια

μια φάτνη στα ερείπια

έρχονται τα Χριστούγεννα

και κάποιοι μοναχοί τους,

δεν θα στολίσουνε δεντρί

θαναι βαριά η ψυχή τους

οι αναμνήσεις οι παλιές

στοιχειώνουν το μυαλό…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την marakos στις 21 Οκτώβριος 2011 στις 11:56 — 4 σχόλια

Σύγχρονη δικαιοσύνη

Η ζωή γίνεται όλο και πιο μακάβρια

και οι κριτές της κρίνουν αλύπητα

και δίκαια γι'αυτούς συνάμα.

Ο άνθρωπος λιώνει,

οι ψυχές εγκαταλείπονται.

Και η ύλη αυτή χωρίς αισθήματα

κατηγορεί και συκοφαντεί,

κυνηγάει αλύπητα

ψάχνοντας για νέο θύμα.

Και εγώ τώρα πια,

αφορισμένος από αυτές τις ύλες

εγκαταλείπομαι και στέκομαι μόνος.

Το δάκρυ δεν ωφελεί,

δεν υπάρχει ένωση, σκοπός.

Το θεατρικό έργο συνεχίζεται.

Περιχαρείς οι ύλες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γεωργαράς Νικόλαος στις 21 Οκτώβριος 2011 στις 7:47 — 5 σχόλια

Το Ελάχιστο

Τώρα που η διάθεσή μου
για μονολόγους "μακράς πνοής",
κείτεται ξεθωριασμένη
στο βυθό της επανάληψης,
αρκεί η περιδίνηση ενός "Ζω",
στον κοχλασμό των αποψινών σκέψεων,
για να πιώ με δίψα τον πρωινό ήλιο.

Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 20 Οκτώβριος 2011 στις 18:28 — 6 σχόλια

Αφιερωμένο στους αγαπημένους Ευρωπαίους συμπολίτες μουαπό την Καίτη Αναγνώστου, Πέμπτη, 20 Οκτώβριος

2011 στις 12:01 μ.μ. Ενώ κοιμήθηκα μια χαρά απο βραδύς, ξύπνησα .......μεσούσης της κρίσης, που ..... δεν θα μας ακουμπούσε, επικύνδινη, φτωχή, τεμπέλα,περιττή δημόσιος υπάλληλος, ή αρχηκλεφταράς ιδιωτικός, μεγαλοφειλέτης φοροφυγάς επιχειρηματίας, χοντροκοιλαράς απ΄την ατέλειωτη μάσα, άχρηστος ευρωπαίος συμπολίτης, υπό πτώχευση -χρεωκοπεία σε καθημερινή βάση. Παρά λίγο να πείσουν ότι είμαι βάρος στους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ο βασικός φταίχτης σχεδόν για όλα τα προβλήματα σου και ότι φταίω εγώ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Αναγνώστου Καίτη στις 20 Οκτώβριος 2011 στις 12:09 — 2 σχόλια

Yπέρτατη στιγμή..

Αιθέρια η ένωση μας
με κρατάει γερά,
χωρίς να μπορώ να ξεφύγω
από τα μάτια σου,
αποδυναμωμένος
από τα φιλιά σου
λαχταρώ την υπέρτατη στιγμή..

Σαν υπνωτισμένος
κατεβαίνω τα σκαλοπάτια
του έρωτα, φλεγόμενος
από το συναίσθημα
που εμφύτεψες
απουσία μου με
την ιδία μου Θέληση.

Προστέθηκε από τον/την santana στις 20 Οκτώβριος 2011 στις 10:04 — 7 σχόλια

Σαν πράσινο

Σαν πράσινο διάφανο, αχνό,
ενός απόμερου και μυστικού βυθού,
που σώμα ανθρώπινο ποτέ του δεν μαγάρισε,
έτσι το βλέμμα σου εγκλωβίζω.

Και τ'ανασύρω βιαστικά απ΄τη μνήμη
για να΄μαι ο πρώτος που αργά, ηδονικά,
και με ευλάβεια μαρτυρική,
θα βαπτισθώ μες στη λυτρωτική του δίνη.

Προστέθηκε από τον/την Γεωργαράς Νικόλαος στις 20 Οκτώβριος 2011 στις 8:19 — 5 σχόλια

Ρολά κατέβασε ο νους

Ρολά κατέβασε ο νους να πάρει μια ανάσα

κουράστηκε ανάμεσα στα πρίμα και τα μπάσα

στην εξορία έστειλε το γυρισμό του ασώτου

και περπατάει μοναχός στον έβδομο ουρανό του.

Επιθυμίες άτρωτες και όρκοι παρτιζάνοι

αγάπες του αλύτρωτες που είχανε πεθάνει

τα ρέστα τους , τού ζήταγαν να κάνουνε ταμείο

σε ένα δίχως νόημα , κακόγουστο…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 20 Οκτώβριος 2011 στις 1:30 — 17 σχόλια

Ο Τσικνοπάλιαγκας ...

