Λόγια του αγέρα

[Liontas]

Ακούστε λίγο, άνθρωποι, κι εμένα τον αγέρα

που σας θωπεύω το αυτί στα φύλλα σαν θροΐζω,

που την πνοή μου αισθάνεστε τη νύχτα και τη μέρα,

που με γροικάτε σαν με βιά μυκώμαι και σφυρίζω

 

Εγώ είμαι, ο άφθαρτος και ζωοποιός αγέρας,

της ατμοσφαίρας σύζυγος, της γης γέννημα θρέμμα,

και το πολυτιμότερο της φύσης έχω γέρας

γιατί στης πλάσης το κορμί κυκλοφορώ σαν αίμα

 

Όψεις απ' τους διάφορους αντανακλώ θεούς σας,

αεί και πανταχού παρών σας διαπερνώ σα ρεύμα,

ψύχος, άνεμος-anima, ψυχή μαζί και νους σας,

πνέω κι εμπνέω την ψυχή γιατί φυσώ ως πνεύμα

 

Δυό κόρες έχω αιθέριες μα κι έξι γιους λεβέντες,

παιδιά μου είν' όλοι οι άνεμοι, που σας κεντούν σαν οίστρος,

γραίγος, σιρόκος και γαρμπής, λεβάντες και πουνέντες,

η τραμουντάνα, η όστρια κι ο δροσερός μαΐστρος

 

Η αύρα του εσπέριου πουνέντε ή ζεφύρου

σαν χάδι γίνεται αισθητή σ' όσους φυσάει τόπους,

ανάλαφρος κι ερωτικός, σαν πλάσμα κάποιου ονείρου,

είναι τούτος ο άνεμος, κι ευγενικός στους τρόπους

 

Η τραμουντάνα απ' τα βουνά, ο γραίγος κι ο μαΐστρος

με βιά στον ανεμόμυλο φυσούν τον ξετροχάρη

και πνέοντας απ' το Βορρά, που τον διαρρέει ο Ίστρος,

τους ετησίες προκαλούν και τον ψυχρό Βαρδάρη

 

Στους ανεμόμυλους ορμά σαν άλλος Δον Κιχώτης

-ο κυνηγός της χίμαιρας που έπλασε ο Θερβάντες-

κι ο γιος μου απ' την Ανατολή, που λέγεται απηλιώτης

και στη λαλιά τη ναυτική καλείται και λεβάντες

 

Την όστρια και το γαρμπή και το σφοδρό σιρόκο

στη Μπαρμπαριά τους βύζαξε μαινόμενο ζουλάπι

και τα πελάγη στρώνουνε με προβατίσιο πόκο

όταν φυσούν κι ανήμερο σηκώνουνε δρολάπι

 

Τους ανεμόμυλους κινώ ν' αλέθετε σιτάρι

με τις αγέρινες πνοές των γιών μου, των ανέμων,

φυσώ για όλους δωρεάν, χωρίς να θέλω χάρη,

ενέργεια να χαίρεστε χωρίς χρεία πολέμων

 

Άπληστη όμως έχετε, ψυχή σαν πίσσα μαύρη

της γης τα σπλάχνα σκίζετε, με πλούτο για να ζείτε

και για το ποιος τα οστά της γης τα τιμαλφή θε νά 'βρει

είσαστε πάντοτ' έτοιμοι ν' αλληλοσφαγιασθείτε

 

Όσο κι αν μεγαλώσετε τη δίμετρη σκιά σας

τ' ανάκτορά σας θα φυσώ και θα τα ρίχνω χάμω,

θα πνέω πάνω από τη γη με τα θαμμένα οστά σας

και θα θωρώ τα έργα σας πυργόσπιτα στην άμμο

 

Τραφείτε με τη ζείδωρη, λοιπόν, αναπνοή μου

γιατί είμαι εγώ ο σεβάσμιος της πλάσης ο πατέρας,

τροφός σωμάτων και ψυχών, το μάννα της ερήμου,

αγέραστος κι αγέρωχος, αληθινός αγέρας

 

 

 

 

 

 

 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

καλησπερα

[Liontas]

Δυο διευκρινίσεις:

Ίστρος (6ο τετρ.)= ο Δούναβης (αρχ.)

πόκος (8ο τετρ.)= το ακατέργαστο μαλλί προβάτου

[Ειρήνη]

Δυό κόρες έχω όμορφες και έξι γιους λεβέντες,

παιδιά μου είν' οι άνεμοι, που σας κεντούν σαν οίστρος,

γραίγος, σιρόκος και γαρμπής, λεβάντες και πουνέντες,

η τραμουντάνα, η όστρια κι ο δροσερός μαΐστρος

 

Τι έγραψε ο Ποιητής!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο οίστρος του οίστρου!!!

 

Μεγαλείο όχι αστεία!!!!!!!!!!!!!!!

Πάλι και πάλι συγχαρητήρια Λιόντα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Ειρήνη]

[Ειρήνη]

Ξέχασα κάτι...

Μόνο "λόγια του αέρα" δεν είναι....!!!

[Βασίλης Ασπρογειάτης]

Καταπληκτικό φίλε μου!!!!!!!!!!!!!!!

 Καταπληκτικό!!!!!!!!!!!!!!!

 

Καλό σου βράδυ...

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

. 

Εξαιρετικό !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

Πετάω εις τα σύννεφα

Σε βρίσκω στη ζωή μου

Στη γη τη βασιλεύουσα

Δεινό και ποιητή μου !!!!!!!!!

 

Καλό σου βράδυ! 

[αισχυλος]

μπραβο!!!!!!!!  πολυ ωραιο!!!!!!!!!!!!!!!

[Παντελής]

φύσηξε για τα καλά!!!!!!

[Κατερίνα]

Η αύρα του εσπέριου πουνέντε ή ζεφύρου

σαν χάδι γίνετ' αισθητή σ' όσους φυσάει τόπους,

ανάλαφρος κι ερωτικός, σαν πλάσμα του ονείρου,

είναι ο άνεμος αυτός, και ευγενής στους τρόπους

 

ένοιωσα το φύσημά του Λιόντα!!!

 

καταπληκτικό ποίημα!!!