Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιανουάριος 2010 Καταχωρίσεις ιστολογίου (247)

Συμπληγάδες …

*

Τις συμπληγάδες του μυαλού μου διαβαίνοντας

κινδύνεψα την πίστη μου να χάσω ,

κάθε αρχή και όρκο παραβαίνοντας

προσπάθησα στο άπειρο να φτάσω .

Καράβι κουρασμένο απ` τα κύματα

γινόταν το κορμί μου κάθε βράδυ ,

έρμαιο σε σειρήνες και προβλήματα

ψάχνοντας φίλους μέσα στο σκοτάδι .

Δαίμονες το μυαλό εξουσιάζοντας

μπορούσαν τη ζωή μου να ορίζουν ,

τα ένστικτα και τις ορμές ελέγχοντας

με τρόπο που αυτοί μόνο γνωρίζουν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 10:50 — 13 σχόλια

Ανεργία

Εδώ και ένα χρόνο της ανεργίας το σκοτάδι με σκεπάζει
Τώρα νιώθω σαν ένα πεταμένο αποτσίγαρο στο δρόμο
Το φορτίο της ζωής ασήκωτο στον κουρασμένο μου τον ώμο
Κι η βασανισμένη μου η καρδιά πονεί κι αναστενάζει.

Τ’ ανήλικα παιδιά μου στερούνται ακόμα και το ψωμί
Η γυναίκα μου στο κρύο μας σπίτι απελπισμένη και χλωμή
Τα χρέη μάς έχουν κατακλύσει σαν χειμωνιάτικη βροχή
Αχ, κοινωνία, πόσο άδικη στ’ αλήθεια είσαι και ωμή.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 27 Ιανουάριος 2010 στις 7:20 — 7 σχόλια

Παιχνίδια στον πλανήτη (μελ. - Κλεαρχος)

...mp3Εδω το ακουτε

Δεν ξέρω αν γεννήθηκα στο μάτι του κυκλώνα

ή αν η μοίρα έπαιζε παιχνίδια στον πλανήτη

και με πολέμους ξόδεψε τον άμοιρο αιώνα

όμως μοιραίο ήτανε να ζήσω τόση φρίκη

Δεν ξέρω αν μεγάλωσα με πλύση εγκεφάλου

ή αν σχολείο πήγαινα μονάχα για καφέ

αν στο μυαλό μου βάλανε τη γνώση κάποιου άλλου

όμως έτσι κατάλαβα το ψέμα σου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 18:00 — 22 σχόλια

ΣΗΜΑΔΙ ΚΟΚΚΙΝΟ

Νύχτες μαρτύριο , σαν δηλητήριο

στα χείλη μου την μοναξιά κερνάτε

Δεν το μετάνιωσα, που σε συνάντησα

Φονιά μου κι άγγελε μου μη λυπάσαι

Ήταν η σχέση μας , ένα μυστήριο

Μιας προφητείας που δε λέει να θεριέψει

Σημάδι κόκκινο σε κύκλο ομόκεντρο

Σε στόχο που η ζωή μου έχει θρέψει

Στο μισοσκόταδο , στυγνό απόβραδο

Της μοναξιάς ντύνω τον εφιάλτη

Υγρά τα μάτια σου κι ένα χαμόγελο

Σαν τότε στων ονείρων μας το χάδι

Νύχτα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 17:30 — 4 σχόλια

Η ΚΑΛΟΥΛΑ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ!!!

Αγαπούλα μου αμ σόρυ

που όλο σφίγγω τον κλοιό,

στην κοιλιά μου μία κόρη

κουβαλώ κι έναν υιό.

Παρά ένα σε εννέα

μήνες, θά ρθει ο πελαργός

και θα γίνεις δεκανέα

με γαλόνια λοχαγός.

Γουπι για θα γίνω μάνα,

η καλούλα κουπεπέ,

είμαι και πολύ π@@@@να,

στα χι-ήντα με μπεμπέ.

Προσοχή Κουασιμόδο

βάρα στον Αμίν Νταντά,

μήνα μέλιτος στη Ρόδο,

ειδ' αλλιώς ντα ντα ντα ντα.

