Το θηρίο ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Σ` ειδα τον χαρτη να κοιτας γεματος αγωνια ,
και τον μαρκονι καλεσες δελτιο για να παρει .
πολλα δεν καταλαβαινα , πρωτομπαρκος ακομη ,
μα πρεπει να `ταν σοβαρο , για να σε συνεπαρει .

Ηταν η ωρα τεσσερεις , στην γεφυρα σαν ηρθες ,
και πηρες τον γραμματικο παραμερα `πο μενα ,
ψυθιριστα του μιλαγες και κεινος σε κοιτουσε ,
μα σ` ακουσα ... διασπαρτα , λογια που μοιαζαν ξενα .

... « ερημη πολη θυμιζε , εκεινο το καραβι ...
... αποψε ονειρευτηκα την μανα μου να ραβει ...
... κι υστερα ηρθαν οι φωνες , εκεινες τις θλιμμενες ,
μαζι με γελια κοριτσιων κι εικονες περασμενες ...
... ενα μωρο στεκοτανε στου κηπου μας την πορτα ...
... θαρρω οτι λαθευουμε , σε τουτη δω την ροτα ... » .

Εσκυψες τοτε μια στιγμη , στη δεξια βαρδιολα ,
και τον αερα μυριζες , ηθελες να το νοιωσεις ...
ψηλα το βλεμμα σηκωσες , σαν κατι να ζητουσες ,
μα το θηριο σ`αγγιξε , και συ πως να ξεκοψεις ;

Προσεξα το βαρομετρο , οτι παρατηρουσες ,
και μου `πες τον λοστρομο μας να παω να σκατζαρω ,
σε λιγο η μερα ζυγωνε , συννεφα φορτωμενη ,
κι ο ηλιος περα θυμιζε , σβηστο αρχαιο φαρο .

Η θαλασσα τριγυρω μας , ησυχη σαν καντηλι ,
μα ισως απο ενστικτο , μ` ανησυχουσε κατι ,
ηταν τοτε που ακουσα πρωτη φορα την λεξη ...
« ... δοκιμε ηρθε το θεριό , βρισκομαστε στο ματι !!! » .

Ποτε δεν φανταζομουνα ολη την δυναμη του ,
ουτε οτι ο ανεμος , αφεντη του το εχει ,
μα ο κυκλωνας ζωντανος εδειχνε την ορμη του ,
και στη σφιγκτη του αγκαλια , για να μας παρει τρεχει .

Ακουγα το τραγουδι του , το σφυριζαν τα `στραλια ,
κι η θαλασσα που ζωντανη , σκεπαζε το κουβουσι ...
« ... κρατα τραβερσο !!! » ... φωναζες και γυρω σου κοιτουσες ,
εμας που σαν φαντασματα , χανομασταν στο πουσι .

Διπλα μου η βραχνη μπουρου , μονοτονα θρηνουσε ,
σαν μαννα που μοιρολογει , για το νεκρο μωρο της ,
κι η θαλασσα αδυναμη ν` αντισταθει σ` εκεινον ,
συνεχιζε τον ασπλαχνο και φονικο χορο της .

Αγκομαχουσε η γερικη , σκαμμενη λαμαρινα ,
σε κεινο το αγκαλιασμα , με του θεριου τη ραχη ,
καθως η πλωρη παλευε με τ`οργισμενο κυμα ,
το Χαρο με τον Διγενη , θυμιζε `κεινη η μαχη .

Εικονες αποκαλυψης ηρθανε στο μυαλο μου ,
το πλοιο τωρα εμοιαζε αγριμι λαβωμενο ,
τ`αλμπουρο στο καμπουνι μας , κρεμοταν σαν κλωναρι ,
σε δεντρο απο κεραυνο που ειναι τσακισμενο .

Κομμενα ξαρτια κτυπαγαν τα ρελια με μανια ,
σαν της αρχαιας Μεδουσας τα φιδια στο κεφαλι ,
τα ματια λιγο εκλεισα , δεν ηθελα να βλεπω ,
μα κλαμα ακουσα μωρου , και ψαλμωδιες παλι .

Στο προσωπο σου διαβασα απογνωση και φοβο ,
ποτε δεν σ` ειχα ξαναδει τοσο απελπισμενο ,
τα χειλια σου ισια γραμμη , το βλεμμα σου χαμενο ,
ιδιο με τον οριζοντα , βουβο και πικραμενο .

Τα συννεφα το κοιταζαν και κεινα δακρυσμενα ,
μα το θεριο αμειλικτο , ζητουσε τις ψυχες μας ,
στερνη ελπιδα ελεγες , να γινει ενα θαυμα ,
και ο μαρκονης εστελνε δειλα το εσο ες μας ...

Τοτε το αποφασισα , μαζι του να μιλησω ,
σε γλωσσα αγνωστη παλια , που σιγουρα γνωριζει ,
ενοιωθα μεσα μου οργη , και δεος απ την αλλη ,
γιατι μεσα μου γνωριζα , πως την ζωη μου οριζει .

« ... Αν εισαι ο γυιος του Αιολου , κρατησε την οργη σου ,
ειμαι και γω Θεας παιδι , του Οδυσσεα εγγονι …
Φτανει !!! ... σε σενα `νε μιλω , δεν ξερω τ`ονομα σου ,
μα μοιρα εχουμε κοινη , παντα θα μας ενωνει » .

