Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Σεπτέμβριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (136)

ΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΦΑΝΙΔΗ???

ΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΟΡΦΑΝΙΔΗ?

Προστέθηκε από τον/την Χαμογελο στις 12 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:27 — 2 σχόλια

ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕ ΛΗΣΜΟΝΗΣΑ

Τ’ άστρο σβήστηκε εκεί

το νιώσαμε κι οι δύο.

Πώς, πονέσαμε πολύ

πικρό, πιοτό το αντίο.

Ποτέ μου δε λησμόνησα

τι σήμαινες εσύ,

για εμένανε εσύ.

Ποτέ, καρδιά δεν έδωσα

σε ξένη αγκαλιά

σε αλλουνού φιλί.

Το πλοίο μίσησα τρελά

που μ’ έκλεψε μακριά σου.

Να’ ρθω νοστάλγησα ξανά

να’ ρθω στη γειτονιά σου.

Ποτέ μου δε λησμόνησα

τι σήμαινες εσύ,

για εμένανε εσύ.

Ποτέ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την mytilinia στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:12 — 9 σχόλια

ΜΗΝ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΑΛΛΟ

Με βομβαρδιζεις συνεχως

και εχει πια γεμισει

το κινητο μηνυματα

και εικονομηνυματα

ποτε με λογια τρυφερα

και ποτε με καταρες

σταματα πια να μ ενοχλεις

και να χαλας μοναδες

----------------------------

Μη στειλεις αλλο μηνυμα

δε θα σου απαντησω

θα μ αναγκασης δυστηχως

το κινητο να κλεισω

σου τοπα εμεις τελειωσαμε

με ολα οσα ταζεις

γινεσαι ενοχλητικη

αστο μην το κουραζεις

επρεπε αυτα να τα σκεφτεις

πριν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:16 — 2 σχόλια

Στις εκκλησιές του Μαμωνά

Τα φουσκωμένα τα πουγκιά,

τρέμουν μη γίνουν στάχτη,

γιατί τ' απένταρα παιδιά

τα 'χουν μεγάλο άχτι...

...Τα καταριούνται να καούν

στις πλούσιες τις τσέπες

και καρβουνάκια να γινούν

στης αφραγκίας τις στέπες.

..................................

Μονά-ζυγά, ζυγά-μονά,

ξεφούσκωσέ τα, Μαμωνά,

τα φουσκωμένα τα πουγκιά !

Πιάσ' τα, ξεφούσκωσέ τα

κι ωραία μοίρασέ τα

κι άμα δεν ξέρεις, δώσ' τα

όλα στον Παλιοκώστα,

που… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Afroditi στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:00 — 6 σχόλια

Ευτυχώς...

Ευτυχώς

Που είμαι σε φάση

Που μ’ αρέσει να τα κάνω όλα.

Να λυπάμαι , να σιχαίνομαι,

Να χαίρομαι , να πεισμώνω,

Να μπλοφάρω , να θυμάμαι.

Να ντρέπομαι για λογαριασμό

Αυτών που δεν ντρέπονται για τίποτα.

Ευτυχώς που το μυαλό

Μπορεί ακόμα και πετά .

Ευτυχώς που σ’ αυτή

Την παράλυτη εποχή

Οι κουβέντες μας μετριούνται

Σε κλίμακα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 11 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:09 — 9 σχόλια

Φρηντα

Στον δρομο παλι γυριζα

προχωραγα και σφυριζα

δεν εβλεπα την τυφλα μου

πιο περα απο την μυτη.

Ποιος διαολος μου εκλεψε το σπιτι;;;

Μια κυρια μου μιλά

και με πιανει απαλα

ειστε λεει μου καλα;;

Που μενετε; που μενω; πιο κατω

μαλλον σε κεινη τη στροφη

ή λιγο παρακατω.

Εγω-μου δηχνει-να εδω

στο σπιτι ετουτο το μικρο

και μεσα με τραβαει.

-Ελα, δεν φενεσαι καλα

Θα σου φτιαξω τσαϊ.-

Παει καιρος,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:32 — 9 σχόλια

Μαυρη βροχη

Η αυλη της κυρα Ελευθεριας

δεν εχει καθετη ιδιοκτησια , μοναχα οριζοντια

με την κυρα Σκλαβια , με ποσοστα κυριοτητας η μια στην αλλη

κι ολο μπερδευονται τ' ανθρωπινα κορακια

στεκουν στα καγκελα τους και καρτερουν ονειρα αλλων...

ξερεις...

υπαρχει και η αλλη πραγματικοτητα διπλα σου

αυτη που σχιζεις με τ'αγκαθια του μυαλου σου

η αλλοτε παλι κλεινεις τα ματια στον ηλιο

και το κοκκινοκιτρινο χρωμα στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την astrojoggi στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:00 — 8 σχόλια

ΚΑΛΕΣΜΑ Β

Στοὺς τοίχους περπατῶ καὶ στὰ πατάρια·

δὲν εἶμαι παρὰ μόνο ἡ σκιά σου

ποὺ κλέβω ἀπ’ τὶς νύχτες τὰ φεγγάρια

κι ἀστέρια ἀνασκορπῶ στὴ συννεφιά σου.