Που να σκάσεις, η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την γκατλούλα στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 16:03 — 17 σχόλια

ΦΑΡΟΣ ΑΝΑΜΜΕΝΟΣ

Γύρω μου άνθρωποι πολλοί

Ψάχνουνε μέσα στη ζωή

Να μοιραστούν με κάποιον λίγη ευτυχία

Μα η δική μου η καρδιά

Κουράστηκε και την πονά

Να ταξιδεύει μοναχή στην τρικυμία

Σε περιμένω μην αργείς

Έλα κοντά μου να χαρείς

Έχω το φάρο μου για ‘σένα αναμμένο

Λιμάνι έχω γι’ αγκαλιά

Να ‘ρθεις ν’ αράξεις μια βραδιά

Το πλοίο της ζωής σου το ναυαγισμένο

Άγριο κύμα ο θυμός μου με ξυπνά

χτυπά με δύναμη και φεύγει νικημένος

έρημος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 16:00 — 5 σχόλια

KANE ΣΤΑΣΗ... (Μελοποιημένο)

Πριν ο χρόνος μας προλάβει στη στροφή...

και το όνειρο να έχει ξεχαστεί,

βρες τα ''θέλω'' σου και σκέψου θετικά,΄

ζήσε, γλέντα, η ζωή χαμογελά!

Κάνε στάση στης καρδιάς την προσταγή,

είναι μάτια μου η τέλεια συνταγή!

Κάθε τέλος φέρνει μια καινούργια αρχή...

ας τη ζήσουμε μαζί και όπου βγει!...

Μην κολλάς πάντα στο πώς και στο γιατί...

όλα είναι ένα άγραφο χαρτί!

Η αγάπη μόνο αξίζει τελικά...

κι αν δειλιάσεις η ζωή σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 15:23 — 13 σχόλια

Αποσιώπηση της αλήθειας

Καθόμαστε, σωπαίνουμε και δε μιλάμε

Μήπως είπαμε όλα μεταξύ μας ?

Η καρδιά σου για όλους είναι κλειστή

η μονάχα για μένα ?

Δεν θέλεις να μου πείς ότι είμαι απαραίτητη

σαν ανάσα σου στις γκρίζες καθημερινές σου

Φοβάσαι .. Μήπως είμαστε ξένοι ?

Πότε χάσαμε την εμπιστοσύνη ?

Δεν θέλεις να ομολογήσεις ότι είμαι αυτή

που για τα όνειρά σου ανησυχεί

Αυτή που την περηφάνια σου φυλάει

Και να σε αγαπάει πολύ μπορεί

Δεν θέλεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 15:10 — 17 σχόλια

ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΙ ΠΟΘΟΙ (10 Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Του ύπνου μας ατέλειωτη γιορτή,

παρέλαση μας κάνουν τις βραδιές ,

στης φαντασίας περπατούνε το στρατί ,

των πόθων ανεκπλήρωτες φωτιές .

Ρεφρέν

Σ’ ένα κατάρτι όνειρα δεμένα ,

πλανήτες στης ζωής τον ουρανό ,

από σειρήνες της καρδιάς μας μαγεμένα

ή απ’ του έρωτα θαρρείς τον κεραυνό ,

αλήτες που κοιμούνται στα σκοτάδια ,

στης μέρας τη βουή δεν ξεμυτούν ,

μα για σεργιάνι βγαίνουνε τα βράδια ,

του ύπνου μας την πόρτα να χτυπούν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 14:30 — 13 σχόλια

Είπα να πέσω στο κενό

Είπα να πέσω στο κενό

τ'αγέρι να με πάρει

και μακριά απ'τον καημό

αυτό να με σαλπάρει

Μακριά από τα λάθη μου

κι από το γολγοθά μου

του έρωτα τα πάθη μου

κι από την μοναξιά μου

Απ'την τρελή αγάπη μου

που όλο με πληγώνει

και τούτο το γινάτι μου

που όλο μεγαλώνει

Είπα να βρω ένα γκρεμό

τις πίκρες να πετάξω

κι αυτό το γκρίζο ουρανό

πως θα'θελα ν'αλλάξω

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 11:30 — 14 σχόλια

Ιέρια …

*

Στου παραδείσου το νησί σε κάποια άκρη

εκεί που φύλαγα παιδί τα όνειρά μου ,

σημάδι έβαλα στου ουρανού το χάρτη

κρυφά να δείχνει της ψυχής τα μύστικά μου .

