Μιά γοργόνα σ'ένα bar

[Nikoletatos Takis]

 

Να ξεφλουδίζουν του καιρού

σα του φιδιού το ντύμα

είχες της μέδουσας μαλλιά

πλεγμένα ερπετά

να βλέπεις τον ορίζοντα

και να μετράς το κύμα

ξυλόγλυπτη σ’ ακρόπλωρο

με στήθη ποθητά

 

Τώρα στα μάτια ο καπνός

από βαριά τσιγάρα

εύρημα που σε κάρφωσαν

ψηλά στο πατερό

γίναν τα πλοία σίδερο

και τα πανιά φουγάρα

στις θάλασσες που ήξερες

στέρεψε το νερό

 

Μ’ αλλόκοτο μισό κορμί

σαράκι κεντημένο

να συλλογιέσαι αμίλητη

μες την ανημποριά

εκείνο τ’ ανεξήγητο

της μοίρας το γραμμένο

πιότερους να χει ναυαγούς

ο κόσμος στη στεριά

 

 

 

 

[Παντελής]

και δυστυχώς Τάκη ο καθένας πιστεύει το προβλημα του το πιο σοβαρό,

και απομονώνεται.