ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΠΟΥ Σ' ΕΙΔΑ

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

ΤΟΥ ΑΝΕΣΠΕΡΟΥ ΠΟΥ Σ' ΕΙΔΑ Άνθισε το Χαμόγελο στου Χρόνου την Ελπίδα και ξέχασε Ανώφελα του δρόμου Καταιγίδα . . . Πρώιμη Σιωπή το Ώριμο Πλημμυρίζει σε ένα ημίτονο μπροστά όπου το βλέμα εκεί Δακρύζει και η Ενόραση το Χρόνο Διαχωρίζει . . Φίλισέ μου τα Μάτια να νοιώσω Ικεσία μπροστά στο Άπειρο του Χώρου που διπλώνει η Φαντασία και Αφήνει έκθετο η λόγεια (Μαγεία) . . . Αφήνω Γράμμα στων Ποδιών σου την Αχτίδα και Ανοίγω της Σκέψης σου σαν βεντάλια του Ανέσπερου που σ' ΕΙΔΑ ! . . . Υ.Γ. ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ . . .

[Ειρήνη]

Ανοίγοντας  σκέψη καρδιά  γράφεις τόσο ωραία!!!

Καλημέρα Κωνσταντίνε!!!

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Ειρήνη ΓΙΑ ΣΕΝΑ =!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ=ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΛΑΜΟΣ