Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Profanum Vulgus

Η φαντασία χάθηκε στο στίβο της μέριμνας.

Η φαντασία χάνεται στην αρένα μιας ανηλεούς, ψευδεπίγραφης πραγματικότητας.

Ο βέβηλος όχλος απομυζεί το όνειρο γεννώντας φαντάσματα και δαίμονες.

Αλήστου μνήμης τα πεπραγμένα της πλέμπας.

Κρύα ανάμνηση τα έργα των περιφρονητών.

Ζητούν να ζήσουν τη δική μας ζωή.

Ζητούν να πιούν το δικό μας νερό.

Ζητούν να εισπνεύσουν το δικό μας οξυγόνο.

Θωπεύουν μέσα απ'την κλειδαρότρυπα τη ζωή στο ανοικτό λιβάδι της αταραξίας.

Ορέγονται τους μαστούς της άσπιλης νιότης.

Χωνεύουν το γονιμοποιημένο ωάριο της θέωσης και ξερνούν το έμβρυο της καταστροφής.

Προβολές: 111

Σχόλιο από τον/την Manuel Adams στις 19 Σεπτέμβριος 2011 στις 3:47: ωραία και με νόημαα!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 19 Σεπτέμβριος 2011 στις 11:16: .

Πολύ καλό !!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Σεπτέμβριος 2011 στις 13:29: Εξαιρετικο!!!

καλημερα

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 19 Σεπτέμβριος 2011 στις 15:14: Πολλές αλήθειες!!!!!!!!!

Σαφέστατα μηνύματα!!!!!!!!!!!!!!

Καλησπέρα Πέτρο.

Συνέχισε έτσι...

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 19 Σεπτέμβριος 2011 στις 17:45: Βασιλη τα ειπες ολα

να προσθσω και την δικη μου καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 20 Σεπτέμβριος 2011 στις 16:31: Ζητούν να ζήσουν τη δική μας ζωή.

Ζητούν να πιούν το δικό μας νερό.

Ζητούν να εισπνεύσουν το δικό μας οξυγόνο

Πολύ καλό!!!