Στα γένια μου τ' ατίθασα

[φλεγόμενος καψούρης]

Έκρυψα μες στα γένια μου τ' ατίθασα,
το αριστεριλίκι μου κι ησύχασα
και περπατώ στους δρόμους ασημάδευτος,
περίφροντις συνάμα κι ασυμάζευτος...

Μα έκεί, συχνά, στις παρειές μου, ανθίζουνε
χιλιάδες venceremos και σαλπίζουνε,
βγαίνουνε στο κλαρί, ψηλά στο μέτωπο
και ντουφεκάν' τον νου μου τον αμέτοχο.

Κι ύστερα, στα μαλλιά μου ακροβολίζονται,
πίνουν το φως της νύχτας κι αφιονίζονται,
πότε κοιτάνε τ' άδικο, ολοτρόγυρα,
πότε ηλιοβασιλέματα ολοπόρφυρα . . .

Φορές - φορές, φωνάζουνε συνθήματα,
παντιέρες ξεδιπλώνουν και ποιήματα.
Φορές - φορές, γυναίκες ανταμώνουνε
και στις στοές τ' αυτιού μου ζευγαρώνουνε.
..................................
Αγέραστο, περήφανο κι ανίκητο,
κρυφό αριστεριλίκι μου αχαλίνωτο,
μες στ' ούζου το κατέβασμα τ' απότομο,
σαν ίσκιος ροβολάς στο Γοργοπόταμο,

με χίλια ανταρτάκια τετραπέρατα,
ανατινάζεις γιάπηδες και κέρατα,
κάνεις τον πόθο, ηγέτη κι αυτοκράτορα,
γκρεμίζεις των συμβάσεων τ' ανάκτορα

κι αγέρωχο στ' αστέρια κατευθύνεσαι,
Όνειρο, Αγάπη, Φως και Τέχνη γίνεσαι,
γυμνό κι ωραίο σαν και τον Απόλλωνα,
με της αυγής, στ' αυτί σου, τα ερωτόλογα,

μεθάς, πλαντάζεις, καίγεσαι, τρελαίνεσαι,
στη μέσα σου Επανάσταση ανασταίνεσαι.
.................................
Μονάχο και τρελό αριστεριλίκι μου,
παράδεισε κρυφέ και καταδίκη μου...

[NO]

Δεν ξέρω φίλε μου αν είναι αιτία η Σουζάνα που πήρες το παρωνύμιο του φλεγόμενου καψούρη, αλλά εδώ φίλε μου θα έπρεπε να μετονομαστείς σε φλεγόμενο αριστερό, ή απλά ποιητής. Θεωρώ ότι το ποίημα σου τούτο είναι χάρμα ανάγνωσης και ευχαρίστηση ψυχής. Έγραψες ωραία, σκέφτηκες πολύ ωραία και είσαι πάρα πολύ ωραίος.

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Το φλεγόμενος καψούρης σε ξεγελάει αλλά  περιμένεις να διαβάσεις και άλλα διαβάσεις.

Άτυχος αν κάποιος σε προσπέρασε φίλε.