Κάποιο αστέρι που τον δρόμο μου φωτίζει

δύο χιλιάδες χρόνια τώρα συνεχώς ,

την ύπαρξή μου με φωτιά και φως βαφτίζει

τα κύτταρά μου εξαγνίζει διαρκώς .

Μικρές , δειλές υπεκφυγές ... λαθραίες σκέψεις

σε ξεχασμένες του μυαλού διαδρομές ,

κάτι ανάξιο να πάρεις η να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 8:45 — 11 σχόλια

Τα νησιά του Αιγαίου

Αυτά τα νησιά που το Αιγαίο πέλαγος σφίγγει στη δροσερή του αγκαλιά

Πλάστηκαν από πέτρα θαλασσοβρεγμένη κι ήλιο μαλαματένιο.

Οι καμπάνες της ανατολής χτυπήσανε χαρμόσυνα στον αυγινό ουρανό

Κι ο άνεμος με τα διάφανα του χέρια έστρωσε δάφνες κι ελιόφυλλα.

Οι σκούνες κέντησαν με χρυσαφένια κλωστή τ’ ακρογιάλια

Και περίτεχνοι μαστόροι ’κτισαν άσπρα σπίτια με παραθύρια θαλασσιά.

Τα κύματα σμίλεψαν με τη λευκή τους αρμύρα πρόσωπα γελαστά

Κι οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 8:43 — 10 σχόλια

ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΠΥΡΩΜΕΝΑ

Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

ΓΙΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

ΜΗΝ ΑΠΟΡΡΕΙΣ

ΠΩΣ ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ Σ' ΑΝΟΙΧΤΩ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ?

ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΦΤΙΑΣΙΔΩΜΕΝΑ

Η ΝΑ ΧΑΘΕΙΣ

ΜΕΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΜΟΥ ΤΟ ΒΥΘΟ

ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΕΧΕΙΣ ΚΑΕΙ

ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΠΥΡΩΜΕΝΑ

ΨΑΧΝΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ

ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟ ΚΕΝΟ

ΜΑ ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ

ΝΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ

ΑΠ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

ΠΟΥ ΣΟΥ ΣΤΕΓΝΩΝΟΥΝ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

ΕΙΣΑΙ ΠΑΛΜΟΣ

Σ ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΔΙΧΩΣ ΦΡΕΝΑ

ΑΓΡΙΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

ΕΞΩ ΑΠ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΤΟ ΘΟΛΟ

ΘΑ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 1:17 — 6 σχόλια

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΥΡΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κυριακής απόγευμα θλιμμένο

Σκοτεινό δωμάτιο παγωμένο

Σου ‘γραψα δυο λέξεις

Να μην νιώθω μοναξιά

Μα η άρνηση μαχαίρι

Από το δικό σου χέρι

Μου τρυπάει την κάρδια

Της ψυχής μου άνοιξα την πόρτα

Για να σου χαρίσω όπως πρώτα

Το κορμί που θέλει

στο δικό σου να κρυφτεί

Μα η απάντηση μαχαίρι

Από το δικό σου χέρι

Ήταν μόνο η σιωπή

Τι να σκεφτώ για σένα πια

Αφού δε σ’ έχω αγκαλιά

Γιατί φοβήθηκες τον έρωτα μαζί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 26 Ιανουάριος 2010 στις 1:00 — 6 σχόλια

Πενθιμο πρωινο

Του μαγιού το πρώτο

χελιδόνι,

άνοιξε τα φτερά του,

σήκωσε τα μάτια του

στο φως...

Κι αναρριγήσαν τα γραπτά μου,

στο γραφείο...

Έφηβος, τρέχει στη σκόνη,

ανασταίνεται

βουβός...