Δὲν εἶμαι παρὰ μόνο τὰ χορτάρια

ποὺ φύτρωσαν στὰ πέτρινα σκαλιά σου·

μ’ άγάπη ἡμερωμένη καὶ καθάρια

τὰ λίγα φυλλαράκια μου στοχάσου

καὶ ῥίξε μου νερὸ μ᾽ ἕνα ποτήρι

νὰ φύγῃ ἀπὸ πάνω τους ἡ σκόνη,

ν’ άνθίσουν τὰ λουλούδια μου κι ἡ γῦρι

στὸ ἡλιόλουστο μικρό σου τὸ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ααρών Μνησιβιάδης στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 16:08 — 9 σχόλια

ΚΙΤΡΙΝΙΣΜΕΝΕΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Οι κιτρινισμένες εφημερίδες που ‘χαν σκοπό

να κατακάτσουν στα συννεφιασμένα συρτάρια ,

δίπλωσαν ξαφνικά και πήραν σχήμα άλλο για να ακολουθήσουν

τα παιδικά χαμόγελα που με ανέστησαν .

Δε θα με πίστευε ο βοριάς όταν θα του ‘λεγα

να ανεβάσει στον ώμο του μια σαΐτα με φυλαγμένο

μυστικά στα φτερά της κάποιο πρωτοσέλιδο χθεσινό .

Εκείνος λησμονούσε ουρανούς που είχαν γεύση άλλη .

Κι ήξερε πως με τόσες ακάθαρτες ανάσες

δε θα μπορούσε να πετάξει μακριά ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:29 — 4 σχόλια

χρυσαετος

Πες μου περηφανε χρυσαετε απο ψηλα

τον κοσμο πως τον βλεπεις απο πανω;

ειναι οπως εδω στα χαμηλα

ή μηπως σαν ανθρωπος, κατι χανω;

''Τις μερες τις περναω ψαχνοντας τροφη

σε λοφους, σε βουνα και σε λαγκαδια

πολλες φορες, η μοναξια ειναι σκληρη

και ατέλειωτα ειναι τα κρυα βραδια.

Μα δεν θα αλλαζα την μοιρα μου ποτε

Ζωη, αν γινοταν, ανθρωπινη να ζησω

τα ψηλα βουνα, τον ουρανο, ωϊμε

ποτε δεν θα μπορουσα να τ’ αφησω.

Κ’αν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 10 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:15 — 9 σχόλια

Αλχημικες Αστροφεγγιες

Σε οτι ερωτευεται ο Ηλιος φτανουμε.
Αν μπορουσα να τον ταξιδεψω στα Ονειρα μας
θα εδυε για παντα
στα χρωματα της Αγκαλιας μας

Οτι ερωτευεται το Φεγγαρι εχουμε
Χλωμιασματα Ουρανου στα Ισκιωμενα φιλια μας

Αλχημικες Αστροφεγγιες ειμαστε.
Στα τοπια της Μαγειας του Ερωτα

Προστέθηκε από τον/την agrafos στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:59 — 12 σχόλια

Απελπισμένη τροχιά

Διάσημες στιγμές.Ανόητα ντυμένες
στο κενό κοιτάζουν.
Αποζητούν ρόλο σε ταινία χωρίς πλοκή.
Αθώα μάτια,ένοχα πάθη
αναστατώνονται, ξυπνούν.
Εκωφαντική σιωπή.
Λίγα λόγια.Μεγάλα λόγια
κυνηγημένα,τρέχουν
στον παράδεισο της μοναξιάς τους.
Ανάμεσα τους,περιφέρεται
σε λάθος τροχιά η ανάγκη
της αγάπης .
Απελπισμένη ξεγελιέται.
Γυρεύει να ορίσει
το σενάριο που την ορίζει.
Μόνο για μια στιγμή.
Άσημη κι ασήμαντη.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 12:40 — 13 σχόλια

βερα φοβου

Δεν εχω ορεξη να σηκωθω απ’ το κρεβατι

αλλη μια μερα τα ιδια πως να ζησω,

ποσο θα ηθελα ολα να τα αφησω

να κυνηγησω μια ιδεα αποστατη.

Τι να πω στον εαυτο μου σαν ελθει η μερα

και ο θανατος φανει γυμνος εμπρος μου

και μου πει ειρωνικα, το χερι δωσμου

να του πω πως μια ζωη φορουσα βερα;

Φορουσα βερα σ' οσα επρεπε να κανω

φορουσα βερα στον μισθο, στην κοινωνια

καλος που ηταν, θα πουν καποιοι σαν παιθανω

μα καποιοι αλλοι ισως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 2:01 — 9 σχόλια

Ανθρήνη έμπλεη Άρρηκτου μονολόγου

Δε θα νικηθώ.

Στο Φώς θα διαμείνω

στο ίδιο μου αυτό φώς.

Λούστηκα το χάδι Του.

Χόρτασα του Δνοφερού το Νύχι.

Έπεσα με φορά όλες τις αναβολές μου

μαχαίρι

Βρέχει κρουνηδόν έξω.