« ... Ποιος εισαι εσυ που με καλεις , δεν τρεμεις , δεν τρομαζεις ,
που ανοιχτα με προκαλεις , λες και μ` εξουσιαζεις ;
Αλλοι μ` αποκαλουν θεριό , κι` αλλοι με λεν Γουίλι ,
οικτο να δειξω δεν μπορω , δεν ζουν για μενα φιλοι ... »

Για λιγο μονο διστασα , για μια στιγμη μοναχα ,
πρωτου ζητησω απ` το Θεο , να με καθοδηγησει ...
ενοιωσα μεσα μου ροη , σαν να χυνοταν λαβα ,
ο Αγιος Πατερας μου , με ειχε ευλογησει ...

Με λεξεις , λιγες και απλες , χωρις πολλες περιστροφες ,
στο νου μου αστραψε ένα φως και μια φωνη μιλουσε ,
μου`πε αρχαιες συμβουλες , απο κρυφες περγαμηνες ,
ψυθιριστα τι να του πω , σοφα μου εξηγουσε .

« ... Το φοβο μας εχεις τροφη κι` ολοι σε αποφευγουν ,
βαρια καταρα κουβαλας , και ζεις απο τον πονο ,
οτι κι` αν γινει θ` αφεθω , αλλος το χρονο οριζει ,
... να ξερεις οτι σ`αγαπω , αυτο σου λεω μονο !!!

... το ξερω οτι θα `θελες να σε καλωσοριζουν ,
και τα ψηλα καταρτια μας , να θελουν τ` αγγιγμα σου ,
... ακομη ξερω πως πονας , οταν μπροστα σου συναντας ...
καθε αθωο , αδυναμο και νεο θηραμα σου !!! ... »

... και το θεριο δεν μιλαγε , μονο αφουγκραζοταν
το `νοιωθα να ψυχορραγει , λες και για μας νοιαζοταν .
« ... Φυγε , αφου με αγαπας !!!... » , μου` πε με απορια ,
« ... Μα καθε που με συναντας , ν` αλλαζεις την πορεια !!!... ».

Και τοτε ολα αλλαξαν , σαν ναταν ενα ψεμα ,
τα συννεφα , ο ουρανος κι η θαλασσα τριγυρω ,
ο ανεμος βουβαθηκε , ξεθυμανε η οργη του ,
πλημμυρισε ο ωκεανος με φως και θειο μυρο .

Τα χρονια κυλησαν γοργα , μα κρατησα τα λογια ,
π`ακουσα κεινη τη βραδια , ωστε να τον γνωριζω ,
εμαθα να τον σεβομαι , και να τον αποφευγω ,
και ολα τα σημαδια του , να τα αναγνωριζω .

Ποτε μου δεν καταλαβα , στ` αληθεια τι συνεβει ,
κι αν ητανε τα λογια μου αυτα που το ξορκισαν ,
ουτε αν μας λυπηθηκε , η αν θαυμα ειχε γινει ,
μα σιγουρα θυμαμαι πως `κεινα τα μαγεια `λυσαν .

Θυμαμαι ακομη που και που , τον Συριανο μαρκονι ,
και τον Υδραιο ναυτη μας , που εκανε τιμονι ,
τον Χιωτη καπετανιο μας , και τον Λημνιο λοστρομο ,
μα πιο πολυ θυμαμαι αυτο ... και νοιωθω παντα τρομο .


Η ιστορία είναι αληθινή ...


* * *


Τροπικος κυκλωνας ειναι η επιστημονικη ονομασια του μετεωρολογικου φαινομενου που σχηματιζεται απο την διαφορα της ατμοσφαιρικης πιεσεως μεταξυ δυο τοπων , ( κυκλωνας & αντικυκλωνας ) .
Αναλογα με την περιοχη που σχηματιζεται και κινειται φερει διαφορες ονομασιες .
Ετσι βλεπουμε να τον αποκαλουν κυκλωνα στον κολπο της Βεγγαλης στην Αραβικη θαλασσα και στις Ινδιες .
Στην Ιαπωνια Τυφωνα , στη θαλασσα του Τιμορ Γουιλι – Γουιλι.
Στον κολπο του Μεξικο Hurricane και στον Βορειο Ατλαντικο storm . Ακομη , τοπικα στις Φιλιππινες ονομαζεται Βaguio .

Οι ναυτικοι της πατριδας μας σπανια χρησιμοποιουσαν καποια απο αυτες τις ονομασιες , γιατι το ιδιαιτερο ονομα που του απεδιδαν τοπονυμικα δεν ειχε καμμια σημασια .
Για εκεινους ηταν παντοτε ... « το θηριο » ...

Στις μερες μας η εγκαιρη και εγκυρη προβλεψη των τροπικων κυκλωνων , εχει συμβαλει κατα πολυ στην αποφυγη τους και στον περιορισμο των ναυαγιων , που ηταν η αμμεση συνεπεια τους .
Ο ναυτιλομενος οφειλει να παρακολουθειι με ευλαβεια τα σχετικα δελτια και να ενημερωνεται σχολαστικα για καθε κυκλωνα που προκειται να , η που εχει ήδη γεννηθει .

Ομως , οσο και αν η τεχνολογια βοηθησε στην προβλεψη τους, γεγονος παραμενει οτι το ... θηριο ... ειναι παντα εκει ...
Αγριο , ανημερο ... και παντα πεινασμενο .

Εν πλω για Ταιλανδη , 10 Ιουλιου 2006

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

δε νομιζω οτι χρειαζονται σχολια Γιαννη,ΜΠΡΑΒΟ>