μιας χαραμάδας ο μικρός,

ο θησαυρός,

που αναστατώνει τις σκιές

και θνήσκει,

ο όνειδος

#

Σαν της αύγης μαραίνονται ,

ο χρόνος κι ο θυμός ,

που μετρούν τα πράγματα τους

δυο,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 13 σχόλια

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Ρακοσυλλέκτες ιδεών

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Με την αστραφτερή βεβαιότητα

της νιότης μας,

ερωτευτήκαμε αλλότριες αλήθειες

Όμως δραπέτευσαν τα οικόσημα

από τους πύργους

Χλευάστηκαν τα σύμβολα

στους θυρεούς

και τα συνθήματα εγκατέλειψαν

τις θεωρίες τους

Με ορφανές αλήθειες,

Αμήχανοι ατενίζουμε

την εκδίκηση των νικητών

Ρακοσυλλέκτες πλέον

Μας εκδικούνται

οι φανταχτερές μας φορεσιές

οι αζήτητες

Και τα παράσημα τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 21:00 — 12 σχόλια

Γιά μένα ...

*

Είπα να κάνω μιά ευχή ... γιά πράγματα μεγάλα ...

να κάνω λάθη απ` την αρχή ... γιά πάρτη μου δασκάλα ...

... γιά μένα !!! ...

<>

Είπα να κάνω τη στροφή ... σελίδα να γυρίσω ,

να διαγράψω μ` ένα χι ότι με στέλνει πίσω ...

... γιά μένα !!! ...

( ΡΡΡ )

Γιά μένα ... μιά φορά να κάνω κάτι και γιά μένα ...

να μη νοιάζομαι τελείως γιά κανένα ... να μη σκέφτομαι τι κάνω ... τι θα πω ....

Γιά μένα ... μιά βουτιά μες… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 15:00 — 8 σχόλια

Αχ !..... βρε κουμπάρα.....

'

Άν είσαι φίλε ανήλικος

η είσαι ηθικολόγος

μην παρακάτω προχωράς

γιατί είμαι αισχρολόγος !!!

==============================

Τι σκέψεις πάλι έκανα

για σένα βρε κουμπάρα,

πολύ ψηλά σε έβαλα

σε μιά χοντρή π@πάρ@ !

Εκεί που πίναμε κρασί

τρώγαμε κοκορέτσι,

σε έβλεπα σαν κόκορας

κότα μες το κοτέτσι...

Το λάγνο βλεμματάκι σου

βρε κρυφοπαιχνιδιάρα,

μου φέρνει ρίγη στην καρδιά

πέτρινη σηκωμάρ@… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 14:30 — 26 σχόλια

Φονικός σεισμός

Αφιερώνεται στην Αϊτή που δοκιμάζεται σκληρά αυτές τις μέρες.

Τρέμει σαν φλόγα η γης κι οι πύλες της κολάσεως διάπλατα ανοίγουν

Τα σπίτια σαν χαρτονένια κουτιά σωριάζονται στο πληγιασμένο χώμα

Καταρράκτες αιμάτινοι πλημμυρίζουν του ήλιου το νεκρό το σώμα

Και μέσ' απ’ τα συντρίμμια οι πόνου κραυγές μάς σκίζουν τις καρδιές.

Τα σύννεφα μαύρα στο θανατερό ουρανό κι αρχίζει ραγδαία να βρέχει

Τα πτώματα σαπίζουν κι η αρρώστια σαν τη σκόνη παντού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 13:00 — 4 σχόλια

Σε βλέπω να γελάς

Σε βλέπω να γελάς
Κι ο ήλιος ανατέλλει
Ο έρωτας με μιας
Με κάνει ό,τι θέλει

Χτυπάει η καρδιά
Και νιώθω να πετάω
Στον ουρανό ψηλά
Αχ πόσο σ’αγαπάω

Στον έβδομ’ουρανό
Αγάπη μου με πας
Μου σβήνεις τον καημό
Γλυκά σαν με κοιτάς

Σε βλέπω να γελάς
Κι η νύχτα πλησιάζει
Το όνειρο με μιας
Αρχίζει να μου τάζει

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 25 Ιανουάριος 2010 στις 9:00 — 8 σχόλια