Το φόρεμά μου λεπτό

πέδιλα χωρίς ομπρέλα

Θερινή βροχή.

Ευλογημένη.

Καταραμένη.

Αφιόνι και βάλσαμο.

Πόνος σε εκκωφαντικά

λάλες φρἀσεις ρἐκβιεμ

αδιάπτωτες

πάνω μου γύρω μου

Ο αριθμός τους εφάμιλλος

των σταγονιδίων

της… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 9 Σεπτέμβριος 2009 στις 1:00 — 15 σχόλια

Θεατής

Σε μια εξέδρα θεατών

θα σπαταλάς τα χρόνια

απ'τη ζωή σου είσ' απών

και λιώνεις σαν τα χιόνια

Μόνος σου παρακολουθείς

καράβια να σαλπάρουν

τυχαία ρότα δεν θα βρεις

μιας κι οι θεοί λουφάρουν

Και όλο θα χειροκροτάς

των άλλων τα ταξίδια

και τ'όνειρό σου θα σκορπάς

στα ξένα τους παιχνίδια

Σε μια εξέδρα θεατών

θα μεινεις μια φιγούρα

π'αναπολεί το παρελθόν

και βλέπει μια μουτζούρα

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:30 — 11 σχόλια

ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ

Στον πειραια μεγαλωσα

στον πειραια γερναω

και στα μικρα δρομακια του

αποπαιδι γυρναω

μανιατικα καλλιπολη

ταμπουρια δραπετσωνα

στο βωκο στην πειραικη

παιρνει η ζωη μου χρωμα

------------------------------

Εδω θα μεινω φιλοι μου

ωσπου ναρθει ο χαρος

ο χαρος ο αχαραντος

τα ματια μου να κλειση

ενα βραδακι βροχερο

του φθινοπωρου βραδυ

χερι με χερι εγω κι αυτος

να παμε για τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:33 — 5 σχόλια

ΞΕΝΩΝΑΣ

Οι τελευταίοι φίλοι αποκοιμήθηκαν νωρίς

στο γδαρμένο πάτωμα του ξενώνα .

Δεν ήξερα πως θα τους συναντούσα εκεί ,

να ξεμακραίνουν απ’ τον ύπνο μου λαθραία .

Κάτω από το χαλί είχα αφήσει τα ξύλινα κλειδιά

που ανοίγουν ετούτη την πόρτα .

Εκείνοι κατάκοποι καθώς ήταν δε σκέφτηκαν

να ακολουθήσουν το φως που δραπέτευε από τη χαραμάδα .

Και να που βρέθηκαν στο μέρος που φιλοξενούσα

τις περαστικές σκιές μου .

Έκλεινα τα αυτιά μου για να μην ακούω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Μιχάλης13 στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:14 — 4 σχόλια

DARK DELIGHT

Σε στιγμή σκοτεινή τρέλανέ με,με φιλιά,ηδονές και μαχαίρια,αγάπη τυφλή,μαδημένη,στον ιστό σαν γυμνή πεταλούδα.... Αυτόχειρες πρίγκηπες που καήκαν,σε κολάζ παιδικών δωματίων,η θλίψη της κούκλας κι ο πονος,μυρωδιά φλογερής αμαρτίας...

Σε στιγμή σκοτεινή φούντωσέ με,ο οργασμός της ψυχής και το κλάμα,ενα φλέρτ που γεννήθηκε νύχτα,την αυγή ένα αντίο για πάντα...

Το πιστόλι βαριά ανασαίνει,η φρίκη,ο σπασμός κι οδύνη,κουβεντούλα σκιών και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ekptwtos στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:12 — 8 σχόλια

Αν έλειπες κι εσύ.....

Συννεφιασμένο πρωινό.

Οι πρώτες σταγόνες βροχής

Σκάσανε μύτη.

Ένα αλλιώτικο

Υγρό αεράκι

Φυσάει προς τα δω.

Το ανασαίνω όσο γίνεται.

Βουτώντας μέσα

Στην πικρή καφέ θάλασσα

Που έχω στο φλιτζάνι μου

Σκέφτομαι τι θέλω

Τι κάνω εδώ.

Σκέφτομαι ακόμα

Τι σόι πράγμα

Θα ήταν ο κόσμος μου

Αν έλειπες κι εσύ.

Ο ήλιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:13 — 10 σχόλια

ΒΡΕΧΕΙ

Βρεχει ο θεος με το θεο

τα τζαμια εχουν θαμπωσει

εχουν ανοιξει οι ουρανοι

κι ο νους εχει θολωσει

----------------------------

Ρ

---------------------------

Κι εγω μεσ τη τζαμοπορτα

τα τζαμια ζωγραφιζω

αφηρημενα κι ασκοπα

και στο κενο κυταζω

μετρω τις σταλες της βροχης

και τα λεπτα που φαυγουν

και λογια ασυναρτητα

χωρις φωνη φωναζω

------------------------------

Βρεχει ο θεος με το θεο

σταματημο δεν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 8 Σεπτέμβριος 2009 στις 10:24 — 3 σχόλια