Atlantic Ocean ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Ατλαντικέ ωκεανέ όσες φορές κι αν είδαν ,
τα μάτια μου το πλάτος σου δεν έχουνε χορτάσει ,
όταν σε πρωταντίκρυσα ήταν Απρίλης μήνας ,
έλαμπε ο ορίζοντας , είχε γιορτή η πλάση .

Απέραντο μεταξωτό , γαλαζωπό σεντόνι ,
γλυστρά η ματιά και χάνεται στου ορίζοντα το βάθος ,
πούπουλο το καράβι μας στα δυνατά σου χέρια ,
χίλιες οργυιές ως το βυθό , σ` αγάπησα με πάθος .

Ο ουρανός στα γιορτινά , πορφύρα και χρυσάφι ,
κάθε ηλιοβασίλεμα αρχαίο παραμύθι ,
τις φθινοπωρινές βραδυές στις μακρυσμένες ρότες ,
ξυπνούν και ζωντανεύουνε οι ξεχασμένοι μύθοι .

Απ τις ακτές της Αφρικής έως την Βραζιλία ,
Σάο Βιτσέντε , Κοτονού , Μαδέρας και Αζόρες ,
αμέτρητα μικρά νησιά μοιάζουν να περιμένουν ,
νάρθουν τα πλοία του Κορτέζ και οι κονκισταδόρες .

Νίνα , αγάπη μου παλιά και συ γλυκειά μου Πίντα …
παρέα μου στις μακρυνές , μοναχικές μου πλεύσεις ,
μες τη καρδιά μου φυλακτά , φωνές αγαπημένες ,
όπως εκείνες oι μικρές , οι φευγαλέες σκέψεις .

Είναι στιγμές που θάθελα να ήμουν ο Πυθέας ,
ο Μαγγελάνος , ο Ντιάζ και ο Βάσκο ντε Γκάμα ,
να σε κροσσάρω μια φορά με τα πανιά μου όρτσα ,
να ξαναζήσω τ` όνειρο και το μεγάλο θάμα .

Τη τρέλλα της Αμερικής , το τσούρμο μου πειράτα ,
να ταξιδεύω « … προς τα εκεί που ο ήλιος βασιλεύει … »
… Σάντα Μαρία που να `ρθώ ξανά να σε γυρέψω ,
τη δόξα του Χριστόφορου το είναι μου ζηλεύει .


* * *

Κάπου στη μέση του Ατλαντικού , ταξιδεύοντας γιά Κούβα
Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008.


* * *

Αν και η Ιταλία , η Ισπανία και η Γαλλία τον διεκδικούν σαν δικό τους παιδί , πιθανολογείται ότι γεννήθηκε στη Γένοβα της Ιταλίας το 1446 – 47 και μέχρι το 1473 εξασκούσε βιοποριστικά το επάγγελμα του πατέρα του , δηλαδή υφαντής .
Το 1477 , βρισκόταν στα ισλανδικά φιόρδ όπου πληροφορήθηκε ότι υπάρχει μεγάλη στεριά … εκεί που βασιλεύει ο ήλιος . Αυτό του θέρμανε την πίστη ότι ταξιδεύοντας δυτικά θα φθάσει γρηγορότερα στις Ινδίες .
Το 1482 αποκλείστηκε στη Μαδέρα από τρικυμία . Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε την κόρη του διοικητή του νησιού και το επόμενο έτος αναχώρησε μαζί της για τη Λισσαβόνα , όπου και υπέβαλε υπόμνημα στο βασιλιά της Πορτογαλλίας Ιωάννη Β` με τις απόψεις του . Αυτός όμως το απέρριψε χωρίς καμμία συζήτηση .
Όταν ο θάνατος κτύπησε την αγαπημένη του Φελίππα , ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν ένας τραγικά απελπισμένος άνθρωπος , γιατί είδε μέσα στον ίδιο χρόνο να χάνονται τα πάντα γι αυτόν . Η οικογένεια του , οι απόψεις του και οι ελπίδες για τα όνειρά του .
Σκέφτηκε να ξεχάσει τις ιδέες του και αποφάσισε να αφιερώσει την υπόλοιπη ζωή του στη θρησκεία , πρωτού όμως το κάνει θέλησε να αποχαιρετήσει , από κάποιο έρημο μέρος , γιά τελευταία φορά τον Ατλαντικό ωκεανό .
Ταξιδεύοντας λοιπόν για την Ισπανία έχασε και πάλι το κουράγιο του και αποβιβάσθηκε στην Αδαλουσία .
Εκεί σ` ένα μοναστήρι συνάντησε ένα καλόγερο που έγινε το κλειδί της επιτυχίας του . Ο καλόγερος Αντώνιο Μαρκένια , άριστος μαθηματικός αλλά και προσωπικός εξομολογητής της βασίλισσας της Ισπανίας ασπάσθηκε την γεωγραφική θεωρία του Κολόμβου .
Έτσι στις 19 Απριλίου του 1492 τον πήγε αυτοπροσώπως στην Ισαβέλλα και τον Φερδινάνδο και ο Κολόμβος την ίδια κιόλας ημέρα πήρε την υπόσχεση ότι θα του δωθούν τα κατάλληλα πλοία για να πραγματοποιήσει το ταξίδι του .
Στις 3 Αυγούστου του 1492 ξεκίνησε από το λιμάνι Πάλος για το πρώτο από τα τέσσερα ταξίδια που συνολικά πραγματοποίησε , με την καραβέλα Σάντα Μαρία και άλλες δύο μικρότερες , τη Νίνα και την Πίντα .
Μετά από ένα ταξίδι γεμάτο περιπέτειες , τρικυμίες και στάσεις του πληρώματος έφτασε στις 12 Οκτωβρίου του 1492 στο νησί Γκουαναχάν που το ονόμασε Σαν Σαλβαδόρ (Άγιο Σωτήρα ) .
Από εκεί ανακάλυψε πολλά νησιά και έφτασε μέχρι την Κούβα και την Αιτή .
Μετά ξεκίνησε γιά την Ευρώπη και έφτασε στη Λισσαβόνα το Μάρτη του 1493 όπου του έγινε θερμή υποδοχή .
Στο δεύτερο ταξίδι του ανακάλυψε πολλά ακόμη καινούρια νησιά και τους έδωσε διάφορα ονόματα .
Κατόπιν έκανε το τρίτο ταξίδι του , που κράτησε τρία χρόνια και στο οποίο ανακάλυψε και πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του την αμερικανική ήπειρο , στις 5 Αυγούστου του 1498 , στις εκβολές του ποταμού Ορενόκου .
Από το τελευταίο του ταξίδι επέστρεψε το 1506 , όπου αντιμετώπησε την ψυχρότητα του παλατιού .
Απογοητευμένος κλείσθηκε σε μοναστήρι στο Βαγιαδιλίλ , όπου και πέθανε έρημος χωρίς και έχει καταλάβει το μέγεθος και την τεράστια σημασία των ανακαλύψεων του .
Πίστευε πάντα ότι απλώς είχε ανακαλύψει νέες θαλάσσιες οδούς για παλιές χώρες .

