Χάραγμα ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Χάραγμα …

Χάραξες με τον σουγιά σου , άστρο στο ψηλό κατάρτι ,
το βαπόρι να φυλάει , το θηρίο όταν θα `ρθει .
Σκάλισες με το σκαρπέλο , μια γοργόνα να της μοιάζει ,
καλημέρα να της λές , κάθε που γλυκοχαράζει .
Έγραψες με το ξυράφι , πάνω στο δεξί σου χέρι ,
τ` ονομά της να το βλέπεις , κάθε που τραβάς μαχαίρι .
Έκαψες μ` ασετυλίνη , κάτι που ποτέ δεν σβήνει ,
μέσα στην καρδιά κρυμμένο , σαν διαμάντι φυλαγμένο .
Έκοψες με το κοπίδι , το παλιό μεγάλο ξάρτι ,
και θυμήθηκες με πόνο , τον προπερασμένο Μάρτη .
Στην πατρίδα ξημερώνει και στην πλώρη σου νυχτώνει ,
δώδεκα χιλιάδες μίλια , φως απ` της ψυχής την γρίλια .
Οδηγούν τα βηματά σου , τα ουράνια κοχύλια ,
λάμπουν τ` ουρανού τ` αστέρια , σαν βυζαντινά καντήλια .
Έψαξες μες την καρδιά σου , λόγια που` χες συντροφιά σου ,
απ τη μάνα ειπωμένα , φυλαχτά στο νου κρυμμένα .
Είδα πάλι το σκαρπέλο , κι έκλαψα χωρίς να θέλω ,
το αστέρι , την γοργόνα … , μιά αιώνια εικόνα .
Κτύπησες τα ανακάρα , κι άλλοι κόσμοι σε διατάζουν ,
ξεχασμένες απ` τον χρόνο , άυλες μορφές προστάζουν .
Έγινες μαζί τους πάλι , ο πανάρχαιος ναυμάχος ,
ήρωας στίς Θερμοπύλες , νέος μακεδονομάχος .
Με οψιδιανού μαχαίρι , πάλι πρόσφερες θυσία ,
στων Ατζέκων το βωμό και σε μυστική εκκλησία .
Μόνος τώρα στό καρνάγιο , βλέπεις το παλιό καράβι ,
και με πόνο συλλογιέσαι , κάτι μέσα σου ανάβει .
Ο παλιός πόθος γιά κείνη , λάβα απ τη Σαντορίνη ,
είναι βέβαιο σημάδι , η πληγή σου πως δεν κλείνει .
Η φυγή σου στα καράβια , λύτρωση και τιμωρία ,
ένοιωθες κάποτε άδειος , δίχως χάρτες και πορεία .
Έζησες χιλιάδες μίλια , με το χθες αφορισμένο ,
και το σήμερα σε βρήκε , απολύτως διχασμένο .
Τώρα πλέον είσαι όλα , γιατί το `χεις καταλάβει ,
μόνο όποιος συγχωρήσει , άφεση θα παραλάβει .
Δες , ανάσανε τριγύρω , άκουσε τους ίδιους κτύπους ,
η ζωή ολογυρά σου , φανερώνεται στους ήχους .
Ο ορίζοντας ορίζει , κάτι που δεν ξεχωρίζει ,
την ανατολή του κόσμου , κάθε μέρα σου χαρίζει .
" ... Μήπως ο θύτης που `γινες χθες βράδυ στ` ονειρό σου ,
είναι το θύμα τελικά , που ζει μες το μυαλό σου ; ...
Αλίμονο , είναι σκληρό να ψάχνεις στο σκοτάδια ,
χάδια που δεν θα ξαναρθούν , και ψεύτικα πετράδια ... "
Κουβέντες ασυνάρτητες , λόγια φάλτσα του αέρα ,
οπτασίες κι ονειρόξεις , όλα χάνονται μιά μέρα .
Ύστερα , σαν συλλογιέσαι πως αλλάξαν οι ορμές σου ,
γίνονται οι σκέψεις λόγια , και αρπάζουν τις στιγμες σου .
Χάραξες με το στιλέτο , κι’ άστρο έχεις φωτεινό σου.
μία μόνο λέξη ... ΤΩΡΑ !!! , οδηγό παντοτινό σου .

* * *

Όταν ζεις με φαντάσματα , πάντοτε ψάχνεις για εκείνη την αλήθεια που θα σε λυτρώσει ...

Αλήθεια , ποσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;
At Singapore roads , Thursday 21 September 2006

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Τον θερμό χαιρετισμό μου στην όμορφη παρέα μας ...

[Μαίρη]

Η φυγή σου στα καράβια , λύτρωση και τιμωρία ,
ένοιωθες κάποτε άδειος , δίχως χάρτες και πορεία

Τώρα "την κάνεις"και θα λυτρωθείς Γιάννη......
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!

[Έλλη]

Έζησες χιλίασες μίλια, με το χθές αφορισμένο,

Γιάννη, Γιάννη.
Ευλογημένη Μοίρα της Επιδρόμιας
Καλό ξημέρωμα

[Έλλη]

...και του Επιδρόμιου. Σαφώς

[ορφανιδης νικος]

καλημερα Γιαννη το υπεοχος ειναι λιγο φιλε!!! σε ευχαριστω για την αφιερωση σου!!!

[Έρως στο Κουρμπέτι]

Αλίμονο , είναι σκληρό να ψάχνεις στο σκοτάδια ,
χάδια που δεν θα ξαναρθούν , και ψεύτικα πετράδια ... "
Κουβέντες ασυνάρτητες , λόγια φάλτσα του αέρα ,
οπτασίες κι ονειρόξεις , όλα χάνονται μιά μέρα .
Έχεις Δίκιο Γιάννη είναι πολύ Όμορφη η Παρέα μας στην Γωνι@!!!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Φανταστικο και αυτο!!!
καλημερα Γιαννη

[Ειρήνη]

Αλίμονο , είναι σκληρό να ψάχνεις στο σκοτάδια ,
χάδια που δεν θα ξαναρθούν , και ψεύτικα πετράδια ...

Γιάννη αληθινό πετράδι!!!!!
Δεν έφυγες?