=====================

Τη μετρημένη μου ζωή

ζώ σε ταβάνι μαύρο,

με λένε τσικνοπάλιαγκα

και όχι ψάρι γαύρο !

Από της σόμπας την πνοή

λαμνίζομαι όλη μέρα

καμιά σχέση με σάλιαγκα

και προκαλώ φοβέρα !

Τα θηλυκά τρομάζουνε

άμα τυχόν με δούνε

με φλίτια με ψεκάζουνε

σκουπόξυλα κρατούνε !

Με λεν αράχνη μερικοί

άλλοι και παλιαντζίδα

τσικνίστικα απ’ τον…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 20 Οκτώβριος 2011 στις 0:24 — 16 σχόλια

ΤΟ ΕΠΙΔΟΜΑ (γελοιογραφία μου)

Προστέθηκε από τον/την marakos στις 19 Οκτώβριος 2011 στις 23:54 — 2 σχόλια

Βγάλανε μαζί φτερά!!!

Βγάλανε μαζί φτερά!!!

Χούχου χούχου εσύ στο τζάκι

κι ο σπουργίτης στην αυλή

τα τζιτζίκια με λαλιά του

ήθελε να μιμηθεί...

Απαρνήθη τη φωλιά του

και το τζάμι σου κροτεί.

Άνοιξε να ρθω στο τζάκι

μήπως φτιάξω τη φωνή...

Εσηκώθεις κι ήρθε ντάμα

στην αγκάλη σου μαζί.

Tουρτουρίζατε απ` το κάμα

πιάσατε και την καλή...

Μπρος…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 19 Οκτώβριος 2011 στις 21:42 — 16 σχόλια

Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Από μια άποψη,

η αφιέρωσή μου

μοιάζει να έχει εξαφανιστεί.

Δε φαίνεται πουθενά.

Μόνο αν το αίσθημα του φιλιού

που την αποτελούσε,

αναζωπυρώνεται

καθώς κοιτάζεις το κορμί σου,

θα μπορούσε να πει κανείς

πως δεν πήγε χαμένη.

Προστέθηκε από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 19 Οκτώβριος 2011 στις 19:40 — 6 σχόλια

ΟΙ ΑΛΙΜΟΝΟΙ (σαν μιά γροθιά)

-ευτυχώς ψηλέα μου..

-τί "ευτυχώς" φίλε μου ?

-που ξεσηκώθηκε ο ντουνιάς για την ακρίβεια..

-είσαι σίγουρος ότι ξεσηκώθηκε ?

-αμέ,τους είδα με τα μάτια μου σήμερις στη μαρκέτα !…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την marakos στις 19 Οκτώβριος 2011 στις 19:28 — 2 σχόλια

Γεμίσανε οι πλατείες

Προστέθηκε από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 19 Οκτώβριος 2011 στις 16:00 — 9 σχόλια

Εις την παρέα

Μες στην παρέα ώρα πολλή εγέλασα, αστειεύτηκα,
ανείπωτες ιστορίες είπα στους άλλους,
που με άκουγαν με θαυμασμό κι αληθινή συμπάθεια.

Μα ξάφνου κι'αφού δεν είχα τίποτε να πω,
κοίταξα γύρω σιωπηλός, ξεροκατάπια την αναμονή μου..

Είχε έρθει πάλι εκείνη η ώρα, που η θλίψη με παραμέρισε
για να μου θυμίσει να τη θυμηθώ.

Προστέθηκε από τον/την Γεωργαράς Νικόλαος στις 19 Οκτώβριος 2011 στις 8:56 — 5 σχόλια

Έκλαψα που την έχασα ...

==================================

Πρώτη φορά ερωτεύτηκα στα δώδεκά μου χρόνια,

σχολειό μαζί πηγαίναμε στην πέρα γειτονιά,

την πούλησα στους φίλους μου για δώδεκα χαρτόνια

και μιά, μ’ αγκίστρια τέσσερα, γαλάζια μπετονιά.

------------

Έκλαψα που την έχασα γιατί την αγαπούσα

στα μάτια της χανόμουνα σε τρυφερή φωλιά

αητός βουνού γινόμουνα σε κορυφές πετούσα

μέλισσα που γευότανε άνθη στην…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 18 Οκτώβριος 2011 στις 20:55 — 20 σχόλια

ΔΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

ΔΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Όλο μου δίνεις τους λόγους,

Να πηγαίνω σ’ αστρολόγους,

Ας λες πως στα ειδύλλια,

Δε χωρά μεγάλη ζήλεια.

Όλο μου δίνεις τους λόγους,

Να γυρνώ σα τους γυρολόγους,

Ας διαρρηγνύεις τα ιμάτια,

Δε με θες για τη πραμάτεια.

Όλο μου δίνεις τους λόγους,

Να τρέχω στους ψυχολόγους,

Ας μην είσαι «δήθεν» κάποια,

Τότε πως και παίρνω χάπια.

Όλο μου δίνεις τους λόγους,

Να ρωτώ…