Κάγκελα δεν δαμάζουνε όνειρα και ελπίδες,

οι φυλακές δεν συγκρατούν τις πρώτες ηλιαχτίδες,

με αλυσίδες δένουνε τα χέρια και τα πόδια,

δε συγκρατείται όμως ο νους  θα ταξιδεύει αιώνια.

Μαστίγια πληγώνουνε το δόλιο το κορμί σου

ο πόνος είναι όμως μικρός να φτάσει στην ψυχή σου

τι και αν το κατακτήσουνε γυμνό είναι το σώμα

μπορείς να ζεις ελεύθερος στο κόκκινο το χρώμα

Μπορεί αυτοί να φταίξανε η να ναι…

Με υποθέσεις

αναισθητοποίησα

τη ζωή μου.

Καθυστέρησε να νιώσει

το κρύο

του πιο πρόσφατου απολογισμού,

κι αυτός

την πρόλαβε γυμνή.

Με τριακόσιους κι άλλους τόσους

τρύπες άνοιγες συνέχεια

εις τα ύφαλα του πλοίου

να νερά για νά 'μπουν μέσα

πουλημένοι και προδότες

φτιάξατε δικούς σας…

Τι μπορώ να κάνω,

να νικήσω τα εμπόδια

και να' ρθής τώρα που

και εσύ το θέλεις,

σκέψεων ροές

αφυπνίστηκαν

και μαστιγώνουν

το υποσυνείδητο μου…

μακριά εκεί που

αντέχει το όνειρο,

να τρέξουμε τώρα

που η άφιξη πλησιάζει,

και η ανοχή είναι

άγνωστο το πόσο

Κουπλέ

Γι’  όλα υπάρχει η  πρώτη φορά

στη  κάθε αρχή, ένα τέλος.

Τη  λύπη  διαδέχεται  πάντα  η  χαρά

που  στέλνει στον έρωτα βέλος.

Τον  άλυτο  γρίφο, θα έρθει  στιγμή

πανέξυπνος   νους,  να…

ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΗΜΕΡΩΣΕ

Μοναχός μου έμεινα,

Και άρρωστος έγινα,

Φάρμακα ας έπινα,

Τα μάτια αχ! έκλεινα.

Όμως να ξημέρωσε,

Τον ήλιο φανέρωσε,

Η ψυχή πια μέρωσε,

Η Παναγία με λευτέρωσε.

Για αγάπη έλεγα,…

Λόγω έκτακτης ανάγκης,

το κοχύλι αυτό,

δεν ανήκει πια

στη διακόσμηση του δωματίου.

Προωθείται

στην πρώτη γραμμή

των συμβολισμών που επείγουν.

Πρέπει

να ζωντανεύει ανελλειπώς,

την παρηγοριά ενός καλοκαιριού.

Πάνε δυο χρόνια, δεν μιλώ Ελληνικά

και είδα το Σεμίραμις στου λιμανιού την άκρη

στην πρύμνη η σημαία μας χοροπηδά

και η καρδιά μου τώρα τον ρυθμό της έχει χάσει

μια σκάλα που την ανεβαίνω βιαστικά

να μπω ξανά σε ένα κομματάκι της πατρίδας

και όπως μπαίνω αναπάντεχα, γοργά

είναι στιγμή όπου ποτέ σε…

Είναι του γέρου του τρελού η φυσαρμόνικα

που βγάζει κεινους τους περίεργους τους ήχους

και πλημυρίζουν την καρδιά σου συναισθήματα

όταν παντρεύονται με ερωτευμένους στοίχους

Σαράντα χρόνια σε φιλόξενη κωλότσεπη

γνώρισε έρωτες χαμόγελα και δάκρυ

αγόγγυστα σαν έγνεφε του ερχότανε

και του κρατούσε συντροφιά   από άκρη σε άκρη

Τώρα που όλοι οι φίλοι τον ξεχάσανε

στέκει εκεί αγέρωχη και περιμένει

να νοιώσει μέσα της και πάλι…

Κακά τα ψέμματα.

Καμία απο αυτές

τις προσπάθειες ανεύρεσης,

δεν αποτελεί οδηγό ματαιοπονίας.

Η αιμορραγία,

πράγματι γεννήθηκε.

Απλώς,

το αίσθημα του πόνου,

έτσι οξύ καθως είναι,

ταίριασε και χάθηκε

μέσα στη προθυμία κάποιων ανθρώπων,

που έσκυψαν,

για να μειώσουν την εδώ αγωνία.

Όσο για τις στεγνές αποδείξεις,

αυτές δεν υπάρχουν πιά.

Μονάχα σε περίπτωση μοναξιάς,

ίσως…

Γέμισες τις ώρες

τα λεπτά, τις στιγμές μου,

μια οπτασία σαν εσένα

δεν μπορεί να περιοριστεί

σε λίγο χρόνο, να συνευρίσκεται

τυχαία χωρίς νόημα,

αναπλάθεται και

μεσουρανεί κάθε στιγμή…

μα τα λόγια είναι λίγα,

καθώς συσσωρεύονται

ακούραστα στην σειρά,

να σε αγκαλιάζουν

ζεστά κάθε βράδυ, όταν

σε βρίσκουν γυμνόστηθη,

και με ηδονή  απεριόριστα

Σε κλίμα χωρισμού τώρα μετράω τα κομμάτια μου 

ολα μένουν εδώ και ολα γυρίζουνε μες τα μάτια μου…

Ας κλάψω μόνος...

Καλύτερα έτσι.

Κάτω απο τέτοιες συνθήκες υγρασίας,

σαπίζουν τα ψέμματα

κι ό,τι στο εξής θα σου χαρίζω,

θα είναι στ' αλήθεια

δικό μου.

Πρόσεξες ότι διέκρινα

την κάθε λεπτομέρεια

μέσα από το βλέμμα σου,

αγκίστρωσες την ματιά μου

επάνω σου κι έπειτα

αφήσαμε τους εαυτούς μας,

να  ανταποδώσουν την

αδάμαστη εσωτερική ενέργεια..

Γεύσεις κι’ οσμές  ιδανικές 

ξεχώρισαν στην κίνηση,

σαν ξεδιπλώθηκε το κορμί σου, 

υποσχόμενες μια απόλυτη

συνταύτιση, σε έναν