Η πρώτη μου ανάσα σε χώμα άνυδρο, ραγισμένο
άνθος εύοσμο, άγριο
με παράξενους χρωματισμούς κι αγκάθια
κάτω ακριβώς από τις μασχάλες των ματιών μου
Επιβίωσα με συγγενείς ανωμαλίες
αδιανόητο για τους βοτανολόγους
ρίζες διάχυτες, επιφανειακές όλες
όλες εκτός από μία, τη κεντρική
Βρήκε πηγή στο διάβα της και αναπτύχθηκε
στα έγκατα της γης έφτασε
Έντομα ποικιλόμορφα
εντόπισαν την ιδιόμορφη παρουσία
κι έφτασαν αλαφιασμένα
να αφήσουν χνάρι, κεντρί, άρωμα
στίγμα κτήσης, επικύρωση κυριότητας
Με ματιές κλεφτές, φευγαλέες εντόπιζα την αρμονία
έτσι, με μια φανερή ακινησία
μ΄ένα μούδιασμα να διαπερνά το μίσχο μου
από άκρη σε άκρη,
παρατηρούσα κι ανακάλυπτα,
ανακάλυπτα και παρατηρούσα
Αφηνα πότε πότε τον άνεμο να με αγγίζει ελαφρά,
τα πέταλλά μου χτένιζα μετά τη βροχή αμέσως
και τα στέγνωνα μέρες ηλιόλουστες
Φορές, όταν το λιοπύρι αβάσταχτο ήταν
έγερνα στην αγκαλιά του θυμαριού
σκιά να βρω μικρή, μη και στα εύκολα συνηθίσω
Τα πρωινά, η αριθμητική ήταν στα φόρτε της
μετρούσα νέους γείτονες μετρούσα, μετρούσα..
Η επικονίαση μου έμαθε πολλαπλασιασμό
και τ΄αγρίμια αφαίρεση
γέμισα το καρνέ μου με νούμερα
σύμβολα, που ανταλλάζαν το είναι με το μοιάζω
κι έτσι η ζωή ανέβαινε το λόφο
και καλημέρα μου έγνεφε
Κάποτε με πλησίασε τόσο
που άρχισα να ακούω την ανάσα της,
αργότερα τη φωνή της
Μου πρότεινε να λάβω μέρος σ΄ένα πείραμα
Σπάνιο είδος είσαι, μου είπε
θα βοηθήσεις κατά πολύ στις έρευνες
Ποτέ δεν είπα όχι, μα αυτή τη φορά
δεν ήθελα να πω..
Αρχισε η μεταφύτευση
ξερίζωμα ήταν
Οι πρώτες ριζούλες βγήκαν εύκολα σχετικά
αν και υπέφερα με κάθε μια χώρια
Η ευαισθησία μου στο πόνο, γνωστή ήταν σε όλους
Κάθε που έβγαινε και μια ρίζα απ΄τα βαθιά, εκεί να δεις,
αιμορραγούσαν τα μάτια γιατί τα έκλεινα απότομα
με τρύπαγαν τ΄αγκάθια
Τη ρίζα τη μεγάλη θαρρώ
την άφησαν εκεί, θαμμένη
Εγώ, ακρωτηριάστηκα
μεταφέρθηκα στο εργαστήριο
και σύντομα μαράθηκα
Τώρα που σαν αύρα επέστρεψα
στη πατρική μου γη
συνάντησα ολάκερο τσούρμο
με ανθούς που έχουν την ίδια όψη
Θέριεψε η ρίζα μου, βγήκαν παραφυάδες
δάκρυσα από χαρά,
συγκίνηση με έπιασε και πότισα το χώμα
μη και στεγνό το βρει η ζωή
σαν θα ανηφορίσει,
μη και θελήσει απ΄την αρχή
το πείραμα ν΄αρχίσει..
L.N.E
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά