Οι μαστόροι οι παλιοί,

χτίσαν ουρανό και Γη.

........................

Το 'να χέρι στο Θεό,

σύννεφο άναβε λαμπάδα,

τ' άλλο μέσα στο βουνό,

πέτρες έβγαζε αράδα,



λιθαράκια των γκρεμών,

για τα σπίτια των φτωχών.



Είχαν φίλο τη βροχή,

μάνα την υπομονή

και τον παγωμένο αέρα,

μηλαδέρφι και πατέρα.



Χτίζανε καμπαναριά,

γέφυρες κι ασκηταριά

κι αντοχές-περαταριές, …

(... Μόλυβος της Λέσβου....Πασχαλιά του '98...στο σπίτι της κυρα-Καλής,μιας υπέργηρης αρχόντισσας που ζούσε ολομόναχη, με την καταστροφή της Σμύρνης ολοζώντανη στο νου και τους πατριώτες της -Έλύτη-Βενέζη- συχνά-πυκνά στα χείλη της....Κατεβατά ολόκληρα, θυμόταν κι αράδιαζε από δαύτους...)







Στο σπίτι της κυρα-Καλής,

καθόσουν δίχως να ενοχλείς

των κάδρων τα φαντάσματα,

στων ντουβαριών τα χάσματα.



Διάβαιναν…

Έκρυψα μες στα γένια μου τ' ατίθασα,

το αριστεριλίκι μου κι ησύχασα

και περπατώ στους δρόμους ασημάδευτος,

περίφροντις συνάμα κι ασυμάζευτος...



Μα έκεί, συχνά, στις παρειές μου, ανθίζουνε

χιλιάδες venceremos και σαλπίζουνε,

βγαίνουνε στο κλαρί, ψηλά στο μέτωπο

και ντουφεκάν' τον νου μου τον…