* * *


Αλήθεια , πόσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;
Κάπου στη μέση του Ατλαντικού , ταξιδεύοντας γιά Κούβα
Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008.

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Την θερμή καλημέρα μου στην όμορφη , ταξιδιάρικια παρέα μας ... δεν εφυγα ακομη ... ειμαι ακομη εδω !!! ...

[Μαίρη]

Θαλασσοπόρε Γιάννη σε ζηλεύω!!!!
Φοβερό ποίημα!!!!

Ο ουρανός στα γιορτινά , πορφύρα και χρυσάφι ,
κάθε ηλιοβασίλεμα αρχαίο παραμύθι ,
τις φθινοπωρινές βραδυές στις μακρυσμένες ρότες ,
ξυπνούν και ζωντανεύουνε οι ξεχασμένοι μύθοι

και η ιστορία επίσης!!!
καληνύχτα σου!

[Έλλη]

.......όσες φορές κι αν είδαν,
τα μάτια μου το πλάτος σου δεν έχουνε χορτάσει..
..Απρίλης ήταν μήνας...

Συμπτωση; : και μένα Απρίλης μήνας ήταν, αν προσέξεις τις ημερομηνίες του ημερολογίου. Σε νοιώθω απόλυτα..
Κι αν δεν ήταν ωκεανός, ήταν πέλαγος. Συκλονιστικό για μένα. Άσε.. φαντάσου τι θα πάθαινα σ' ωκεανούς.
..χίλιες οργυιές ως το βυθό, σ' αγάπησα με πάθος.
μάλλον θα μεταμορφωνόμουν σε ......γοργόνα. Στεριά δεν θα με ξανάβλεπε

Καλό ξημέρωμα Γιάννη

[Έλλη]

[Γνησιος Σ. Κωνσταντινος]

καλημερα Γιαννη μου

ταξιδευουμε μαζι σου στο υπεροχο ταξιδι των στιγμων σου . . .

[ορφανιδης νικος]

Γιαννη καταπληκτικο το ποιημα σου καλα ταξιδια!!!!καλημερα!!

[Ειρήνη]

Ο ουρανός στα γιορτινά , πορφύρα και χρυσάφι ,
κάθε ηλιοβασίλεμα αρχαίο παραμύθι ,
τις φθινοπωρινές βραδυές στις μακρυσμένες ρότες ,
ξυπνούν και ζωντανεύουνε οι ξεχασμένοι μύθοι

Γιάννη, έται μου 'ρχεται να μπαρκάρω, χα
Με κάνεις και ζηλεύω!
Υπέροχος σε ό τι γράφεις!!!!!!

[Ειρήνη]

Τρέχω για το ναυτικό φυλλάδιο!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Φανταστικο!!!
Γιαννη γραφεις!!!

[Nefeli riga]

Ουδέν σχόλιο, τι να γραψω πια.?
Χείμαρρος , Χείμαρρος...!!!!!!!!!!!!
Καλό σου Μεσημέρι.