Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

To Σούλι

Επάνω σε ψηλά βουνά στους λόγγους στα λιθάρια

κάτι άνθρωποι αλλόκοτοι εχτίσανε φωλιά

σε ένα κοντάρι βάλανε κουρέλι για σημαία

και γράψαν με το αίμα τους τη λέξη λευτεριά

Ο Αλή Πασάς τους έστειλε απτά Γιάννενα χαμπέρι

με έναν κακομούτσουνο από την αραπιά

τα βράχια αν του δώνουνε του κάνουν το χατίρι

θα τους εδώκει αρχοντικά και ολόχρυσα φλουριά

Αυτοί χαμογελάσανε και ξύονταν στα παπάρια

τα γέλια τους ακούστηκαν σε όλο το ντουνιά

πέσε ρε μούλε στον Αλή το Σούλι δεν πατιέται

από τουρκόσπορο σκυλί κιόλα τα ξωτικά

Ένας από όλους τους τρελούς θαρρώ τον λέγαν Φώτο

κίνησε για την μάνα του να πάει να τη βρει

να πει τα νέα που έφτασαν άπτον τουρκοαρβανίτη

που ήταν του Αλή επιθυμιά πόθος και προσταγή

Στο σπίτι μόλις έφτασε η μάνα του ήταν έξω

κουβέντα δεν επρόφτασε το στόμα του να πει

τα καριοφίλια ετοίμαζε και ένα του το δίνει

και ο λόγος της ήταν ξερός και πέτρινη η φωνή

Πάρτο ετούτο γιόκα μου στον κόρφο σου να τοχεις

αυτό θα έχεις δίπλα σου πατέρα και αδελφό

κατάρα δίνω και ευχή με τούτο να σε φέρουν

ζώντας εάν είναι ειν΄καλά μα ακόμα και νεκρό

Τέτοια φάρα αλλόκοτη δεν γνώρισε η πλάση

ήταν σας λέω όλοι τους γυναίκες και παιδιά

ένα μυαλό ασιγούρευτο και αγύριστο κεφάλι

δείναν στον χάρο αντάμωμα τέτοια αποκοτιά

Κανείς τους δε φοβήθηκε το ξακουστό ασκέρι

που όλος ο κόσμος έτρεμε δύση και ανατολή

θαρρείς δε λογαριάζανε μια χούφτα νοματαίοι

τον φοβερό και τρομερό και αδίστακτο Αλή

Μανάδες στολιστήκανε λες και γινόταν γάμος

γλεντούσαν και χορεύανε σε δυνατή φωτιά

στο Σούλι εσωπάσανε τα αηδόνια τα τρυγόνια

τραγούδια ακουότανε κλαρίνα και βιολιά

Στο νου τους μέσα τοχανε πως στον απάνω κόσμο

λέγαν αντίο και έφυγαν για να ταμπουρωθούν

Τοχαν γραμμένο στην καρδιά σε ελεύθερα ντουβάρια

και ας ήταν άγονα ξερά να ζήσουνε μπορούν

Όποιος διαβεί τα μέρη αυτά τα βράχια τα λιβάδια

Θα πάρει ανάσα καθαρή αμόλυντη βαθιά

οι άνθρωποι γεννήθηκαν χειρότερα απ’τα αγρίμια

χρειάζονται να ζήσουνε μόνο τη λευτεριά

Προβολές: 710

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 7 μέλη

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 15 Οκτώβριος 2011 στις 19:39: Ελεύθεροι πολιορκημένοι είμασταν πάντα σε αυτή τη πατρίδα και σε όλο τον κόσμο

οι Έλληνες.

καλό σας βράδι Χρήστο και το νόημα του σχόλειου μου μοιάζει με του παλιότερου.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 15 Οκτώβριος 2011 στις 21:15: Χρήστο πολύ καλά έκανες και το ξανά-βαλες!!!!

Στη βράση κολλά το σίδερο..!

Αυτό το Ποίημα είναι στολίδι!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 16 Οκτώβριος 2011 στις 1:37: Όποιος διαβεί τα μέρη αυτά τα βράχια τα λιβάδια

Θα πάρει ανάσα καθαρή αμόλυντη βαθιά

οι άνθρωποι γεννήθηκαν χειρότερα απ’τα αγρίμια

χρειάζονται να ζήσουνε μόνο τη λευτεριά

ποίημα που μένει στην μνήμη Χρήστο!!

φανταστικό

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 16 Οκτώβριος 2011 στις 13:10

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 16 Οκτώβριος 2011 στις 18:21: Θα επιμείνω στο παλιότερο σχόλιό μου!!!!!!!!!!

Καλησπέρα Χρήστο και ξανά συγχαρητήρια!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 17 Οκτώβριος 2011 στις 9:53: .

Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Την καλημέρα μου !

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 11 Απρίλιος 2013 στις 23:54

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 12 Απρίλιος 2013 στις 0:03: Πατρίδα υπάρχει ένα βουνό που δεν το έχεις εξερευνήσει οπότε αναμένω.Το σημαντικό βεβαίως σε αυτά τα μέρη το κάνει η απλότητα των ανθρώπων.Δεν υπάρχει ξένος.Όποιος βρεθεί στο διάβα σου θα σου χαρίσει μια ζεστή καλημέρα με το κλασικό βέβαια τίνος είσαι;Σε αυτά τα χωριά δεν υπάρχει η λέξη άστεγος η πεινασμένος αν έχει ο διπλανός έχεις και εσύ.Φτωχά και συνάμα πλούσια.Εκεί όπου ο κάθε άνθρωπος έχει και όνομα και επίθετο.Εκεί όπου κάθε ανθρώπινη οντότητα είναι σημαντική.